CD&V blijft communautair onderhandelen, zelfs als het stilaan belachelijk wordt. Nadat de Franstaligen al eerder in de watten werden gelegd en op hun vraag de kwestie B-H-V en Brussel in een aparte werkgroep werden ondergebracht, nadat de kwestie van de 3 Franstalige burgemeester (die de taalwetten aan hun laars lapten, met applaus trouwens van de Franstalige gemeenschap) keer op keer wordt bovengehaald om de kleinste Vlaamse eis te kelderen en vorige communautaire dialogen hiermee stop te zetten, blijft Vlaams minister-president Peeters proberen om een nieuwe communautaire dialoog nog deze maand op te starten. Terwijl er eigenlijk niets is gerealiseerd en de kans dat er “iets” wordt gerealiseerd, elke dag kleiner wordt.
Het klinkt dan heel stoer uit de CD&V-hoek: “er moeten tegen het eind van deze maand deelakkoorden worden gesloten. Anders lijkt de dialoog ten dode opgeschreven”. Hallo, wie gelooft deze man nog? Het gaat over aspecten waarover vroeger al akkoorden over werden afgesloten. Waarom er dan nog over onderhandelen?
Commentaren in de Vlaamse kranten liegen er niet om. Zo vragen verschillende lezers zich af of minister-president Peeters nu echt denken dat de Franstaligen vlak voor de aanstaande verkiezingen een rist communautaire cadeaus zullen geven? Of een andere: “Uiteindelijk gaat Peeters de borrelnootjes serveren, met een mooie strik er rond en voilà: zo houdt CD&V haar Vlaamse belofte aan de kiezers” (De Tijd, 06.02.2009). Nog anderen roepen CD&V (vruchteloos als u het mij vraagt) op om eindelijk het besluit te trekken dat er met Wallonië geen akkoord meer mogelijk is, tenzij Vlaanderen opnieuw dubbel en dik betaalt. Stop de staatshervormingsplannen en ga onverwijld voor Vlaamse onafhankelijkheid, aldus een lezer.
Het ziet er naar uit, geachte dames en heren van CD&V, dat uw vlieger niet meer opgaat.
