Vindt u ook niet dat links een getormenteerde verhouding heeft met de realiteit? Vandaar dat links vaak verweten naar het hoofd krijgt van realiteitsvreemd te zijn en met oogkleppen aan blijft beweren dat de zon schijnt, terwijl iedereen allang doorheeft dat het pijpenstelen regent, en hoe!
Neem nu de kwestie van het samenleven van mensen uit verschillende culturen op één grondgebied, het zogenaamde multiculturele vraagstuk. Als je bepaalde progressieve Belgen nu nog steeds bezig hoort, lijkt het wel alsof ze nog nooit van samenlevingsproblemen hebben gehoord. In Nederland, hét gidsland voor de progressieve wereld in de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw, heeft links ondertussen het licht gezien, het werd op een overweldigende manier met de realiteit geconfronteerd en heeft hieruit conclusies getrokken. De Partij van de Arbeid (PvdA – de Nederlandse versie van onze SP.A) legde onlangs een resolutie neer, een “moedige poging om de interne verdeeldheid tegen te gaan”, aldus een uitgebreid commentaarstuk in NRC Handelsblad (01.02.2009).
En zoals altijd bij links, begint men ook daar met een schuldbekentenis: “De Partij van de Arbeid erkent het maatschappelijk onbehagen en de problemen die integratie met zich meebrengt. Door migratie verandert de samenstelling van onze bevolking. Dat gaat gepaard met onbehagen. Bekende sociale patronen zijn verdwenen (…) De voortdurende instroom van nieuwe buurtbewoners vergt veel van bewoners en ook van de school, de huisarts, en de wijkagent (…) Eerlijk is eerlijk, de gevoelens van verlies en onbehagen werden niet erkend door de overheid en de politiek. Pas toen mensen die gevoelens uitschreeuwden, werd er geluisterd, pas toen Pim Fortuyn ze verwoordde, kwam het conflict waar mensen elke dag mee te maken hadden, nadrukkelijk op de politieke agenda”.
Eerlijk is eerlijk, maar zover zijn ze in België dus nog niet, onze progressieve broeders. Hier moeten ze nog beginnen erkennen dat hun multiculturele geloofsleer de verdeeldheid in hun kamp heeft binnengebracht en arbeiders en andere kiezers van altijd het geloof in de kameraden zijn kwijtgespeeld. Die kameraden krijgen trouwens ook steeds meer het verwijt naar het hoofd geslingerd dat ze liever het “ander volk” in hun rangen zien opduiken dan het “eigen volk”.
Eerst dus erkennen dat ze zélf de oorzaak zijn van de verdeeldheid binnen links en dan pogingen ondernemen om de dreigende breuk af te wenden. Maar ook de NRC-journalist blijft met de vraag zitten of het de PvdA überhaupt wel nog lukt om de eenheid te herstellen. De opstand van het gewone volk van Nederland heeft plaatsgevonden en vindt nog elke dag plaats.
