POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





donderdag 2 oktober 2008

Vlaanderen op eigen kracht!

Gisteren stelde het Vlaams Belang een nieuwe en grootschalige campagne voor met als slogan ‘Stop het geknoei – Vlaanderen op eigen kracht!’. “Met de campagne positioneert het Vlaams Belang zich opnieuw als dé Vlaamse vrijheidspartij,” aldus Partijraadsvoorzitter Luk Van Nieuwenhuysen, die erop wees dat de communautaire analyse van het Vlaams Belang – namelijk dat binnen België geen goed bestuur mogelijk is – de juiste is gebleken. Van Nieuwenhuysen stelde dat het Vlaams Belang, hoewel het in sommige middens bon ton is te beweren dat onze partij er niet meer in slaagt een deuk in een pakje boter te slaan, in de Wetstraat én in de Dorpsstraat actiever is dan ooit. “In het parlement is onze fractie veruit de actiefste en onze mandatarissen trokken de spurt aan in tal van parlementaire dossiers,” zo klonk het. “Bovendien werd het afgelopen jaar door geen enkele partij zoveel campagne gevoerd als door het Vlaams Belang: er was natuurlijk de grootscheepse VL-campagne en de verdeling van 350.000 Leeuwenvlaggen, maar evengoed waren er ontelbare acties onder meer naar aanleiding van 11 juli, de asielchantage en de hoge energieprijzen.”

Filip Dewinter noemde het Vlaams Belang “de locomotief voor de Vlaamse onafhankelijkheid” en lichtte de ‘Vlaanderen op eigen kracht’-campagne toe. De campagne behelst grote affiches in het straatbeeld, een advertentiecampagne en een huis-aan-huisfolder. Een tiental reclamewagens zullen de komende weken te zien zijn op ontelbare straten en pleinen.

Het hoogtepunt van de campagne wordt het congres op 2 november in Gent, waarmee we ook de laatste sceptici van Vlaamse onafhankelijkheid zullen proberen te overtuigen, aldus Joris Van Hauthem op dezelfde persconferentie.

U heeft er weinig over gelezen, beste lezer? Inderdaad, en nochtans was er wel wat volk aanwezig. Buiten een (vrij cynisch, overigens) bijdrage in De Standaard, een analyse in De Tijd en een korte bijdrage in Het Belang van Limburg omzeggens niets. Zou het kunnen dat ‘men’ alles op alles zet om de zogenaamde communautaire dialoog te doen slagen? We zullen wel weer spoken zien, voorzeker?