Ja, het is inderdaad een bijzonder late nachtvergadering geworden, de plenaire zitting waar zowel over de regeringsverklaring als over de begrotingsplannen van deze regering moest worden gestemd. Daarna kwamen nog eens een rits wetsvoorstellen, waarvan de hoogdringendheid werd gevraagd.
Nu is begroting wel een groot en duur woord, als men met enige kritische ingesteldheid de plannen van deze regering doorneemt. Eerste vaststelling: Weinig écht becijferd materiaal, waarop de begrotingsspecialisten van de verschillende politieke partijen zich konden baseren om hun kritiek te spuien. Collega Hagen Goyvaerts klaagde dit, aan de hand van het degelijke cijfermateriaal uit De Tijd, aan.
Tweede vaststelling: deze regering en deze begrotingsopmaak zijn een doorslagje van Verhofstadt. Een overschatting van de inkomsten en een onderschatting van de uitgaven. Men gaat – in het elan van het voluntarisme à la Verhofdstadt, maar zonder diens gedrevenheid – uit van een groeicijfer van 1,2% bijvoorbeeld, terwijl een internationale organisatie als het IMF voor België uitgaat van een groeicijfer van maximaal 0,2%. “Men zal wel aanpassen als het probleem zich stelt…”: waar hebben we dat nog gehoord?
Deze regering had in haar aantreden beloofd dat er een begrotingsoverschot zou worden gerealiseerd: men moest en men zou eindelijk de vergrijzing van de bevolking aanpakken. Ook van die verkiezingsbeloften (CD&V…) blijft niets over. Integendeel, Sven Gatz (parlementslid voor Open VLD) liet in het Vlaams Parlement zelfs optekenen dat er van een begrotingsevenwicht al helemaal geen sprake meer is.
Vierde vaststelling: ook deze regering kan het liegen niet laten. Open VLD had in de aanloop naar de federale verkiezingen in 2007 beloofd dat er géén belastingverhogingen meer kwamen. Eerst glunderde Open VLD in deze begroting: ze hield woord. Tot (eer)gisteren uitlekte dat minister Clerfayt het clicksysteem had ‘vergeten’ aan te kondigen, wat erop neerkomt dat bij daling van de olieprijs (wat momenteel gebeurt…) de prijsvermindering voor de helft naar de staatskas vloeit en dat u, de eindgebruiker, eigenlijk maar voor de helft van de prijsvermindering zult genieten. Goed toch, dat deze regering zo goed voor ons zorgt…
Tenslotte zijn ook de Franstalige socialisten niet vies van een leugentje min of meer. De minister van Energie, minister Magnette, had in het verleden in de commissie Bedrijfsleven al enkele keren laten verstaan dat een bijdrage van 250 miljoen euro, die GDF Suez zogezegd aan België moest betalen – ik dacht, ter compensatie van de fusie – door België met GDF Suez was doorgesproken, de “deal” was zogezegd rond, alleen moest het bedrag nog op de rekening worden gestort. Nu kan men in De Tijd lezen dat GDF Suez compleet uit de lucht valt, het bedrag “totaal buiten proportie” vindt, en zelfs naar de rechtbank stapt als de regering meent dat ze op dit bedrag aanspraak kan maken. Er zijn dus géén afgeronde onderhandelingen, misschien zijn er zelfs helemaal geen onderhandelingen geweest.
U merkt het: dit is de zoveelste regering van de leugen. Is dit het beste wat België nog kan bieden?
