Eén van die zaken waar het in de toekomst in de
internationale politiek steeds vaker over zal gaan, is de energievoorziening en
de bescherming van de eigen grondstoffen. China is op dat vlak, en zeker op het
vlak van de grondstoffen, al jaren zéér actief. Vooral in de provincie
Xinjiang, waar de Turkssprekende Oejgoeren leven, leidt de Chinese politiek
vaak tot zeer ernstige conflicten, zoals we onlangs ook in De Tijd mochten
vernemen.
“Xinjiang is wel vaker het toneel van etnisch geweld. De
Oejgoeren, een islamitische minderheid, protesteert tegen de dominantie van de
Chinezen. Als de oorspronkelijke inwoners van Xinjiang hebben de Oejgoeren af
te rekenen met de immigratie van Han-Chinezen, die door het communistische
bewind naar de regio worden gestuurd. In 2009 vielen bijna 200 doden bij
bloedige onlusten die dagenlang aansleepten in de hoofdplaats Irumqi” (25.04.2013).
De streek is rijk aan grondstoffen en mineralen, en is dus
van strategisch belang voor de Chinese industrie. Tel daarbij de enorme voorraad
aardolie, en het feit dat Xinjiang is uitgegroeid tot een belangrijks
gasproducent. Geopolitiek telt verder zeker het feit dat de separatistische
Oejgoerse rebellen de steun zouden hebben van islamitische radicalen uit
Pakistan bijvoorbeeld en dat China Xinjiang als ideale uitvalsbasis beschouwt
voor het energierijke Centraal-Azië: het plaatje is dus volledig. We zullen de
komende jaren nog veel horen uit Xinjiang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten