Op de jongste editie van de IJzerwake werd het Duitse
jong-konservatieve weekblad Junge Freiheit gratis verspreid. Voor de
gelegenheid stond het weekblad in het teken van Vlaanderen en de strijd voor
Vlaamse onafhankelijkheid. Enkele van de hoofdartikels waren voor de
gelegenheid zelfs in het Nederlands vertaald. Een mooi en lovenswaardig
initiatief. Al bleek de vertaling niet altijd even geslaagd.
Het weekblad opent elke uitgave met een uitgebreid en
interessant interview. Voor deze ‘Vlaamse’ uitgave werd professor Maddens van
de KULeuven geïnterviewd, een man die zijn scherpe kritische pen in het verleden
nooit heeft gespaard, noch voor België, noch voor een soms inspiratieloze
Vlaamse Beweging.
Zo herhaalt hij in deze uitgave zijn thesis dat het goed
mogelijk is dat de V-partijen na de nationale en regionale verkiezingen van
2012 de meerderheid in Vlaanderen zouden kunnen behalen en dus een regering
zouden kunnen vormen, een regering die een pro-autonomistische koers zou varen
en het Vlaams-Belgisch conflict in een nieuwe fase zou kunnen brengen.
Inderdaad, een hypothese die we nu en dan eens horen.
Alleen: wat blijft van die strategie over als N-VA elk gesprek, elk
coalitiegesprek met het Vlaams Belang weigert? Zoals journalist Buts in haar
artikel verder in het weekblad schrijft: “N-VA stelt zichzelf voor als een
ongevaarlijke versie van het Vlaams-nationalisme. Weliswaar streeft ze naar
onafhankelijkheid als ver einddoel, maar tot die dag zullen nog vele
federaliseringsprojecten volgen (…) N-VA zelf zegt tegen het cordon sanitaire
te zijn, maar weigert gesprekken over samenwerking. Nochtans zijn bepaalde
programmapunten van het Vlaams Belang “niet noodzakelijk vals te noemen”.
Volgens Junge Freiheit heeft N-VA met andere woorden de
sleutel in handen. Maar of ze die ook zal gebruiken, eventueel met als gevolg
dat ze macht moet inboeten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten