Tijdens mijn vakantie in Zuid-Tirol kon ik er niet naast
kijken: Zuid-Tirol is boos. Zuid-Tirol is zo boos dat zelfs de zeer gematigde
nationalisten van de SVP – de Südtiroler Volkspartei – ermee dreigen de
Italiaanse deur achter zich dicht te klappen.
Italië zit met een schuldenberg die je ongeveer met die van
België kan vergelijken. Italië zit op een dusdanige schuldenberg dat dit
(kunstmatige) land op de rand van het faillissement staat. De opeenvolgende
regeringen van socialisten, christendemocraten en liberalen in de jaren 80 en
90 van de vorige eeuw bakten er gewoon niets van, en uiteindelijk leidden
opeenvolgende crisissen tot een implosie van de traditionele politieke wereld:
christendemocraten verdwenen ongeveer, van de socialisten bleef ook niet veel
over, om over de rest maar te zwijgen;
De schuldenkwestie geraakte echter ook onder de regeringen
Berlusconi niet opgelost, en dus dreigt het faillissement. De regering Monti –
een technocratenregering die door de EU-commissaris Monti wordt geleid, niet
eens democratisch verkozen dus – zoekt geld, véél geld. En zoals het stelende
eksters past, grijpt het daar waar het geld zit: Italië probeert de rijke
autonome provincie Zuid-Tirol te laten opdraaien voor een belangrijk deel van
de schuld.
Zo werd bekend dat Rome eraan denkt om Zuid-Tirol voor 1,3
miljard euro bijkomend fiscaal te belasten. Een immens bedrag als je bedenkt
dat het volledige staatshuishouden van Zuid-Tirol 5,1 miljard euro bedraagt.
Een enorme transfermachine dus. Komt de situatie u bekend voor?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten