Er bestond een bepaalde politieke progressieve strekking,
ook bij politicologen en sociologen, om alles wat de linkse partijpolitieke
macht en invloed kon beschadigen of aantasten, eenvoudigweg als ‘fascisme’ af
te schilderen. Geef je tegenstander de meest absolute stempel en je hebt het
belangrijkste werk al geleverd: je hebt je tegenstander elk menselijk statuut
afgenomen. Dat bepaalde politieke
bewegingen en/of partijen ten gronde niets met fascisme te maken hebben, is
eigenlijk maar bijkomstig, belangrijk is vooral je politieke tegenstanders te
kelderen.
Op die manier werden radicale vormen van Vlaams-nationalisme
in het verleden in het verdomhoekje geduwd. En het lijkt wel alsof dit vandaag
opnieuw aan het gebeuren is. Liggen steeds minder mensen wakker van het
‘fascisme’ dat aan een heropleving bezig zou zijn, dan lijkt het wel dat
bepaalde media het ‘populisme’ als nieuwe erfvijand hebben ontdekt. Populisme dus als het nieuwe fascisme.
Gelukkig zijn er nog ernstige auteurs die een nieuw
politiek-maatschappelijk fenomeen als het populisme met wat meer diepgang
bestuderen. Zo iemand is de Franse auteur Vincent Coussedière, die met zijn jongste boek het publiek dwingt
om bestaande ideeën, bepaalde intellectuele gewoonten en gemakkelijke
zekerheden zoals de verdeling van de politiek in links en rechts, in vraag te
stellen. Coussedière baseert zich op de werken van Durkheim, maar neemt afstand
van elke identitaire invulling van het woord ‘volk’.
De kern van de stelling van Coussedière is het feit dat hij
de “gauchistische ideologie” verantwoordelijk maakt voor de ontwaarding van de
band tussen volk en de politieke vertegenwoordiging. Links is voor hem “de
aanpassing van het marxisme aan het ontbreken van klassen en van
klassenbewustzijn”, wat volgens hem uitmondde in een echte mythologie die haar
echte betekenis, de weigering om het volk als volk te erkennen, perfect wist te
maskeren. De ideologie van 68 met name
“vroeg aan de maatschappij om de bijzonderheid van het individu te erkennen”.
Als de linkse, Franse ideologie zo goed aansloeg op de Amerikaanse
universiteiten, dan komt dit omdat de intellectuelen zich radicaal van de
burgermaatschappij hadden verwijderd. Deze linkse ideologie vindt haar beslag
trouwens in het Europees Charter voor de Rechten van de Mens, die de
verantwoordelijke burger heeft vervangen door een abstract individu dat alleen
maar rechten lijkt te hebben.
Voor wie de Franse taal goed beheerst, interessante
vakantielectuur:
Coussedière, V., “Eloge du populisme”, 2012, éditions Elya
(collection “Voies Nouvelles”).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten