Dat dit land, België steeds kunstmatiger wordt, is een
stelling die wij al lang verdedigen. Dit
land heeft twee politieke culturen, twee democratieën, en de tragiek van dit
hopeloos ingewikkelde federale land bestaat hierin dat de demografische
meerderheid haar meerderheid kwijtgespeeld is en decennialang gegijzeld wordt
door een minderheid. En dat de Vlaamse partijen, die het beleid uitmaken, er
zelfs niet in slagen – ondanks hun meerderheid – om hierin verandering te
brengen.
Een volledig geblokkeerde democratie met andere woorden.
Commentatoren die de politiek in België volgen, soms vanop
afstand, komen steeds meer tot hetzelfde punt: geef ruimte aan de twee
democratieën om zichzelf te ontwikkelen. Voorzie je die ruimte niet, dan wordt
de toekomst van de federale structuur zodanig zwaar belast, dat België dit niet
zal overleven.
Ralf Falter, in een vorig leven journalist van De Standaard,
heeft onlangs een boek gepubliceerd over de Belgische politieke geschiedenis.
Daarin kunnen we letterlijk lezen: “Maar de politieke kloof blijft natuurlijk
gigantisch groot. Dat zijn twee erg verschillende politieke markten. De
Zwitsers hebben dat opgelost door extreem te decentraliseren. Als wij het in
België willen oplossen, zullen we dat ook moeten doen” (De Standaard,
24.04.2012, “België, een geschiedenis zonder land”, De Bezige Bij, Antwerpen,
461 bladzijden).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten