POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





maandag 25 november 2013

Intellectueel beweegt zich een en ander in Frankrijk

Hervé Juvin, een mij tot nu toe onbekend auteur, is nochtans niet de eerste de beste. In de jaren 90 van de vorige eeuw werkte hij aan de zijde van Raymond Barre – wie herinnert zich hem nog? – en was hevig voorstander van de euro. Hij schreef kronieken voor Le Monde, Les Echos, en andere. Als internationaal bedrijfsconsultant droeg hij zijn steentje bij aan de globalisering van de wereld, die hij omschreef als “de verovering door de mens van de wereld”.  Hij kon zich net op tijd losmaken, want anders behoorde hij zeker tot de planetaire oligarchie, waarvan we ook enkele Vlaamse/Belgische leden zo kunnen aanwijzen.
Een overtuigd liberaal, dat was hij. Hij wist bijvoorbeeld haarfijn uit te leggen dat “het individu die mens is die van alle bindingen is losgetrokken, van zijn oorsprong en herkomst, van zijn geschiedenis en van zijn territorium, en van elke grens”. Hij ging echter ook beseffen dat “deze abstracte liefde voor ‘de’ mensen even snel leidde tot de uitroeiing van de échte mensen, van stammen en volkeren, van diegenen die niet zo graag nieuwe mensen willen worden”.
Hij begon zich steeds meer vragen te stellen bij het woord ‘vooruitgang’ bijvoorbeeld, een woord dat voor steeds meer mensen de vijand was van hun eigen overleven, omdat vooruitgang gelijkschakeling van voorwaarden betekende, en “de verspreiding van een beschavingsmodel dat niet houdbaar was”. De wereld verloor door deze ‘vooruitgang’ haar heterogeniteit en werd een globale homogene ruimte zonder grenzen.
In zijn jongste boek “La Grande Séparation. Pour une écologie des civilisations” wijst hij op het belang van grenzen, die doorheen de geschiedenis juist bewezen hebben dat ze afbakenden, dat ze de vrede hielpen bewaren, rechten doen respecteren. Het valt toch op, zo schrijft hij, “dat alle discriminaties vandaag uit den boze zijn, behalve die die door het geld worden bepaald”.  Multiculturalisme en globalisering hebben “een diversiteit van afzonderlijke individuen gecreëerd binnen een maatschappij die voor de rest alle diversiteit tussen hen bant, en daar middels rechtbanken ook nog eens over waakt”.
Tegenover deze golf van globalisering wordt van de autochtonen verwacht dat ze hun mond houden, en vooral dat ze geen verzet plegen. “Verboden bijvoorbeeld eraan te herinneren dat een maatschappij die zelf niet meer mag bepalen wie tot haar behoort, eigenlijk een overwonnen, een overmeesterde maatschappij is, en dat een maatschappij die haar eigen regels, gewoonten en wetten niet meer kan opleggen, eigenlijk al dood is”. Juvin noemt de westerse maatschappijen zachte dictaturen.
Is er hoop op beterschap? Juvin argumenteert als volgt: “De globalisering van de wereld generaliseert tezelfdertijd de vorm van natie-staat, maar ruïneert ook haar identitaire inhoud. Ze ligt daarmee aan de basis van de onverwachte terugkeer van het religieus en etnisch feit, gericht tegen deze staat, omdat de staat een andere naam is voor de globalisering die van buiten uit wordt opgelegd”.  Dacht hij aan België toen hij het boek schreef?

Juvin, Hervé, La Grande Séparation. Pour une écologie des civilisations. Gallimard, 2013, 388 pagina’s. 

Geen opmerkingen: