Naar aanleiding van de voorstelling van het programma van de
Waalse Feesten heeft de Waalse minister-president het nodig gevonden om nog
eens – tot in den treure dus – het “open en verdraagzaam” Waals nationalisme te
zetten tegen het bekrompen, op zichzelf terugplooiend Vlaams-nationalisme. Al
ooit een Vlaams nationalist het Waals nationalisme horen verwijten dat het
nazistisch, fascistisch of racistisch zou zijn? Neen? Ik ook niet, maar van
enige wederkerigheid is in dit apenland geen sprake. Geen wederkerigheid
betreffende respect, geen wederkerigheid betreffende de jaarlijkse transfers,
niets.
Minister-president Demotte wil de Waalse identiteit
bevorderen, en we kunnen hem daarin zeker volgen: ook de Vlaamse Beweging, ook
de Vlaams-radicale partij die het Vlaams Belang is, wil hetzelfde voor
Vlaanderen. Vlaanderen heeft zich altijd afgezet tegen de Belgische
constructie, tegen het Belgische multiculturele model, tegen de Belgische
wafelijzerpolitiek en compromissencultuur, maar nooit tegen Wallonië of tegen
een Waalse identiteit.
Het is daarom bijzonder bedroevend de volgende kwetsende
zinnen te moeten lezen (Le Soir, 21.08.2013): “Onze identiteit definieert zich
niet door anderen kleiner te maken. Bij ons verrijkt het debat over de
identiteit zich met een debat over de verschillen, het is het tegendeel van de
negatie van de verschillen”. Het nationalisme is met andere woorden slecht in
Vlaanderen – want Vlaanderen moet de Belgische facturen blijven betalen
natuurlijk, en de boel draaiende houden, nietwaar? – en goed in Wallonië, want
daar is het “mobilisateur”. En open, vooral open!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten