Men kent het credo van sommige liberalen – de vrije markt is
zelfregulerend en als automatisme zorgt het voor de ideale maatschappij – maar
er komen steeds meer barstjes in deze neo-liberale economisch-politieke
constructie. Zoals bleek uit het onderstaand interview met een CEO van een
groot staalconstructiebedrijf in België. Zéér interessant!
Voor de ceo van Victor Buyck Steel Construction, een
Europese topspeler in het neerpoten van grote stalen bruggen en andere
constructies, is het drama van Luik (waarbij ruim duizend werknemers hun baan
verliezen) een symptoom van een veel grotere tragedie binnen de Belgische en
bij uitbreiding Europese industrie. Een crisis die niet zomaar te reduceren is
tot slogans over hoge loonkosten en concurrentiekracht. 'Politici binnen Europa
en eigen land stellen in alle sectoren onze markten open voor import uit
lageloonlanden. Op korte termijn spaar je zo kosten uit ja. Maar op langere
termijn zijn de gevolgen negatief.'
Op de vraag van De Standaard wat hij hiermee bedoelt,
antwoordt hij: 'Kijk naar de bouw van de grootste sluis ter wereld, in
Antwerpen aan het Deurganckdok. Een constructie van 12.000 ton industrieel
staal. Onze corebusiness dus, goed voor een jaar lang werk voor zo'n 200
mensen. Maar het aannemerscollectief kiest voor een Chinese importeur. Die is 8
miljoen euro goedkoper dan wij. Niet weinig op een contract goed voor 35
miljoen euro.'
'Maar er zijn wel geen jobs in ons land gecreëerd en het
geld vloeit volledig weg naar China, terwijl wij via onder meer personen- en
winstbelastingen alleen al grofweg 14 miljoen hadden teruggestort naar de
staat. Een besparing van 8 miljoen euro betekent dus eigenlijk een verlies van
6 miljoen euro voor onze samenleving (…). Bovendien betekent het verschepen van
die staalreuzen uit China een extra CO{-2}-uitstoot van ongeveer 10.000 ton in
de atmosfeer, meer dan de uitstoot bij
het bouwen ervan. Wereldwijd stijgt de vervuiling dus dankzij deze Chinese
import, maar in ons land kunnen we vieren dat we geen uitstoot creëren omdat de
constructie hier niet gefabriceerd is. Pure hypocrisie.'
Of er dan een alternatief is? Protectionisme? 'Toch op Europees vlak, ja. Maar er is om te
beginnen vooral een bewustzijnsverruiming nodig. Het probleem is dat vrijhandel
al jaren het enige punt op de agenda is. Het resultaat is dat de industrie hier
wegtrekt. Toen ik dat aanklaagde bij Karel De Gucht, Europees commissaris voor
de Handel, zei een rechterhand van hem mij boudweg dat ik best zelf mijn
productie naar de andere kant van de wereld verhuis. We hebben een vestiging in
Maleisië, maar daar produceren we voor de lokale markt, we ondergraven de
Europese markt niet vanop afstand.'
'Nu stel ik vast dat politici moord en brand schreeuwen als
die vrijhandel ons jobs kost. En taskforces oprichten als pleister op een
houten been. Ik pleit voor een handelspolitiek die rekening houdt met
ecologische, sociale en kwaliteitsvoorwaarden.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten