Wat doen parlementairen tijdens “jaar zonder regering”

Tijdens mijn vakantie – iedereen weet ondertussen wààr – kreeg ik van een goede vriend een bericht uit de Waalse Sudpresse toegestuurd. Een bericht van 25 juli waarin de krant zich de vraag stelt hoe het werkrapport er vandaag voor de 150 Volksvertegenwoordigers uitziet, een jaar zonder regering met volheid van bevoegdheid. Wat hebben de vetbetaalde politici gepresteerd op het vlak van mondelinge en schriftelijke vragen? Wat op het vlak van wetsvoorstellen?
Eerst en vooral blijkt dat de graad van afwezigheid bij heel wat collega’s hoge toppen heft gescoord. Verschillende zouden geen enkele zitting hebben bijgewoond.
Verheugend is vooral de bitterzoete commentaar van Sudpresse bij de vaststelling dat het Vlaams Belang zowel op het vlak van schriftelijke vragen – met 617 vragen kom ik helemaal aan de top van de meest actieve parlementairen te staan – als op het vlak van de mondelinge vragen in commissie en plenaire – ook hier sta ik helemaal bovenaan met 183 vragen – dat “de statistieken in de beide gevallen voor de vertegenwoordigers van de Vlaamse, extreem-rechtse fractie, indrukwekkend ogen. Wij zullen ons niet uitspreken over de kwaliteit van de tussenkomsten, in veel gevallen gaat het om mechanische en repetitieve zaken”.
Ik leer hier twee zaken uit: zelfs de Franstalige pers kan er niet omheen dat de Vlaams Belangfractie werkt, hard werkt. En als we hard werken – wat hier het geval is – wordt dit dat onmiddellijk uitgelegd als “vragen van frequent mechanische of repetitieve aard”. Toegeven dat Vlaamse separatisten hard werken, het moet waarschijnlijk pijn doen.