Nut van ontwikkelingssamenwerking opnieuw onder vuur

Heeft u ook soms de indruk dat de bedragen en de investeringen die we met z’n allen al decennialang onder de noemer ‘ontwikkelingssamenwerking’ aan – bijvoorbeeld – Afrika storten en blijven storten, boter aan de galg zijn? Heeft u – met vele andere commentatoren trouwens – ook de indruk dat het allemaal ‘umsonst’ is en dat de toestand op het zwarte continent er eigenlijk na de kolonisatie nooit écht op vooruitgegaan is? Is dit te veralgemenend als stelling?
Feit is dat ontwikkelingssamenwerking op zich de jongste dagen opnieuw zwaar onder vuur is gekomen. Ik heb het dan natuurlijk over Somalië en de verschrikkelijke hongersnood die er heerst. Door op onze emoties in te spelen, slagen allerlei organisaties er natuurlijk in om vele sommen vrij te maken om de ergste nood te lenigen. Nobele bedoelingen, waar men op het eerste gezicht niets kan tégen hebben. Maar, uit een bericht van Associated Press zou blijken dat “onderaannemers (van het VN-agentschap dat voedsel verdeelt) aan de controle ontsnappen van de hulporganisaties die hen inschakelen” (De Standaard, 20.08.2011). De helft van de geleverde voedselpakketten zou verdwijnen zijn.
Feit is dat de islamitische terreurbeweging in de streek, Al-Shabaab, grote delen van dit land beheerst en er het goede weer uitmaakt. Nou, het goede weer… Al-Shabaab stelde gewoon zijn voorwaarden aan de VN, vooraleer het voedsel toe te laten: géén vrouwelijke medewerkers meer en per district 10.000 dollar betalen. Per jaar.
Onaanvaardbaar, zegt u? Inderdaad, dat vond het VN-agentschap ook. In eerste instantie. Gedurende de eerste weken. Ondertussen zijn we een tijdje verder, en geeft het VN-agentschap toe dat er eigenlijk smeergeld werd betaald om het voedsel binnen te krijgen. De Al-Shabaab-beweging is ondertussen zodanig geradicaliseerd dat er zelfs met véél geld geen afspraken meer mogelijk zijn. Om letterlijk de woorden van het agentschap te herhalen: “Vandaag aanvaarden ze bijvoorbeeld 10.000 dollar ‘bijzondere belasting’, en morgen schieten ze WFP-medewerkers overhoop’”.
Men kan zich als kritische burger, men moet zich als kritische burger toch de vraag stellen wie hier eigenlijk beter van wordt? En wat weegt er meer door: het feit om enkele gekwelde Westerse gewetens te sussen of de efficiënte hulp ter plaatse? De opgeheven vingertjes wezen allemaal kwaad in de richting van AP die het nieuws had uitgebracht. Véél over gehoord in onze eigen televisiezenders?