Jazeker, verankering is belangrijk

Het absolute credo van heel wat liberalen in een onbeperkt vrij verkeer van kapitalen, diensten en mensen heeft al voor veel onheil gezorgd. En zeker in deze tijden van economische en financiële crisis ondervinden we meer en meer de nadelige gevolgen hiervan. In een nota van april 2010 van Vives kan men hierover lezen: “Steeds meer buitenlandse ondernemingen sluiten hun regionale hoofdzetels in ons land. Steeds meer Belgische ondernemingen gaan over in buitenlandse handen, waardoor de hoofdzetel zich naar het buitenland verplaatst. De vrees bestaat dat dit de lange termijn creatie van hoogwaardige jobs in ons land ondermijnt”.




Een interessante studie dus, die ik iedereen wil aanbevelen. Onderzoekers in de VSA bijvoorbeeld concludeerden in 2007 dat de geografische nabijheid van een bedrijfsvestiging tot het hoofdkwartier de kans op ontslagen vermindert met 3,5%, zelfs wanneer er gecorrigeerd wordt voor ondernemingspecifieke karakteristieken. Filialen dicht bij de hoofdzetel worden blijkbaar ook minder snel verkocht.



Of nog een interessante conclusie van de studie: “Het topmanagment in het hoofdkwartier deinst meestal terug voor massale ontslagen in de regio of land waar de onderneming haar wortels heeft. Dergelijke afdankingen ondermijnen immers het maatschappelijke draagvlak van het bedrijf en haar managment”.



Verder wordt er – met cijfermateriaal onderbouwd – gewezen op het belang van hoofdzetels voor de creatie van jobs. Ook inzake herstructureringen is het belangrijk de hoofdzetel in de eigen regio te hebben. Dit heeft allemaal niets met nationalisme of zo te maken, gewoon met de nabijheid en de inplanting zelf van ondernemingen.



Het is daarom zo tragisch dat België, en bij uitbreiding Vlaanderen, zich zo weinig hieraan gelegen laat. Toen ik een tijd geleden aan minister van Ondernemen en Vereenvoudigen, Vincent Van Quickenborne (Open VLD) een becijferde evolutie vroeg van de overnames van eigen bedrijven door buitenlandse ondernemingen, moest hij bekennen dat België hierover weinig of geen cijfers ter beschikking heeft. Van een doelgericht verankeringsbeleid is in België géén sprake.



(Abraham, F., Konings, J., “Verankering in België: Hoofdzetels zijn een hoofdzaak”, VIVES-Briefings, april 2010, vives@econ.kuleuven.be)

Leefloners in België: enkele communautaire breuklijnen

“Het aantal leefloners in Vlaanderen steeg in 2009 in vergelijking met 2008 met 13% tot 29.474. Wallonië kon de stijging beperken tot 9%, maar telt er nog flink meer: 46.284”, aldus een bericht in Gazet van Antwerpen (20.03.2010).




Laat dit vooraf duidelijk zijn: een volkspartij als het Vlaams Belang vindt dat een gezonde staat inderdaad moet instaan voor mensen die de boot missen. Het Vlaams Belang is als Vlaamse volkspartij voorstander van een sociaal vangnet voor die mensen, die het moeilijk hebben om boven water te blijven, een sociaal vangnet voor die mensen die zwaar getroffen worden door de economische en financiële crisis.



Maar als men de cijfers van het aantal leefloners bekijkt, dan voelt elkeen toch aan dat hier iets niet klopt? Als men de cijfers analyseert, dan merkt men ook hier duidelijke communautaire breuklijnen. Het Vlaamse Gewest is goed voor 28,6% van de leefloners, het Brussels Hoofdstedelijk Gewest voor 26,6% en het Waalse Gewest tekent voor niet minder dan 44,8%.

Geen verkiezingen mogelijk zonder splitsing van B-H-V

Het Grosaru-arrest heeft niet veel pers gehaald, en dat is spijtig. Want het Grosaru-arrest is – aldus een verslag in Het Belang van Limburg (17.03.2010) – is een tijdbom onder de communautaire onderhandelingen.




Herinnert u zich het arrest nog van het Grondwettelijk Hof? Dat zei al op 26 mei 2003 dat er ten laatste “tegen de nu volgende verkiezingen een oplossing moest zijn voor het probleem B-H-V”. Tot daar konden we volgen.



Maar door een aantal grondwetsspecialisten, maar ook door verschillende politici, werd daarna beweerd dat er zelfs dan geen probleem zou zijn, omdat “het nieuw gekozen parlement na de verkiezingen zichzelf grondwettig verkozen kan verklaren”. We herinneren onze lezers er even aan dat bijvoorbeeld de vice-Eerste Minister Reynders deze stelling ook enkele malen tegenover de pers heeft verdedigd.



Door het Grosaru-arrest kan dit echter niet meer, zoals grondwetspecialist Matthias Storme terecht stelt. Het Grosaru-arrest van het Mensenrechtenhof in Straatsburg van 2 maart stelt namelijk dat alle verkiezingen gecontroleerd moeten worden door “een onafhankelijk en onpartijdig rechterlijk orgaan”. In België bestaat dat nog niet, er zal dus eerst een moeten worden opgericht. En dan nog: zo’n orgaan kan het arrest van het Grondwettelijk Hof nooit negeren. Spijtig dat dit arrest weinig weerklank heeft gevonden, het zou de moeite lonen om de reactie van Franstalige politici in deze te horen.

Naar een Europees Valutafonds

De economische en financiële crisis heeft er in elk geval voor gezorgd dat er een verscherpte aandacht is waar te nemen voor alles wat met financiële problemen te maken heeft. Die aandacht bestond natuurlijk al langer in België, waar de Vlamingen jaarlijks en al decennia lang dus ongeveer 12 miljard euro van hun welvaart afgeroomd zien richting Franstalig België. Het is duidelijk dat deze massale transfers niet vanzelf zullen opdrogen, en dat alleen een onafhankelijk Vlaanderen in staat zal zijn verdere afroming te verhinderen.


Wie echter denkt dat deze Vlaamse transfers in België de enige zijn die we als burgers moeten ondergaan, moet ik onmiddellijk van deze illusie afhelpen. Zoals uit een studie van Europese parlementsleden Frank Vanhecke en Philip Claeys bleek, brengt de Europese Unie eveneens een massale geldverschuiving op gang van het noorden naar het zuiden van Europa. De Nederlanders, de Duitsers, Scandinavische volkeren: het zijn allemaal netto betalers aan de Europese Unie. En de grootste nettobetalers zijn…deVlamingen, zoals de goede collega’s Vanhecke en Claeys aangaven:

1. Vlaanderen betaalt netto 286 euro per Vlaming

2. Nederland 273,4 euro netto per inwoner.

3. Zweden 193,7 euro netto per inw

4. Denemarken 143,8 euro netto per inw

5. Wallonië: 143,2 euro netto per Waal

6. Duitsland 136,1 euro netto per inw

7. Italië 85,4 euro netto per inw

8. Finland 77,3 euro netto per inw

9. Frankrijk 72 euro netto per inw en 10. Cyprus 71,2 euro netto per inw.

Een Vlaming betaalt dus meer dan een Nederlander, het dubbele van een Waal, meer dan het dubbele van een Duitser, drie maal meer dan een Italiaan, vier maal meer dan een Fransman, en vijf maal meer dan een Brit...

Door de financiële crisis in vooral Griekenland staat ondertussen ook de euro onder druk. Terwijl het uitkijken is wie Griekenland in een nieuwe financiële crisis volgt – zelfs België wordt nu al als een ‘risicoland’ beschouwd – zijn de politieke voorstanders van de Europese Unie aan het broeden op een plan om een soort hulpfonds op te richten, dat door bijdragen van de verschillende lidstaten van de Europese Unie zou worden gespijsd. Dit fonds zou de naam van Europees Valutafonds krijgen, alsof het dus om de bescherming van de euro gaat. In waarheid gaat het om waarborgen en kredieten om lidstaten die het faillissement amper kunnen afwenden, bij te staan – hoewel dit eigenlijk door het Verdrag van Maastricht verboden is. Europese lidstaten zouden zich, eens het Europees Valutafonds een feit zou zijn, verplichten om geen beroep meer te doen op het Internationaal Monetair Fonds (IMF), waardoor landen als Canada en de VSA geen of minder invloed kunnen uitoefenen op de geldstromen binnen de Europese Unie – dat is toch de officiële uitleg.

Wat er echter niet bij wordt verteld, en het is goed om dit voor ogen te houden: dit Europees Valutafonds zal een zoveelste massale geldstroom van de financieel gezonde staten naar de minder gezonde staten op gang brengen. Duitsland bijvoorbeeld rekende al uit dat het een bijkomende 150 miljard euro in de richting Europa zal zien afvloeien, wat dan op zijn beurt voor een minder gunstige kredietrating voor Duitsland zal zorgen op de internationale kapitaalmarkten.

De Europese Unie wordt stilaan – of is het eigenlijk al jaren – een regelrechte verarmingsmachine. De financieel gezonde staten betalen – en in steeds ruimere mate – voor de financieel minder gezonde staten. Vlaanderen betaalt al één keer zwaar in het Belgisch staatsverband, Vlaanderen betaalt al eens zwaar voor de Europese Unie, en een derde massale welvaartsafroming dreigt met dit Valutafonds. De Vlaamse middenklasse bloedt financieel leeg. Waar zal men het geld halen eens de middenklasse is leeggebloed?

Asielfraude: Vlaams Belang wil onschendbaarheid Wathelet opheffen!

Gisterenmiddag hebben volksvertegenwoordigers Annemans, De Man en Dewinter klacht neergelegd bij het Parket Generaal van het Hof van Beroep te Brussel tegen Melchior Wathelet. Aanleiding is de wijze waarop Wathelet het gebruik van valse bewijsstukken en valse documenten heeft toegelaten bij de regularisatieprocedures van illegale vreemdelingen.


De drie Vlaams Belang-volksvertegenwoordigers willen de strafrechtelijke ministeriële onschendbaarheid doen opheffen van de heer Wathelet en hem doen vervolgen wegens daderschap of mededaderschap inzake valsheid in geschriften en het gebruik van valse stukken (een misdrijf dat in hoofde van een openbaar officier of ambtenaar in de uitoefening van zijn bediening kan gestraft worden met opsluiting van tien tot vijftien jaar), alsook voor het feit dat hij kost wat kost de regularisatieoperatie verder zet, zelfs nadat zijn ‘instructie’ door de Raad van State werd vernietigd.

Reeds deze namiddag werden bij het Parket Generaal van het Hof van Beroep contacten gelegd om eerstdaags met de Procureur Generaal zelf het dossier te bespreken.

Het Vlaams Belang wil na de succesvolle tussenkomst bij de Raad van State ter vernietiging van de onwettelijke regularisaties andermaal proberen paal en perk te stellen aan de praktijken van dit wetteloze land.

Cordon sanitaire gebroken in Roeselare

Het is voorwaar niet de eerste keer en het zal ook niet de laatste keer zijn dat het cordon sanitaire tegen onze partij, het Vlaams Belang, gebroken wordt. U zal zich herinneren dat een aantal, zich progressieve noemende politieke figuren het cordon sanitaire wilden gebruiken om het zogenaamd racistisch Vlaams Blok buiten het bestuur te houden, op nationaal en lokaal vlak. De burgerlijke Vlaamse partijen lieten zich gewillig voor die kar spannen en hielden op die manier een werkbare rechtse meerderheid af.




Ondertussen werd het cordon sanitaire ook meer en meer gebruikt om een lastige partij op het communautaire vlak van de macht te houden: op die manier zorgde Franstalig België ervoor dat het één miljoen Vlamingen politiek gewoon uitschakelde.



Het zal dan ook niet verbazen dat het cordon sanitaire, dat voor heel wat antidemocratische gevolgen zorgde, vanuit de meest verscheiden ideologische hoeken op de korrel werd genomen. Maar links en Franstalig België hadden al vlug door dat dit cordon hen heel wat voordelen opbracht. Een bepaalde pers wakkerde het zogenaamde antifascistische vuur nog wat aan. Het cordon sanitaire bleef overeind, tot meerdere eer en glorie van het Belgische Vaderland. Tot meerdere eer en glorie van links, dat in Vlaanderen electoraal nog amper 20% van de stemmen achter zich kreeg.



Lokaal slaagden verschillende Vlaams Belangers er ondertussen wel in om het cordon te doen sneuvelen. De kruik gaat namelijk zolang te water tot ze barst. Men kan niet blijven volhouden dat het Vlaams Belang slechts uit een bende criminelen bestaat, en gemeenteraad na gemeenteraad moeten vaststellen dat onze voorstellen doordacht, terzake en efficiënt zijn. Zo ook in de gemeenteraad van 22 maart 2010 in Roeselare. Het College van Burgemeester en Schepenen stelde namelijk een wijziging in het huurcontract van muziekinstrumenten door de Stedelijke Academie voor. Eén van de wijzigingen bestaat hierin dat de ouders voortaan een verzekeringspremie betalen aan de Stedelijke Academie, die alle gehuurde instrumenten in een collectief geheel verzekert. Wij amendeerden en stelden voor dat alle ouders automatisch ook in het bezit zouden worden gesteld van de algemene en bijzondere voorwaarden van de verzekeringspolis. Wij kregen de volledige gemeenteraad achter ons amendement.



Gaan wij nu – omdat het breken van het cordon ons gelukt is – onze opstelling in de gemeenteraad veranderen? Geen sprake van, natuurlijk. Zoals ik ook al heb opgemerkt: de fractie van het Vlaams Belang zit niet in de gemeenteraad om vriendjes van iedereen te worden, onze fractie zit er om een politieke visie te verdedigen. Dat zullen wij dus blijven doen. Op een verstandige, harde, maar ook correcte en stijlvolle manier.

Eten wij straks allemaal halal?

Is de sluimerende islamisering van onze maatschappij geen politiek thema, zegt u? Is de sluipende islamisering van Vlaanderen en bij uitbreiding van Europa slechts een hersenspinsel van het Vlaams Belang? Dan moest u vooral het artikel in Het Laatste Nieuws van 16 maart 2010 niet missen. Daaruit bleek dat ruim de helft van het lams- en schapenvlees dat we in de supermarkt kopen of op restaurant voorgeschoteld krijgen, ‘halal’ is en dus ritueel door moslims geslacht en gezegend is.




Zo meldt de krant dat “in België elk jaar meer dan 12.000 ton lams- en schapenvlees uit Nieuw-Zeeland wordt ingevoerd. Daarmee neemt het ongeveer de helft van onze markt in”. Niets schokkerend op zich, maar wel als we weten dat verschillende warenhuisketens er blijkbaar nogal wat moeite voor doen om dit gegeven, het feit dat het gaat om ‘halal’-geslacht vlees, te verdoezelen.



De krant schrijft namelijk: “Toch houden ze dit in Europa liever stil. Niet alle klanten vragen immers specifiek om halalvlees en dus promoten we dit ook niet”, zegt een woordvoerder. Anderen zijn nog explicieter: “Ja, we herverpakken het vlees en kleven er geen halaletiket op. Maar dat is gewoon omdat het ons niet opportuun lijkt om dat expliciet te vermelden”.



Of wat te denken van de commentaar van een andere warenhuisketen: “We geven er liever geen ruchtbaarheid aan, omdat sommige klanten dit mogelijk niet op prijs stellen”. Het is vooral de hypocrisie (iets typisch Belgisch toch, vindt u niet?) hier rond die mij shockeert. Grootwarenhuisketens zijn dus totaal niet te vertrouwen, of toch?

Vlaams Belang bijna nooit in beeld

“Decretaal moet de VRT een gezond evenwicht nastreven en alle partijen evenwichtig aan bod laten komen”, aldus een bijdrage in Het Nieuwsblad naar aanleiding van cijfers die Vlaams minister van Media Ingrid Lieten (SP.A) onlangs vrijgaf als antwoord op een vraag van collega Joris Van Hauthem.




Hoe evenwichtig de verschillende politieke partijen aan bod kwam op televisie en op de radio werd duidelijk gemaakt in enkele schema’s. Vermelden wij vooraf toch dat politici op radio en tv 378 keer op kwamen draven. De verdeling aan de top zag er als volgt uit.



Top 5 op tv

1. Bart De Wever (N-VA) 21 keer

2. Hilde Crevits (CD&V) 6

3. Johan Vande Lanotte (SP.A) 6

4. Kris Peeters (CD&V) 5

5. Patrick Janssens (SP.A) 5



Top 5 op radio

1. Vincent Van Quickenborne (Open VLD) 15

2. Bart De Wever (N-VA) 11

3. Yves Leterme (CD&V) 10

4. Kris Peeters (CD&V) 9

5. Etienne Schouppe (CD&V) 9



En het Vlaams Belang, zegt u? “Het Vlaams Belang komt maar héél sporadisch aan bod. Buiten de nieuwsprogramma’s was een Vlaams Belanger maar 2 keer op televisie te zien. Op de radio bleef de partij helemaal afwezig”.

camera's registreren snelheidsovertredingen

Uit De Morgen 17 maart 2010. Nog een aantal kranten publiceerden hetzelfde artikel zonder bronvermelding en zonder vermelding van de politieke partij die de vraag aan de minister had gesteld.

Dat het ook anders kan, bewijst het artikel in Het Belang van Limburg, dat wél melding maakte van de parlementaire vraagsteller en de politieke partij.

Het loopt fout in Borgerhout – ‘Brusselse’ oplossingen dan maar?

Een beklijvend verslag in Gazet van Antwerpen (11.03.2010), sommigen hebben het zeker gelezen: “De dagen dat op de spoed van het Stuivenbergziekenhuis géén slachtoffer van een messengevecht wordt binnengebracht, zijn zeldzaam. Borgerhout en omgeving zitten met een serieus veiligheidsprobleem”.

Het heeft allemaal te maken met allochtone jongeren. “Veel zware vechtpartijen hebben te maken met drugs. Maar er zijn er ook tussen groepjes jonge Marokkanen en Afrikanen. En iets te gemakkelijk worden messen getrokken. Sommige ambulanciers hebben er geen goed oog in: “De spanning onder de jongere generatie is echt te snijden. Ik vind het doodjammer, maar we hebben hier te maken met een tijdbom. Niet lang meer en die ontploft”.


Spijtig voor de stad, spijtig voor de autochtone bevolking, maar ook nu weer blijft het beleid achter. Er is geen visie, die enigszins aansluit met de realiteit in Borgerhout en omstreken. En dan krijg je als vanzelf reacties als deze van een werkgever in de streek, een werkgever die géén racist is en al meerdere keren allochtonen kansen heeft gegeven in zijn bedrijf: “Eerlijk, op dit moment zal ik tien keer nadenken vooraleer ik er nog een aanneem. Vijf van de zes laatsten heb ik moeten ontslaan. Ik werd bestolen. Ja, wij moeten ze kansen geven, maar ze moeten die kansen ook grijpen. Vorige week nog: ik spreek een paar jongeren aan die met chips gooiden in mijn winkel. Dat kan toch niet, zeg ik ze. Meteen staan ze op hun achterste poten en ben ik plots een racist. Nee, ik vraag alleen maar respect”.


Steeds meer ‘kutmarokkaantjes’ komen trouwens van Nederland naar België overgewaaid. België is een ‘lekker, gemakkelijk landje’. Wat zegt een landgenote van hen: “Er komen op dit moment heel veel Nederlandse Marokkanen naar hier. Nederland wordt te duur. Maar vooral: in België is het lekker makkelijk om hun Marokkaanse bruid of bruidegom over te laten komen (…) Ze denken dat ze hier gewoon lui kunnen zijn en zoeken geen werk”.


En tientallen, méér dan behulpzame instellingen die hen dan nog eens aanwijzen op welke manier ze het allemaal moeten organiseren…Ja, jongens, echt goed bezig, hoor!

Nultolerantie helpt dan toch…hoe kan dat nu?

Opgedragen aan alle opiniemakers, die het publiek jarenlang hebben voorgehouden dat alleen preventie helpt, en financiële input om de “achterliggende economische en racistische achteruitstelling” van allerlei Brusselse probleembuurten op te lossen:



“Tussen 6 februari – het begin van de nultolerantie – en 1 maart 2010 daalde in de politiezone Anderlecht het aantal gevallen van handdiefstallen met liefst 66%: van gemiddeld zes per week naar twee” (Het Laatste Nieuws, 13.03.2010). Het aantal inbraken in auto’s is gedaald met 43%.


Mevrouw de minister van Binnenlandse Zaken, mevrouw Turtelboom, mag zich dan al fier op de borst slaan en verklaren dat de inzet van meer politie werkt, dan nog blijft het een feit dat zowat alle politieke partijen in dit land het Vlaams Blok/Belang weghoonden toen het haar voorstelling voor meer veiligheid aan het brede publiek voorstelde. Onder die voorstellen onder ander het voorstel om met nultolerantie opnieuw de controle over bedreigde ‘nogo’-zones te krijgen. Het project ‘nultolerantie’ lijkt nu nog te werken ook…Misschien moeten ze het ook eens met wat andere Vlaams Belang-voorstellen proberen? Bijvoorbeeld de stopzetting van de financiële transfers van Vlaanderen naar Wallonië: wedden dat de werkloosheid in Wallonië misschien wel daalt?

Toename asielzoekers blijft duren

De journaliste in Het Nieuwsblad (05.03.2010) laat er geen onduidelijkheid over bestaan: “Het asielbeleid faalt. Dat zegt de oppositie, dat zegt de sector, dat zeggen de cijfers”. Voor wie er mocht aan twijfelen: het aantal asielzoekers stijgt spectaculair: “1.726 mensen hebben in de maand februari 2010 asiel aangevraagd in België. Dat zijn er 540 meer dan in januari en bijna 1.000 meer dan in februari 2009. Hotels en financiële steun zouden nieuwe kandidaten aantrekken”.

Ondertussen werd door verschillende partijen de praktijk aangeklaagd waarbij asielzoekers opnieuw – en tegen duidelijke voorspellingen van zowel internationale studies als het Vlaams Belang – opnieuw financiële steun wordt aangeboden. 500 euro per dag a.u.b.! Per kop. Onbegrijpelijk en een totaal verkeerd signaal.


Verschillende commentatoren zijn niet mals met hun kritiek, zoals ook in Het Nieuwsblad: “Vreemd? Wraakroepend? Het wordt nog beter. De Foyer, een instelling die zich bezighoudt met de opvang en begeleiding van nieuwkomers, heeft op haar website intussen het standaardformuliertje staan, waarmee asielzoekers die 500 euro dwangsom kunnen claimen. Ze moeten enkel nog naam en datum invullen en het hele zaakje bij de rechtbank bezorgen. De Foyer werkt grotendeels met overheidsgeld”. Met uw en mijn geld dus.


De overheid die haar burgers, die een heel leven lang heeft doen betalen om de overheid te doen draaien, betaalt die burgers ongeveer de laagste pensioenen van de EU uit. Diezelfde overheid subsidieert een instelling als de Foyer, die asielzoekers de instrumenten aanreikt om op een vlugge manier 500 euro per dag te ontvangen. Ik weet niet hoe men het allemaal probeert uit te leggen, en in naam van welke menselijkheid ook, logische verklaringen probeert te verzinnen voor dit soort praktijken, maar dit kan er bij mij niet in. Ik zal wel weer te simpel zijn, zeker?

Steeds minder startende ondernemingen

De financiële en economische crisis heeft ervoor gezorgd dat steeds minder mensen het risico van een eigen onderneming aandurven. Op een schriftelijke vraag antwoordde minister van KMO’s en Zelfstandigen, Sabine Laruelle (MR) dat ten opzichte van 2007 (een topjaar met 70.381 nieuwe ondernemingen) het aantal nieuwe ondernemingen in 2008 met 2,6% verminderde en in 2009 zelfs met 5,6%: in totaal noteerde de Kruispuntbank Ondernemingen vorig jaar 64.659 nieuwe ondernemingen.
In het Vlaams Gewest werden in 2009 nog 37.945 ondernemingen opgestart – een aandeel van 58% - terwijl dat in het Waalse Gewest 18.290 (28,2%) bedroeg en in Brussel 8.424 (13%). Ten opzichte van 2007 steeg het aandeel van de Vlaamse starters in het geheel van de startende ondernemingen licht.
Het aantal faillissementen van ondernemingen in een periode van 2005 tot en met 2009 steeg, aldus het antwoord dat ze eveneens aan mij bezorgde, met 11%, waarbij vooral het aandeel van de Brusselse faillissementen opvalt: in 2009 gingen in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest 1.788 ondernemingen failliet, op een totaal van 9.420 ondernemingen 19%. Het aandeel van Vlaamse bedrijven in het totaal aantal faillissementen bedroeg 52,8%, het Waalse aandeel 28%.

Waarom het verankeringsdebat zo belangrijk is?

Ons wordt soms wel verweten dat we star denken, dat we de realiteit van sommige zaken niet willen zien en dat we bekrompen Vlaams zijn. Dat we alles onder de kerktoren willen houden en dat we geen open venster op de wereld willen.




Waar ik mij vooral aan erger, is de naïviteit van sommige politieke tegenstanders. Vooral dan in het verankeringsdebat bijvoorbeeld, of in het debat over de volledige vrijheid van personen, goederen en kapitalen, waar ik het moeilijk mee heb. Precies of de wereld bestaat alleen uit ‘mensen van goede wil’ die alleen en met z’n allen een plaatsje onder de zon zoeken, voor zichzelf en voor hun kinderen. “Wie kan daar nu iets tegen hebben?” – u kent het soort redeneringen ongetwijfeld.



Neem nu China. Deze Aziatische supermacht maakt van de economische en financiële problemen van (Zuid-) Europa gebruik om zich een weg te kopen. Geopolitieke en economische belangen spelen voor de Chinezen een veel grotere rol dan “de mensen”, “als wij het maar goed hebben”, enzovoort. China biedt staten als Griekenland, Servië, Kroatië, Moldavië gunstige dollarkredieten aan: looptijden tot 15 jaar tegen een interest van 3%. En ter compensatie vraagt China alleen een bepaald aandeel in het kapitaal van strategische firma’s in de energie- en grondstoffensector, in de havens en in banken.



Een eerste groot krediet van 55 miljard euro, dat Papandreoe via Goldman Sachs via China wilde financieren, ging uiteindelijk niet door omwille van de zekerheden die Griekenland niet wilde – of niet kon – bieden: de Chinezen wilden namelijk een belangrijk aandeel in de Nationale Bank van Griekenland. Maar ondertussen wordt er wel verder onderhandeld over een minder groot krediet van 5 tot 15 miljard euro. De containerhaven van Pireaus is ondertussen eigendom van de Chinese staatsrederij Cosco, die de haven wil uitbouwen tot een uitvalsbasis in het zuiden van Oost-Europa.



Met Servië ondertekende China in 2008 al een strategische partnerschapsovereenkomst. De staatsbank Eximbank leende 170 miljoen euro voor de bouw van een nieuwe brug over de Donau in de buurt van Belgrado en 890 miljoen euro voor de sanering van energiefabrieken.



Kroatië, dat een schuld meezeult van 42 miljard euro, sloot een overeenkomst met China (2009) voor de nieuwbouw van de luchthaven van Zagreb en de haven van Ploce in Dalmatië. Met het verarmde Moldavië werd met het bouwconcern Covec een krediet van 1 miljard euro overeengekomen, en daarvoor zullen de Chinezen zich bezighouden met de bouw van straten, energiefabrieken, waterwerken, enzovoort. Terloops even opmerken dat de Albanese president Berisha onlangs, tijdens een werkbezoek in Tirana, de Chinezen industriegrond aanbood voor de ronde prijs van 1 euro.

hulp aan Griekenland en Vlaamse transfers

Soms is het wel eens goed bepaalde cijfers in een ander kader te plaatsen om een duidelijk beeld te krijgen van de omvang ervan. Neem nu de bedragen over de jaarlijkse transfers van Vlaanderen naar Franstalig België, door de Warandewerkgroep ooit geschat op ongeveer 12 miljard euro, rechtstreekse en onrechtstreekse transfers. Een enorm bedrag, een bedrag zo groot dat men zich er eigenlijk zelfs geen beeld van kan vormen.




Tot men natuurlijk vergelijkbare cijfers ziet opduiken, maar dan in een gans ander verband. Zo meldde Knack (03.03.2010) onlangs dat “om een eurobreuk te voorkomen, Duitsland en Frankrijk besloten hebben om voor 30 miljard euro, ruim 1.210 miljard in onze oude frank, Griekse staatsobligaties aan te kopen”. Wat totaal in tegenspraak is met de eerdere beweringen van de Luxemburgse premier Juncker, die liet optekenen: “De belastingbetaler in Duitsland, België of Luxemburg zal niet opdraaien voor de Griekse fiscale blunders”.



Het gaat ons nu even niet om de al dan niet terechte hulp aan Griekenland, maar wel om het bedrag: 30 miljard euro. Dit enorme bedrag, een eenmalige hulp van de grote Europese landen, Duitsland en Frankrijk, dit enorme bedrag dus wordt op amper drie jaar tijd opgehoest door de brave Vlaamse belastingbetaler en richting Franstalig België gestuurd. Elk jaar dus sturen wij, Vlamingen, één derde van de totale steun, die grote landen als Frankrijk en Duitsland aan Griekenland aanbieden, richting Wallonië. Alleen, met een bevolking die tienmaal kleiner is dan die van Frankrijk en Duitsland. Frankrijk en Duitsland krijgen hiervoor staatsobligaties, die misschien op termijn voor de twee staten nog iets opbrengen ook. Vlaanderen krijgt niets terug. Al decennialang. Hoelang moet deze waanzin nog verder duren?

Hoe zou het nog met B-H-V zijn?

Voor die Vlamingen die nog in sprookjes geloven en menen dat B-H-V nog voor de paasvakantie zal worden gesplitst – de vele CD&V-Vlamingen bijvoorbeeld – was er onlangs in De Morgen een vrij ontnuchterend bericht te lezen: Uitstel voor Brussel-Halle-Vilvoorde tot na de paasvakantie (D.M., 26.02.2010).


Jean-Luc Dehaene die in alle luwte blijkbaar aan het voort wroeten is, zou dus niet landen voor de paasvakantie, maar “de overtuiging groeit dat niet lang na de paasvakantie wel degelijk een compromis op tafel kan liggen”.


Het grote woord is er opnieuw uit: ‘compromis’. Elk Vlaming die al enige jaren op deze aardkloot rondloopt, hoort dan alle klokken luiden, inderdaad. “In ruil zal dan minstens het inschrijvingsrecht voor Franstaligen, waardoor ze vanuit de rand kunnen blijven stemmen op Brusselse kandidaten, moeten ingevoerd worden. Hoever dat inschrijvingsrecht reikt, is voorwerp van debat”.


Het debat moet voor juni afgerond zijn, omdat op dat moment het Belgisch voorzitterschap van de Europese Unie begint – wat voor mij al een reden zou zijn om het debat zéker niet voor die periode af te ronden. Maar dan de toegevingen! Dit is toch weer bijzonder kort door de bocht. We staan dus voor een nieuwe ronde faciliteiten-stommiteiten. Herinnert u zich deze periode nog? De Volksunie gaf 'met de dood in het hart' toe, er zouden faciliteiten voor Franstaligen in 6 gemeenten komen in ruil voor de ‘vele bevoegdheden die Vlaanderen zou gaan krijgen’. Maar: de faciliteiten zouden uitdovend en beperkt zijn.


We hebben het gevoeld, het ‘uitdovend en beperkt’ karakter van de faciliteiten…Onze vrienden in de faciliteitengemeenten kunnen ervan meespreken. De faciliteiten zijn er nog altijd aan het 'uitdoven'. Op één generatie tijd zijn de 6 gemeenten bijna volledig onder de Franstalige voet gelopen. En voor wie de streek niet kent: ga de 6 bezoeken! Ga kijken en ervaar wat het inschrijvingsrecht met een Vlaamse regio doet.
Dit wordt dus opnieuw het zoveelste pure boerenbedrog. We zeggen nu al: dank u, Jean-Luc!

Massaal asiel uit land zonder oorlog

Asiel is bedoeld voor mensen die omwille van extreme omstandigheden (oorlog, burgeroorlog, extreme repressie, enzovoort) zonder gevaar voor eigen leven en/of dat van hun nabestaanden niet meer in eigen land kunnen leven, in een ander land op te nemen. Tijdelijk, tot de toestand in eigen land weer is opgeklaard. Enfin, dat was toch de bedoeling van het asielrecht, zoals het eeuwenlang in Europa heeft bestaan.



Het Vlaams Belang waarschuwt al langer dan vandaag voor het uithollen van dit recht door allerlei economische gelukzoekers. Daarnaast heeft het veel te lakse regularisatiebeleid van de verschillende Belgische regeringen een nefast aanzuigeffect. Asiel is al heel lang niet meer bedoeld voor mensen in moeilijkheden, het wordt door tienduizenden, honderdduizenden gewoon gebruikt om Europa binnen te komen.



Een mooi staaltje hiervan konden we de afgelopen week in Brussel meemaken. Een 700-tal Albanezen uit Servië en Macedonië verlaat de dorpen in de hoop in België een beter bestaan op te bouwen, aldus een verslag in De Standaard (24.02.2010). Waarom België? “Het gaat de ronde dat je in België zonder meer een huis en een uitkering van 700 tot 800 euro krijgt”, waardoor mannen massaal hun huis en veestapels verkopen en het ganse gezin de bus naar België neemt. Plaatselijke reisbureaus spelen hier handig op in… En zo helemaal fout zit men trouwens niet.



De Standaard schrijft het letterlijk: “Ze zijn niet naar hier gekomen omdat ze vervolging vrezen in hun thuisland of omdat er een oorlog woedt”. Maar stel, stel dat hun asielaanvraag wordt afgewezen, dan gaan ze toch gewoon in de illegaliteit zoals zovelen voor hen. Als ze lang genoeg wachten, worden na een aantal jaren, en na allerlei vormen van emotionele chantage op de politieke wereld, gewoon weer overgegaan tot de zoveelste regularisatie.



Dit land is zo lek als een zeef. Letterlijk en figuurlijk. Symptomatisch hiervoor is de volgende vaststelling van De Standaard: “Waar de asielzoekers uiteindelijk terechtkomen, weet niemand”. Onrustwekkend is ook de volgende opmerking in de krant: “Het kabinet van staatssecretaris Melchior Wathelet (CdH), bevoegd voor migratie, voert momenteel een onderzoek naar de beweegredenen van de etnische Albanezen”. Meer dan een onderzoek zal het dus weer niet worden.

Ook in februari meer faillissementen

Hetgeen de Cassandra’s van deze wereld – waar ik toe behoor, dit zal niemand verbazen – al lang voorspeld hebben, komt ook uit: deze financiële en economische crisis is nog lang niet over, wel integendeel. Het lijkt er zelfs eerder op dat de eigenlijke gevolgen nu nog maar zichtbaar worden. Zo meldde het onderzoeksbureau Graydon onlangs dat in februari 2010 niet minder dan 807 bedrijven in België over de kop zijn gegaan. “Nadat ook het januarirecord was gesneuveld, beleefden we nu de zwartste februari ooit op het gebied van failissementen”, aldus een verslag in De Tijd (02.03.2010).


Al bij al een stijging van ruim 3% wat betreft de eerste twee maanden van dit jaar. In totaal gingen al 1.671 bedrijven ten onder, met een pak werkgelegenheid die eveneens verloren ging.


Als wij even kijken naar de regionale opsplitsing van de faillissementscijfers, dan leren ons de statistieken van Graydon dat vooral in het Brusselse veel bedrijven over de kop gingen, 17,3% meer dan in dezelfde februarimaand vorig jaar. Vlaanderen kende een min of meer status quo (een stijging van 0,25%) en Wallonië zelfs een lichte daling. Verontrustend hierbij is dat het vooral onder ouderen is dat de sterkste toename van werkloosheid wordt gemeten. Mensen krijgen het trouwens moeilijker om aan werk te geraken: het aantal personen dat al één tot twee jaar werkloos is, is 3 keer zo sterk gestegen als het gemiddelde.


Neen, de crisis is niet afgelopen, zoveel is duidelijk. En kenners van de markt voorspellen een nieuwe crisis in de immobiliënmarkt, en vooral dan bij de projectontwikkelaars, die zich financieel veel te ver zouden hebben gewaagd. Maar daarover houd ik u zeker op de hoogte.

500 per dag of 500 per maand

Op vrijdag 5 maart organiseerde onze Vlaams Belang-afdeling Roeselare een ‘Veilig Ouder Worden’-namiddag. Veel volk, veel geïnteresseerde oudere en jongere senioren. Onze partij heeft dan ook iets te vertellen op het vlak van veiligheid zoals bleek uit de uiteenzetting van Bart Debie, voormalig politiecommissaris in Antwerpen. Hij kon de toehoorders duidelijk boeien en gaf ieder van ons aardig wat veiligheidstips en voorstellen mee.
Na de voorstelling kreeg ik een papier in de hand gedrukt. Een kopie van het betalingsformulier van een van de aanwezige senioren. Hij krijgt een maandelijks pensioen van 480 euro. Maandelijks…
Met bijzonder veel bitterheid las en herlas ik de berichten in de verschillende kranten. Er stond te lezen dat asielzoekers van België 500 euro per dag krijgen toegestopt, zolang de Belgische overheid hen geen onderdak kan verschaffen. 500 euro per dag. Per dag krijgen deze asielzoekers zoveel als onze gepensioneerde maandelijks! Je zal het maar meemaken: een gans leven hard labeur, afdragen en nog eens afdragen, een karig, zéér karig pensioentje van 500 euro trekken en dan in de pers lezen dat asielzoekers hier 500 euro per kop en per dag uitbetaald krijgen.
België = ander volk eerst. We weten weer opeens héél sterk waarom we op de politieke barricades staan.

Het ene bericht is het andere niet

Een bericht uit De Standaard (maar evengoed uit De Morgen, Het Laatste Nieuws, enzovoort): “In 2009 hebben slechts 2 Belgische ondernemingen een beursgang gerealiseerd. Dat is het laagste aantal sinds 1994. De afgelopen jaren lag het aantal beursgangers merkelijk hoger: in 2006 en 2007 waren er nog 18 en in 2008 12. Dat meldt de minister van Financiën, Didier Reynders. Tussen 1994 en 2009 trokken in totaal 164 Belgische ondernemingen naar de beurs, of gemiddeld 10,25 per jaar. De absolute topjaren waren 1998 (25) en 1999 (22). De 64 bedrijven die in de periode van 2005 tot 2009 naar de beurs trokken, haalden in totaal 5,5 miljoen euro kapitaal op.”




Het oorspronkelijke Belgabericht luidde als volgt: “In 2009 hebben slechts twee Belgische ondernemingen een beursgang gerealiseerd. Dat is het laagste aantal sinds 1994. Ook in 2001 en 2002 waren er slechts twee beursgangen. De afgelopen jaren lag het aantal merkelijk hoger: in 2006 en 2007 waren er nog 18
en in 2008 12. Dat blijkt uit het antwoord van minister van Financiën Didier Reynders (MR) op een schriftelijke vraag van Peter Logghe (Vlaams Belang).

In de periode van 1994 tot 2009 trokken 164 ondernemingen naar de beurs of gemiddeld 10,25 per jaar. De topperiodes, met telkens meer dan 10 beursgangen per jaar, waren van 1997 tot 1999 en van 2005 tot
2008. De absolute topjaren waren 1998 (25) en 1999 (22). De meeste bedrijven die naar de beurs trokken, waren actief in de financiële sector (35,8 procent), gevolgd door industrie (14,3 procent) en technologie en consumentengoederen (elk 13,3 procent). De 64 bedrijven die in de periode van 2005 tot 2009 naar de beurs trokken, haalden in totaal 5,5 miljard euro kapitaal op”.

Merkwaardig toch dat de naam van de partij in het artikel in De Standaard overbodig werd geacht. Of misschien worden wij geacht geen (interessante) vragen te stellen, natuurlijk…

Vlaanderen zakt in de ranglijst

Vlaanderen zakt mee in de puinhoop die België meer en meer is. En als Vlaanderen er niet in slaagt als een onafhankelijke staat door het leven te gaan, dan worden wij met z’n allen verder meegezogen in een negatieve, Belgische spiraal. U kent onderhand mijn mening wel, beste lezer.




Nu blijkt ook in de internationale ranglijst van de Financial Times Vlaanderen een aantal plaatsen te zakken. De Standaard berichtte hierover (22.02.2010): “Vlaanderen staat op de 7de plaats in een ranglijst van meest aantrekkelijke regio’s voor buitenlandse investeerders. In 2008 stond Vlaanderen nog op een 2de plaats. De top 3 worden bezet door Zuid-Oost-Engeland, Ile-de-France en Noordrijn-Westfalen”





“Vlaanderen heeft wel nog steeds de beste strategie om buitenlandse investeerders aan te trekken. Dat blijkt uit het jaarlijkse lijstje van het gespecialiseerde fDi-Magazine, dat wordt uitgegeven door de Financial Times”. Wallonië staat helemaal achteraan in het lijstje.

Opnieuw opstoot van federale loyaliteit bij Franstaligen

Er wordt ons in de verschillende parlementen dikwijls aangewreven dat wij de federale loyaliteit ondergraven, dat wij geen oog hebben voor het hoger, algemeen belang, dat wij geen oog hebben voor de échte problemen waarvan de mensen wakker liggen. Het komt er eigenlijk op neer dat wij best onze communautaire agenda zouden opbergen. De Franstaligen zouden zich véél beter aan de federale logica houden, enfin, u kent dit soort federale peptalk natuurlijk ook allemaal.




Een sterk staaltje van Franstalige federale loyaliteit konden we in elk geval in De Standaard lezen, een ‘pracht’ van een communautaire scheeftrekking, waar ook Doorbraak (nr. 3, maart 2010) over rapporteerde. Omdat in België teveel artsen dreigden afgestudeerd te geraken, en het aantal plaatsen eigenlijk beperkt moest worden, beperkte de federale overheid in 1995 het aantal afgestudeerde artsen. Onder druk van de Franstalige partijen liet de federale overheid het toegelaten aantal al geleidelijk aan verdubbelen.



Wat blijkt nu? Nog steeds blijkt de Franse gemeenschap zich hier niets van aan te trekken. De Franstaligen laten nog steeds het dubbel aantal artsen toe Wat blijkt? Vlaanderen beperkt zijn cijfer via een toelatingsproef, de Franse gemeenschap weigert zo’n proef. Gevolg van dit alles? De Vlaamse Gemeenschap telt 1.034 eerstejaarsstudenten voor arts, de Franse gemeenschap, ondanks een contingent van 492, telt 2.608 eerstejaarsstudenten.



Zelfde situatie wat de tandartsen betreft: De Vlaams Gemeenschap heeft een contingent van 96 tandartsen en telt 120 eerstejaarsstudenten, de Franse gemeenschap, die een contingent heeft van 64 tandartsen, heeft niet minder dan 481 eerstejaarsstudenten.



Wat verplicht ons eigenlijk om solidair te zijn met deze federale waanzin?

Gebrekkig Brussels onderwijs als oorzaak van geweld?

Mogen wij inzake de recente zware gewelddadige feiten in onze hoofdstad even wijzen op een interessant, provocerend én stimulerend artikel in Trends? In de editie van 11 februari 2010 werd het Brussels onderwijs als een zware factor van het falende integratiebeleid genoemd, en werd er opgeroepen om de politieke moed te hebben om er een nultolerantie in te voeren.




Immers, “veel van de Brusselse problemen zijn voor een belangrijk deel te herleiden tot een slecht functionerend onderwijssysteem. In de scholen van het Franse gemeenschapsonderwijs of in de Brusselse gemeentescholen is het geen uitzondering dat op een doordeweekse dag 20 tot 30% van de leerlingen afwezig is”. Wij hebben het hier al eerder vernoemd: ruim 600 leerlingen in het Brusselse zijn dit schooljaar nog niet eens op school verschenen. “Grotendeels gaat het hier om allochtonen. Er wordt amper tegen opgetreden en dit lakse beleid verklaart dan ook waarom zovele allochtone minderjarige boefjes in de zware criminaliteit terechtkomen”.



Er is meer aan de hand, weet Trends: “De jongerenwerkloosheid (in Brussel) loopt op tot meer dan 30%. Arbeidsmarktdeskundigen zijn het erover eens dat niet discriminatie de hoofdoorzaak is van de hoge werkloosheidsgraad bij allochtonen, wel een gebrek aan talenkennis en een te lage of onvoldoende scholing”.



Iedereen roept om concrete sancties. Ik meen dat het Vlaams Belang, toen nog Vlaams Blok, bij de eerste was om daadwerkelijk sancties te eisen, maar het doet deugd te zien dat ook in deze materie ons gelijk stilaan wordt erkend: “Het is immers zo dat de ouders va n jongeren die structureel spijbelen, niet van plan zijn hun verantwoordelijkheid op te nemen. Ze laten alles op hun beloop. De enige oplossing bestaat er dan ook in om het kindergeld af te nemen van spijbelende schoolplichtigen”.



Als het ‘maatschappelijk middenveld’ van al deze zaken overtuigd is, waarom verandert er dan niets concreet? De journalist van Trends wijst op de verpletterende verantwoordelijkheid van de progressieve partijen. De systeempartijen hebben een compleet mislukt integratiebeleid in handen. “Zelfs sp.a en Groen! hebben de jongste dagen afstand genomen van hun multiculturele idylle (…) De multiculturele heilsleer die onderschreven werd door academici, bobo’s en welzijnswerkers heeft niemand een dienst bewezen”. Alleen spijtig dat de auteur Open VLD en CD&V weigert te noemen als de ‘nuttige waterdragers’, zoals ze dat zijn in zoveel dossiers! De conclusie: “Het probleem in Brussel blijft echter de machtige PS die om electorale redenen de verziekte situatie in stand wil houden”.

Globalisering en verankering

Het sociale en economische drama dat zich bij Carrefour afspeelt, heeft ons met z’n allen nog eens met de neus op de feiten gedrukt, wat door Luc Van der Kelen in Het Laatste Nieuws treffend als volgt werd vertolkt: “Zo lang ons land economisch performant was en rendabel, wast het niet zo erg. We waren dan een aantrekkelijk investeringsland. Maar sinds we de nadelen begonnen op te stapelen, is de zwakte van onze vanuit het buitenland gecontroleerde economie in alle scherpte duidelijk geworden. Opel? Een sociaal bloedbad. Carrefour? Een sociaal bloedbad”.




Collega Koen Bultinck in de plenaire vergadering van donderdag 25 februari en ikzelf in de Commissie Bedrijfsleven enkele dagen voordien hebben in dit verband enkele keren de vinger op de wonde gelegd. Want het gaat ons natuurlijk meer dan alleen maar het gebrek aan respect voor onze taal in de Franse warenhuisketen. Alhoewel het gebrek aan de meest elementaire kennis van de Nederlandse taal wel een deel van het groter probleem was natuurlijk. Zoals Marc Balduyck correct in Gazet van Antwerpen opmerkte: “De opeenvolgende directies hebben zeer verwarde signalen uitgezet en nauwelijks aandacht gehad voor de (…) ontwikkelingen op de Belgische markt. De opeenvolgende gedelegeerd bestuurders begrepen vaak geen woord Nederlands. Et alors, heette het dan arrogant. De Fransen hebben er een heus potje van gemaakt”.



Neen, het gaat om veel meer. Het gaat om fundamentele vragen bij de gevolgen van deze vorm van globaal kapitalisme. Koen Bultinck hekelde de sociale gevolgen, ik heb het tegenover minister Van Quickenborne vooral gehad over de gevolgen van de globalisering en de actualiteit van een verankeringsdebat. Ik stelde: “Ik was al bevreesd voor het feit dat de overname van Belgische bedrijven door buitenlandse bedrijven, de evolutie van dit verschijnsel in de tijd en de gevolgen voor de tewerkstelling en voor het economisch weefsel van België, nergens cijfermatig en administratief werd bijgehouden. U heeft dit ook bevestigd in antwoord op mijn schriftelijke vraag, vraag nummer 13 – refertenummer 52 2009201010458.”



De toestand, geachte heer Van der Kelen, is nog erger dus dan u misschien denkt. In België weet men niet eens welke bedrijven worden overgenomen. Er wordt niet eens cijfermatig bijgehouden welke sectoren vooral onderhevig zijn aan deze globaliserings- en overnamegolf. Het enige wat de minister van Vereenvoudigen en Ondernemen kon beloven, was dat hij mijn suggestie om deze fundamentele gegevens – fundamenteel voor het economisch weefsel van een land – voortaan bij te houden in de nieuwe Kruispuntbank Ondernemingen. Wat nog géén garantie is dat de gegevens ook daadwerkelijk zullen bijgehouden worden.



Gouverner, c’est prévoir, zegt het Franse spreekwoord. Het ziet er naar uit dat de Fransen dit maar al te goed begrepen hebben. Wat niet van onze beleidsmensen kan worden gezegd, helaas!