POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





dinsdag 17 juli 2012

Libië bestaat uit 3 totaal verschillende culturen


We kennen ondertussen het officiële verhaal: het Westen is de onderdrukte Libische bevolking te hulp geschoten om de tiran Khadaffi ten val te brengen. Het begin van de Arabische lente, ook in Libië. Datzelfde progressieve, weldenkende Westen vergeet er wel bij te vertellen dat het diezelfde  Khadaffi in het zadel heeft geholpen en in het zadel heeft geholpen. Dat het diezelfde Khadaffi zelfs verheven heeft in de hemel van progressieve heiligen (Castro, Boumedienne, het rijtje van antikolonialistische strijders…).
Nee, Khadaffi moest weg en wat in de plaats zou komen, zou eindelijk de uitdrukking zijn van de democratische wil van het Libische volk. Maar maanden geleden had ik de auteur Scholl-Latour en anderen aangehaald om te wijzen op het artificiële, kunstmatige karakter van Libië – zoiets als België, zeg maar.
Nu lees ik in de Nederlandse krant Trouw dat zaterdag 7 juli de eerste vrije verkiezingen in 40 jaar plaatsgrijpen in Libië, verkiezingen die “zouden moeten leiden tot een nieuw en rechtvaardig politiek systeem, maar veel mensen in het oosten van het land zien ze als een voortzetting van een discriminatoir beleid waardoor de oostelijke regio al tientallen jaren wordt gemarginaliseerd”.
Volledig in overeenstemming met wat ik ongeveer 6-7 maanden geleden had geschreven, lees ik dat de oostelijke regio Cyrenaica wegens haar vermeende trouw aan de koning Idris Sanussi door Khadaffi werd achteruit gestoken. De Nationale Overgangsraad (NTC) wees echter 100 zetels toe aan de westelijke regio Tripolitania en maar 60 aan Cyrenaica. De regio Fezzan kreeg er 40. Maar het gaat om meer dan louter zetelverdeling: “Uit decreten van de Nationale Overgangsraad (zou) blijken dat bij de verdeling van de budgetten, kansen op werk, onderwijs en andere kwesties, het westen van het land wordt bevoordeeld”.
En Tripoli, waar de politieke macht (voorlopig) geconcentreerd is, verwerpt de idee van federalisme. Er zou oorlog van komen, en leiden tot verarming – waar hebben we die argumenten nog al gehoord?
In mijn opiniestuk had ik maanden al voorspeld dat het land, dat uit 3 totaal verschillende culturen bestaat, uit elkaar zou vallen. Voorlopig is dit nog niet gebeurd, maar het blijkt in elk geval wel zo te zijn dat de spanningen toenemen en dat de zo geroemde eenheid van Libië eigenlijk maar kolonialistische schepping te zijn. Wat niet bijeen hoort, moet men niet met alle moeite proberen onder één dak te duwen, dat moet de les zijn. 

Geen opmerkingen: