De jongste dagen klinken er ook bemoedigende geruchten inzake werkgelegenheid. SD Worx bijvoorbeeld maakte haar kmo-jobindex bekend, die blijkbaar op hetzelfde peil staat als maart 2009 en maart 2008. Er komen dus blijkbaar nog jobs bij, maar er zijn wel enorme regionale verschillen – wie zal het nog verbazen – en die trend lijkt zich zelfs nog te versterken.
“In het 2de kwartaal was er een toename van de tewerkstelling van 0,3% voor Vlaanderen, tegenover dalingen van 0,6% voor Wallonië en 0,2% voor Brussel”. Dat er ook provinciale verschillen zijn in Vlaanderen zelf, is overduidelijk, maar de sterke regionale opsplitsing is toch wel opmerkelijk. Het Marshallplan voor Wallonië, de vele op het eerste gezichte positieve berichten uit Wallonië en Franstalig België: allemaal gebakken lucht, zo blijkt.
Dit alles heeft natuurlijk verstrekkende gevolgen voor de transfers van Vlaanderen naar Wallonië. Het heeft er alle schijn van dat die nog zullen toenemen, toch op het vlak van de werkloosheidsbijdragen. Zo schrijven Bea Cantillon en Veerle De Maesschalck (Centrum voor Sociaal Beleid Herman Deleeck van de Universiteit van Antwerpen): “Vooral de werkgelegenheidsgraad ligt vergeleken met Vlaanderen (65%) heel wat lager in Wallonië (57%) (cijfers van 2004)” (Belgisch Tijdschrift voor Sociale Zekerheid). “De wijze waarop het beschikbaar inkomen per hoofd van de bevolking samengesteld is in beide regio’s verschilt sterk. In Vlaanderen wordt 68% van het beschikbaar inkomen gegenereerd uit arbeid en is 28% afkomstig uit socialezekerheidsoverdrachten, in het Waalse Gewest bedragen deze aandelen respectievelijk 54% en 33% (cijfers voor 2003).
Met andere woorden: aan Waalse zijde is een veel hogere uitkeringsafhankelijkheid zoals de auteurs Cantillon en De Maesschalck schrijven. Het socialezekerheidsstelsel (met zijn transfers van Vlaanderen naar Wallonië) corrigeert verschillen in welvaart en ongelijkheid tussen de regio’s. “Het inkomensniveau van Vlaanderen ligt 16% boven dat van Wallonië. Na herverdeling is de interregionale inkomens- en welvaartskloof gereduceerd tot ongeveer 10% en benadert de post-transferongelijkheid in Wallonië veeleer het Vlaamse niveau”.
Gevolg van de stijging van het jobaanbod in Vlaanderen en de daling in Wallonië is dat de uitkeringsafhankelijkheid nog zal toenemen. De transfers zullen voor dit deel van de sociale zekerheid nog toenemen en er zal dus nog meer van de Vlaamse inkomens worden afgeroomd. Dit is het perfide gevolg van het Belgisch federaal model.
