Hadden wij het in deze weblog gisteren over de fouten van Europa en vooral dan van de Europese bewindvoerders in het creëren van een utopische multiculturele samenleving, zonder rekening te houden met de werkelijkheid, dan willen we het vandaag hebben over de demografische tijdbom die het gevolg is van deze multiculturele nachtmerrie.
Op 8 augustus immers publiceerde The Daily Telegraph enkele zéér ontnuchterende cijfers over de demografische evolutie op ons continent, cijfers die elke verantwoordelijke burger, politicus of niet, ernstig moeten doen nadenken. De komst van miljoenen moslims naar Europa zal op 2 decennia het uitzicht van Europa totaal veranderen, aldus de krant. In Spanje bedroeg het aantal vreemdelingen in 1998 nog maar 3,2% van de bevolking, in 2007 was dit aantal al opgelopen tot 13,4%. Dat is (bijna) overal zo in Europa. Herinnert u zich het persbericht nog, waaruit bleek dat de 7 populairste jongensnamen in Brussel Mohammed, Adam, Rayan, Ayoub, Mehdi, Amine en Hamza zijn?
Een rapport van de EU stelt dat sinds 2002 de netto migratie naar de EU verdrievoudigde op enkele jaren tijd, van 1,6 miljoen tot 2 miljoen nieuwe migranten elk jaar opnieuw. Dacht de EU in 2004 nog dat zijn bevolking tegen het jaar 2050 met 16 miljoen eenheden zou dalen, dan denkt dezelfde Europese Unie vandaag dat zijn bevolking tegen 2050 zal aangroeien met 10 miljoen burgers. Een verschil van 26 miljoen.
Allerlei demografische studies wijzen uit dat blanken tegen 2026 in het Engelse Birmingham een minderheid zullen zijn. Het aantal moslims zal het aantal niet-moslims in Frankrijk, en wellicht in gans West-Europa, overstijgen tegen het midden van deze eeuw. Was Oostenrijk in de 20ste eeuw voor 90% katholiek, dan zou de islam tegen het jaar 2050 de grootste godsdienst zijn bij de min-15-jarigen.
Karoly Lorant, een Hongaarse economist die studies voor het Europees Parlement schreef, berekende dat moslims reeds 25% van de bevolking van Marseille en Rotterdam uitmaken, 20% in Malmö, 15% in Brussel en Birmingham, en 20% in Londen, Parijs en Kopenhagen. 28% van de nieuw geboren kinderen in Engeland en Wales hebben minstens één ouder, die in den vreemde werd geboren. Dit percentage loopt in Londen op tot 54%! 14,4% van de kinderen die in 2008 voor het eerst naar school gingen in Engeland sprak thuis een andere taal dan het Engels.
Willen wij de mensen dan misschien bang maken? Onze tegenstanders zullen natuurlijk beweren van wel. Ik houd mij liever aan deze wijsheid van de antieke Grieken: “Eeuwige waakzaamheid is de prijs van de vrijheid”.
