Karel Vinck heeft al een indrukwekkend parcours afgelegd. Hij behoort ondertussen tot het selecte groepje van de belangrijkste Vlaamse ‘captains of industry’. Hij is voorzitter van het toekomstplan dat Vlaanderen tegen 2020 naar de top 5 van de Europese regio’s moet brengen, “Vlaanderen in Actie”. In het weekblad Knack (01.07.2009) verscheen een interview, waarin toch wel enkele zeer hartige dingen worden gezegd.
De heer Vinck ventileert het algemeen ongenoegen van de industriële wereld dat zovele bedrijven aan het buitenland worden verpatst: “De laatste jaren zijn niet alleen banken in buitenlandse handen terechtgekomen, maar ook andere grote bedrijven en zelfs strategisch belangrijke sectoren. Dat baart me veel zorgen, want in welke mate kunnen we nog een zelfstandig economisch beleid voeren?”
Over het geparalyseerde federale beleidsniveau: “We verzanden altijd in dezelfde discussies. Toch is een staatshervorming met meer bevoegdheden en verantwoordelijkheden voor de regio’s absoluut noodzakelijk. Als uitgangspunt moet het subsidiariteitsprincipe gelden: alles wat je het best op het niveau van de regio’s doet, moet je op regionaal niveau doen, met behoud van een aantal solidariteitsprincipes. De regio’s moeten verantwoordelijk worden voor hun inkomsten en dus gedeeltelijk een eigen fiscaliteit hebben”.
Ja, wie zou dat, enkele jaren geleden, van Karel Vinck gedacht hebben?
“Wat is België nog? Welnu, België is het land met proportioneel de hoogste staatsschuld van Europa. België is in Europa het land met de hoogste belastingen per inwoner. België is ook het land met de laagste pensioenen voor niet-ambtenaren. België is echter ook het land waar de Vlaming een derde meer belasting betaalt dan een Franstalige, maar de anti-discriminatie ideologie geldt alleen als ze toegepast kan worden tegen Vlamingen. En nog méér: België is ook het land waar het minste gedaan wordt om straks de vergrijzing van de bevolking op te vangen, en het land waar wegens Waals verzet de pensioenleeftijd niet kan worden opgetrokken, terwijl Nederland die leeftijd nog sneller dan reeds voorzien op 67 jaar wil brengen”. Scherpe woorden van Mark Grammens in zijn Journaal (2 juli 2009).
In Vlaanderen bestaat over een aantal zaken een ruime consensus, maar door de Belgofrancofone blokkeringen geraakt niets op de sporen. Hoelang nog?
