Ik wil het hic et nunc niet hebben over het zogenaamd volksfeest op zaterdagavond op het marktplein van Roeselare, eigenlijk niet meer dan een veredeld optreden. Er gaat echt héél weinig Vlaamse bezieling van uit, en mensen komen eigenlijk alleen voor de muziek. Het stadsbestuur mag dan wel de perceptie proberen staand te houden (tijdens de zitting op zaterdagmiddag bijvoorbeeld) dat Roeselare dankzij haar een héél Vlaamse stad is, uit het avondgebeuren blijkt eigenlijk alleen dat Roeselare een moderne stad, die liefst van al geen enkele identiteit wil.
Maar goed, over de 11 juli-zitting in de raadszaal van het stadhuis kan ik eigenlijk alleen maar positief zijn. De heer Frans Crols, begenadigd journalist, later hoofdredacteur, voorzitter en directeur van het economische tijdschrift Trends, brak er in niet mis te verstane woorden een lans voor een snelle en volledige onafhankelijkheid van Vlaanderen. Hij wist het talrijke publiek moeiteloos te overtuigen van de mogelijkheden van Vlaanderen. Maar Crols bond hieraan een zeer duidelijke politieke boodschap: geen federalisme, geen confederalisme, geen andere halfslachtige Belgische oplossingen kunnen Vlaanderen bieden, waar het recht op heeft.
Ik zag bepaalde leden van de christendemocratische meerderheid van Roeselare eventjes naar adem happen, toen Frans Crols de ‘weldaden’ van België opsomde: het land waar allerlei politiek geïnspireerde moorden niet worden opgelost, het land met de hoogste staatsschuld van Europa, het land met de hoogste belastingdruk van de beschaafde wereld, het land met de laagste pensioenen van de Europese Unie, het land waar Vlamingen (veel) meer belastingen betalen dan de Franstaligen, enzovoort.
Toen ik achteraf enkele leden van dezelfde politieke meerderheid met de cijfers en vooral met de boodschap van de heer Crols confronteerde, kreeg ik een meewarig glimlachje. Besefte ik dan niet dat in België de soep altijd veel heter wordt geschept dan ze wordt gedronken? België takelt verder af en Vlaanderen ontwikkelt zich geleidelijk aan met meer bevoegdheden, zo repliceerde een van hen.
Ik laat thuis in stilte de woorden van Frans Crols nog eens passeren. Ik ben er zeker van dat dit CD&V-gebazel niet de betekenis kan zijn van de boodschap om zo snel mogelijk de Vlaamse onafhankelijkheid uit te roepen.
