POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





vrijdag 3 juli 2009

Te vroege en verkeerde toepassing van de Maddensdoctrine?

Het begrip ‘Maddensdoctrine’ geraakte een tijd geleden goed ingeburgerd als die doctrine die zegt dat “het moment van een grote staatshervorming maar aanbreekt, als de Franstaligen ook vragende partij zijn”. Bart Maddens ontwikkelde de naar hem genoemde strategie in het VVB-blad Doorbraak verder als volgt: “Ik wil de federale overheid geen eurocent afpakken (…) We houden een institutionele stiptheidsactie. Vlaanderen doet niets, ook niet als de federale regering om geld komt bedelen”.

Alvast dat laatste hebben ze op Vlaams vlak niet goed begrepen, en het ziet er naar uit dat ‘het’ nog niet begonnen is, en het al verkeerd loopt. Opnieuw belooft Peeters – zijn regering is nog niet eens gevormd – om de gaten dicht te rijden, toch als we de pers mogen geloven. De federale Eerste Minister Van Rompuy heeft veel geld nodig, en de federale kas is leeg. Dan maar een ronde langs de regio’s starten. “Vlaanderen, Wallonië, Brussel en de Franse Gemeenschap moeten zo snel mogelijk naar een begrotingsevenwicht streven”, aldus een verslag in De Tijd (30.06.2009).

Van Rompuy dringt dus bij alle gewesten aan om inspanningen te doen in verhouding tot hun uitgavenpatroon. Zo verwachtte hij dat Wallonië tegen 2013 een evenwicht op de begroting zou realiseren. Maar dat zien de Franstaligen niet zitten. “Ze willen niet sneller gaan dan de federale overheid, die het evenwicht pas in 2017 moet halen”. Van Rompuy die iedereen een inspanning wil zien doen in verhouding tot de uitgaven, wordt een neus gezet: Franstaligen willen besparen volgens de tekorten! Brussel wil een begrotingsevenwicht nog langer uitstellen.

En aan Vlaamse kant dan? Schitterend, al moet men het ook eens van de kant van de Maddensdoctrine bekijken. Peeters heeft dus beloofd een evenwicht op de Vlaamse begroting vanaf 2011, wat er dus op neerkomt dat Vlaanderen er toch weer voor zal zorgen dat het federale gat grotendeels door haar wordt dichtgereden. Voeg daar de jaarlijkse miljardenstroom richting Wallonië en – in mindere mate – richting Brussel aan toe, en het plaatje is volledig: het wordt weer hetzelfde, alleen véél meer! Waar blijft de stem van de N-VA in het begrotingsdebat? Zij gingen toch de Vlaamse belangen in de Vlaamse regering verdedigen?