De jongste weken krijgt België voortdurende rake tikken. Zo kreeg ze enkele klappen van de nieuwe VOKA-baas, Luc De Bruyckere, nochtans geen Vlaamse scherpslijper, dus een aanvaring die zeker pijn zal hebben gedaan. Maar de kritiek die zeker het hardst zal zijn aangekomen, is die van internationale kant. Een kritiek die België waarschijnlijk ook het minst verwachtte. De internationale francofonie verstaat immers als geen ander de kunst om mogelijke negatieve klanken in de kiem te smoren. En als er dan al negatieve klanken mochten zijn, dan beperken ze die liefst tot de Vlaamse bevolkingsgroep.
Maar we dwalen af. De ‘uppercut’ vanwege de OESO zal dus hard aangekomen zijn. We willen die daarom graag nog eens herhalen. De Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling namelijk vindt dat de Belgische staatsstructuur een zware belemmering is voor de sanering van de Belgische overheid. “Onze staatsstructuur is één gigantische armoedeval. De structuur verplicht de federale staat jaarlijks een steeds groter deel van zijn fiscale inkomsten door de storten naar de deelstaten” (De Tijd, 09.07.2009).
Het rapport van de OESO roept op de regio’s meer verantwoordelijk te maken voor hun eigen inkomsten, en wil ze laten opdraaien voor de financiële consequenties ervan. In De Morgen is men zo mogelijk nog explicieter: “Als oplossing ziet de internationale organisatie enkel een staatshervorming”. De transfers, aldus de OESO, moeten vervangen worden door de verantwoordelijkheid voor het eigen inkomen. De bevoegdheden moeten veel homogener worden gemaakt en de kostenefficiëntie moet eindelijk het beleid leiden.
Oh ja, ook de woorden van Luc De Bruyckere, de nieuwe voorzitter van VOKA die België niet wil zien verdwijnen, zijn ook meer dan duidelijk aan het adres van de Franstaligen: “Als ik Waals minister van Begroting Michel Daerden op een gemakzuchtig toontje hoor zeggen dat Wallonië misschien in 2015 een begroting in evenwicht zal hebben, dan is dat een ‘affront’ voor Vlaanderen dat in volle crisis harde besparingen doorvoert en solidair blijft met de Franstaligen”. Merkwaardig is dat de OESO dit nog een stuk scherper ziet, en vindt dat er een einde mag komen aan deze ongebreidelde solidariteit.
