Geruime tijd geleden werd in het federaal parlement een
wetsvoorstel bijna kamerbreed goedgekeurd: het ging om het hoofddoekenverbod.
Alle partijen, van links tot rechts, konden zich vinden in het verbod, waardoor
de (religieuze) neutraliteit van de openbare ruimte kon worden gewaarborgd, en
de scheiding tussen godsdienst en overheid nog eens werd benadrukt. Alleen
Groen! vond het nodig om zich te onthouden.
SP.A kon zich heel goed vinden in de scheiding van kerk en
staat – ze stond trouwens aan de oorsprong, aan de wieg van deze scheiding,
samen met de liberalen. Het katholieke België van de 19de eeuw werd
mede onder politieke druk van die twee politieke families geseculariseerd. Zo liet Patrick Janssens zich als volgt uit:
“Ondanks mijn begrip lijkt het me niet gepast om hoofddoeken (of andere
religieuze of politieke symbolen) te laten dragen bij de uitoefening van
publieke functies, die de neutraliteit van de overheid moeten uitstralen
(politie, loketbedienden)…”.
SP.a heeft het geweer van schouder veranderd en nog geen
klein beetje. Een bocht van 180°, die volgens een commentator van De Standaard
alles te maken heeft met de verkiezingen van 2014. SP.A heeft ter linkerzijde
heel wat concurrentie: er is Groen! Maar bijzonder korzelig is SP.A geworden van
de PVDA, “die bij de jongste gemeenteraadsverkiezingen met succes tegen de
allochtone kiezer aanschurkte”.
Doet mij allemaal een beetje denkt aan de befaamde
uitlating, dat als het volk de verkeerde politieke keuzes maakt (bijvoorbeeld
door niet voor SP.A te kiezen) dat je dan gewoon van volk verandert. Kies je
een ander volk en ga door! Dat is wat de SP.A zinnens is te doen. Een
verpletterende verantwoordelijkheid, als u het mij vraagt, zeker omdat de
gevolgen van hun strategische keuze nog niet te overzien zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten