In die zin heeft De Standaard het natuurlijk bij het rechte eind, want ook in Duitsland zijn er geldbewegingen tussen de regio’s – de Länder – aan de gang. Zo ontvangt vooral de deelstaat Berlijn een belangrijke som (bijna 2,9 miljard euro). Maar het zijn de oud-DDR-provincies Saksen, Saksen-Anhalt, Brandenburg, Thüringen, en Mecklenburg-Vorpommern die een enorme hap uit het budget nemen: bijna 3 miljard euro.
Beieren – dat nogal dikwijls met Vlaanderen wordt vergeleken – draait op voor een flink stuk van de transfers, zo’n 3,370 miljard euro op jaarbasis, en wil hier verandering in. “Het huidige systeem van Finanzausgleich werkt als een strafbelasting voor deelstaten die het economisch goed doen. Voor de ontvangende deelstaten ontbreekt elke motivatie om hun economie om te vormen en succesvoller te maken”.
Niet toevallig gaat het hier om de spanning tussen een moderne, hardwerkende staat en staten die lang onder communistisch bewind hebben gezucht. Wordt Wallonië ook soms niet de laatste DDR-staat in de Europese Unie genoemd? Een tweede bedenking wil ik ook kwijt: Beieren klaagt terecht het feit aan dat het jaarlijks zo’n 3,370 miljard euro ziet vertrekken. Maar op welke manier en bij wie moet Vlaanderen dan niet klagen? Bij ons is het bedrag in de meest voorzichtige schattingen minstens dubbel zo hoog, in de meest vooruitstrevende schattingen wel vier keer zo hoog. En ‘onze’ transfers houden al verschillende decennia aan, die in Duitsland dateren slechts van de val van het communisme, in 1989.
Zoals Vlaanderen onderhoudt, onderhoudt geen énkele andere staat in Europa. Merci, la Flandre?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten