POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





woensdag 10 oktober 2007

En plots is het vertrouwen zoek

In De Standaard (10.10.2007) komt professor Brice De Ruyver 'opeens' tot de vaststelling dat “het vertrouwen in justitie zoekt blijft. Tien jaar na Dutroux en op een jaar van de tiende verjaardag van het Octopus-akkoord is dit een zorgwekkende vaststelling.” In het artikel komt hij trouwens met heel wat zinnige en nuttige voorstellen af. Zo wil hij bijvoorbeeld het helerscircuit aanpakken, wil hij een betere samenwerking met Nederland om de drugsbestrijding effectiever aan te pakken, en moeten nieuwe criminele bendes in het oog worden gehouden.

Eindelijk krijgen we ook te horen dat “de gevangenissen het grootste zorgenkind zijn”. Waarom kon deze vaststelling niet vroeger, mijnheer de professor? Ook vorig jaar en twee jaar geleden waren de gevangenissen reeds het zorgenkind. En ook spijtig is onze vaststelling dat in het rapport in De Standaard weinig of niets te lezen valt over de obstructiepolitiek van de Franstalige partijen in deze. Zou het feit dat Brice De Ruyver de afgelopen jaren adviseur was van premier Verhofstadt er misschien mee te maken hebben?

Een aantal voorstellen en pijnpunten lijken zo uit het programma van het Vlaams Belang overgeschreven, en dat is een aangename vaststelling. Het is goed dat men eindelijk – maar véél te laat, natuurlijk – werk wil maken van justitie. Maar waarom onderzoekt De Ruyver de piste van het splitsen van justitie niet? Het is toch al langer dan vandaag geweten dat over fundamentele opties Vlamingen en Franstaligen een totaal andere invalshoek hebben? Jeugdsanctierecht, gevangenissenbeleid, strafvervolging, we kunnen eindeloos doorgaan.

Maar over de voorstellen van het Vlaams Belang gesproken… Zo stelt professor De Ruyver voor om de veroordeelden van vreemde herkomst de gevangenisstraf te laten uitzitten in het land van herkomst. “Er zaten in mei 2006 1.100 Marokkanen en 900 Oost-Europeanen in onze gevangenissen”. Deze oplossing zou efficiënter zijn omdat “opsluiting in gevangenissen in eigen land de meeste gevangenen zou afschrikken. Tot daar kunnen wij volgen.

Het wordt moeilijker volgen als Brice De Ruyver voorstelt dat België die gevangenissen in het buitenland op eigen kosten zou optrekken. Wat erop neerkomt dat de Belgische belastingbetaler zou moeten betalen voor gevangenissen in Marokko, Oost-Europa, enzovoort. Vindt de professor dit zelf niet wat te ver gegrepen? België is toch al partner in heel wat ontwikkelingssamenwerkingsprogramma’s: is dit dan geen bijkomende ontwikkelingssamenwerking? En geldt de regel van wederkerigheid, geachte professor? Gesteld dat er een kolonie Belgen in Congo zich globaal schuldig maakt aan misdrijven en dat Congo besluit die massaal naar België te repatriëren, zal Congo dan ook opdraaien voor de bouw van een nieuwe gevangenis in België om die criminele Belgen in onder te brengen?

Meer aandacht voor justitie is positief: daarvoor pleit het Vlaams Belang al jaren. Maar we zullen met argusogen toezien op de voorstellen.

Geen opmerkingen: