POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





donderdag 18 juli 2013

De Arabische lente is definitief over

Voor wie de toestand in de Arabische landen volgt – vanop afstand of van dichterbij – merkt zeker op dat de rust niet is teruggekeerd. In een pak van die landen werden al dan niet radicale versies van islamitische partijen aan de macht gebracht en werd het door allerlei liberale en sociaaldemocratische Europeanen zo geroemde democratiseringsproces gestopt of in een volledig tegenovergestelde richting geduwd. Zo ook Tunesië, waarover De Tijd begin juli volgende achtergrondcommentaar schreef: “Daar komt nog bij dat de militante moslims zich steeds driester gedragen. Onder Ben Ali was Tunesië uitgegroeid tot een seculier baken in een regio waar de religieuze rigiditeit domineerde. Nu lijken de salafisten aan een inhaalbeweging bezig. Ze vallen iedereen lastig die wat minder streng in de leer is, de kortgerokte dames eerst. En extremistische heethoofden verstoren om de haverklap muziekoptredens en filmvoorstellingen omdat die een loopje zouden nemen met de islamitische principes”.
En verder: “De evolutie is verontrustend, zeker omdat Tunesië de bakermat is van de Arabische Lente”.

Eén vraagje aan de verlichte intellectuelen van de verschillende Europese Sanhedrins, die het allemaal zo goed wisten uit te leggen, en die de Europeanen de hand hebben omgedraaid om toch maar mee te stappen in dit verhaal van de zogenaamde Arabische Lente: moesten daarvoor troepen naar Libië worden gestuurd? Is dat de vooruitgang, waar jullie zo mee dweepten? Hebben jullie niet opnieuw het “valse zwijn geslacht”? 

Geen opmerkingen: