Vandaag leest u mijn laatste webstekstukje, want ik gun mijn gezin ook graag enkele dagen vakantie samen. Ik zit nochtans met een dubbel gevoel, en ik zal wel de enige niet zijn. Want hoewel aan vakantie toe zijnde, stelt men tezelfdertijd vast dat deze weken politiek zo boeiend zijn, dan men eigenlijk niets liever zou doen dat het allemaal op de voet volgen.
Feit is dat het hof, allerlei Belgischgezinde groepen (vakbonden, werkgeversorganisaties) bepaalde mediagroepen en allerlei drukkingsgroepen druk in de weer zijn met de druk op de christen democraten op te voeren. CD&V is in het kartel zeker de zwakste schakel op het vlak van Vlaamse overtuiging en Vlaams programma. “Als zij overstag gaan, kan deze regering overeind blijven en is het land gered, althans voorlopig” redeneert allicht menige Belg. En alle middelen worden uit de kast gehaald om de christen democraten te overtuigen om het communautaire over te laten aan de ministers-presidenten: de oude Mark Eyskens mag het nog eens komen uitleggen, de koning moet dringend zijn 21 juli-rede uitschrijven, de toestand van de zogenaamde dorststakers in bepaalde Brusselse kerken zou om een regeringsinitiatief schreeuwen. En er is de deplorabele financiële toestand van ons land.
Wat krijgen we nog allemaal over ons heen? Straks wordt ook het slechte weer en de tegenvallende overnachtingen aan onze Vlaamse kust in de schoenen van de Vlamingen geschoven.
In elk nieuwsbericht voelt men nochtans aan dat vooral de top van de CD&V aan het schuiven is in de richting van “communautaire onderhandelingen tussen de ministers-presidenten”, waardoor de regering Leterme zich alleen nog mag bezighouden met het socio-economische. Inderdaad, precies het project dat dezelfde CD&V nog geen week geleden afschoot. CD&V’er Eric Van Rompuy reageert op deze sluimerende besluitvorming binnen zijn partij: “Welke garanties zijn er dat de ministers-presidenten het beter doen dan de federale onderhandelaars? Dat dreigt een eerste klasse begrafenis te worden voor de nieuwe staatshervorming”.
donderdag 17 juli 2008
woensdag 16 juli 2008
Wanneer trekt Vlaanderen de conclusie?
Vele Vlaamse politieke commentaren en vele politici van de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen putten zich deze dagen uit in verklaringen dat “het land weer moet opgetimmerd worden”, “dat het land fundamenteel moet worden hertekend”, enzovoort. Hebben ze dan werkelijk niets begrepen van de jongste communautaire crisis.
Als er wel iets duidelijk geworden is, dan toch dat het Belgische federale model helemaal niet meer werkt! Dit land is totaal onbestuurbaar geworden, en de Walen leggen gewoon hun wil op. Zo bijvoorbeeld Di Rupo vandaag nog in De Standaard: “Wij blijven bereid tot een redelijk compromis maar we accepteren niets wat Walen en Brusselaars verarmt”. Duidelijke taal toch? Of iets verder in hetzelfde interview: “Er is geen enkele partij aan geen van beide kanten die ooit iets zal toegeven voor de verkiezingen van juni 2009”. Splitsing B-H-V? Vergeet het maar…
Wie het dus wel zeer goed begrepen hebben, zijn de Franstalige partijen. Daar géén grote verklaringen over de heropbouw van België. Wel hebben de Franstalige partijen het nuttig geoordeeld om onmiddellijk, onmiddellijk een spoedberaad te organiseren tussen alle Waalse partijen. Iets waartoe ook Vlaams Belang aan Vlaamse kant heeft opgeroepen. “De Vlaamse partijen hebben terecht gesteld dat een grondige staatshervorming broodnodig was om een “goed bestuur voor de mensen” te kunnen voeren. De sociaal-economische toestand laat niet toe nog maandenlang communautaire spelletjes te spelen (…)In plaats van nog verder energie te steken in een uitzichtloze zaak is de tijd gekomen om rationeel te kiezen voor de boedelscheiding. Alle pogingen om het Belgische model alsnog op de rails te krijgen, zijn puur tijdverlies”, aldus de heren Valkeniers, Annemans en Van Hauthem in een persmededeling (15.07.2008).
Ook voor Pro Flandria, het onafhankelijk Vlaams netwerk van ondernemers en academici, moet Vlaanderen dringend zijn lot in eigen handen nemen en moet België, naar het voorbeeld van Tsjechoslovakije, vreedzaam worden gesplitst (aldus een persmededeling van 16.07.2008). VOKA van zijn kant roept dan weer op om alle, inderdaad: alle, economische en sociale hefbomen in de handen van de gewesten te leggen. België wordt ook in dit verhaal totaal overbodig.
Men kan niet, zoals Peter Vandermeersch (De Standaard, 16.07.2008), uitroepen dat het nu eindelijk genoeg geweest is, dat “morrelen in de marge niet meer zal volstaan” en tezelfdertijd op het einde van de bijdrage tot de conclusie komen dat dit de enige mogelijkheid is voor een nieuw sociaal, economisch en ecologisch beleid “dat aangepast is aan de noden van Vlaanderen, Brussel en Wallonië. En dus van alle Belgen”. Het wordt tijd dat men ook in De Standaard (en bij uitbreiding in de ganse Vlaamse pers) verder durft te kijken dan de Belgische neus lang is.
Als er wel iets duidelijk geworden is, dan toch dat het Belgische federale model helemaal niet meer werkt! Dit land is totaal onbestuurbaar geworden, en de Walen leggen gewoon hun wil op. Zo bijvoorbeeld Di Rupo vandaag nog in De Standaard: “Wij blijven bereid tot een redelijk compromis maar we accepteren niets wat Walen en Brusselaars verarmt”. Duidelijke taal toch? Of iets verder in hetzelfde interview: “Er is geen enkele partij aan geen van beide kanten die ooit iets zal toegeven voor de verkiezingen van juni 2009”. Splitsing B-H-V? Vergeet het maar…
Wie het dus wel zeer goed begrepen hebben, zijn de Franstalige partijen. Daar géén grote verklaringen over de heropbouw van België. Wel hebben de Franstalige partijen het nuttig geoordeeld om onmiddellijk, onmiddellijk een spoedberaad te organiseren tussen alle Waalse partijen. Iets waartoe ook Vlaams Belang aan Vlaamse kant heeft opgeroepen. “De Vlaamse partijen hebben terecht gesteld dat een grondige staatshervorming broodnodig was om een “goed bestuur voor de mensen” te kunnen voeren. De sociaal-economische toestand laat niet toe nog maandenlang communautaire spelletjes te spelen (…)In plaats van nog verder energie te steken in een uitzichtloze zaak is de tijd gekomen om rationeel te kiezen voor de boedelscheiding. Alle pogingen om het Belgische model alsnog op de rails te krijgen, zijn puur tijdverlies”, aldus de heren Valkeniers, Annemans en Van Hauthem in een persmededeling (15.07.2008).
Ook voor Pro Flandria, het onafhankelijk Vlaams netwerk van ondernemers en academici, moet Vlaanderen dringend zijn lot in eigen handen nemen en moet België, naar het voorbeeld van Tsjechoslovakije, vreedzaam worden gesplitst (aldus een persmededeling van 16.07.2008). VOKA van zijn kant roept dan weer op om alle, inderdaad: alle, economische en sociale hefbomen in de handen van de gewesten te leggen. België wordt ook in dit verhaal totaal overbodig.
Men kan niet, zoals Peter Vandermeersch (De Standaard, 16.07.2008), uitroepen dat het nu eindelijk genoeg geweest is, dat “morrelen in de marge niet meer zal volstaan” en tezelfdertijd op het einde van de bijdrage tot de conclusie komen dat dit de enige mogelijkheid is voor een nieuw sociaal, economisch en ecologisch beleid “dat aangepast is aan de noden van Vlaanderen, Brussel en Wallonië. En dus van alle Belgen”. Het wordt tijd dat men ook in De Standaard (en bij uitbreiding in de ganse Vlaamse pers) verder durft te kijken dan de Belgische neus lang is.
dinsdag 15 juli 2008
Het uitstelscenario: het wit konijn?
Hieronder vindt u de tekst die ik gisterenavond schreef, maar dan wel voor het nieuws dat premier Leterme naar de koning zou gaan om zijn ontslag aan te bieden. Hierover probeer ik u vandaag natuurlijk verder in te lichten. Nochtans kan mijn tekst van gisterenavond, over het uitstelscenario dus, blijven staan, al is het maar om het spartelen van de CD&V-top te beschrijven, die hopeloos op zoek is om een nieuw Belgisch evenwicht te vinden. Voor ons, maar dat zal u niet verbazen, is er gewoon geen Belgisch evenwicht meer mogelijk. Daar gaan we dan:
"Nu het kalf reeds half verdronken is, komen bepaalde politici op de proppen met een zogenaamd uitstelscenario. Een scenario dat hierop neerkomt: het land heeft dringend een efficiënt sociaal-economisch beleid nodig, dat aandacht heeft voor de werkgelegenheid, de pensioenen en er tevens voor zorgt dat de koopkracht van de mensen erop vooruit gaat. Met anderen woorden – en u voelt de bui natuurlijk al hangen: de communautaire onderhandelingen moeten, in het belang van de burger natuurlijk, over de vakantieperiode heen worden getild en worden hervat in september. Bijvoorbeeld in een constructie waarbij rechtstreeks tussen gemeenschappen wordt onderhandeld.
De ‘bedenkers’ van dit plan zijn niet toevallig Franstalige politici, zoals we verder zullen zien. Maar dat men van dit zogenaamd uitstelscenario nu ook nog eens het ‘wit konijn’ wil maken, dat het land van de ondergang zal redden, gaat ons iets te ver. Waarom? Omdat dit uitstel gewoon het plan is van het Belgische grootkapitaal. Op 10 juli 2008 riep Etienne Davignon – “naar wie geluisterd wordt tot in de hoogste kringen”, weet Het Laatste Nieuws (10.07.2008) – de Belgische overheid op “voldoende tijd te nemen voor een grondige staatshervorming en ondertussen te doen waarvoor ze zijn aangesteld: besturen”.
Niet toevallig Davignon, één van de steunpilaren van het land. Een persoonlijke vriend van de koning, raadgever van Laurent. Steeds klaar hij klaar “om orde te scheppen in de financiën van prins Laurent of om op de puinhopen van Sabena een nieuwe luchtvaartmaatschappij te bouwen”. De titel van burggraaf heeft zijn nut al bewezen. De belangen van het Belgische grootkapitaal, met daarin vermengd natuurlijk de belangen van het Hof en al wat daarrond circuleert, zetten alles op alles om België als constructie te behouden.
We zijn daarom zeer benieuwd naar de reactie van de Vlaamse ondernemers in deze. Zowat elke Vlaamse ondernemer beseft ondertussen al jaren dat de Vlaamse economie door het Belgische federale model onder druk staat. De Vlaamse ondernemers beseffen maar al te goed dat een opleving van onze Vlaamse economie maar mogelijk is als er inderdaad een fundamentele staatshervorming komt, die alle fundamentele economische hefbomen in handen van de Vlaamse staat legt.
Franstalige politici hebben liever een slecht bestuurd België dan een goed geleide, slagvaardige en slanke Vlaamse staat. Eens te meer ligt de bal in het kamp van de Vlaamse christen democraten. “Samen werkt”, maar niet met de Franstaligen. Wanneer dringt dat besef door tot de Vlaamse christen democraten?"
Opmerkelijk feit dat ik u toch wil meegeven: CD&V durfde het al eerder niet aan een ledencongres bijeen te roepen om het communautair pakt van Leterme te evalueren. Het werd dan maar een uitgebreide vergadering van bestuurs- en kaderleden. Maar zelfs dat was blijkbaar te hoog gegrepen. Feit is dat blijkbaar alle media ook beginnen door te hebben dat er in Vlaanderen een radicalisatie heeft plaatsgegrepen, die ook de lokale SP.a- en CD&V-besturen heeft "aangetast". Vlaanderen wordt Vlaamser en steeds minder Belgisch. Vlaams Belang-voorzitter Valkeniers heeft overschot van gelijk als hij laat optekenenen dat "deze poging (van de CD&V-top) om de staatshervorming op de lange baan te schuiven en uiteindelijk definitief te begraven, al te doorzichtig is".
"Nu het kalf reeds half verdronken is, komen bepaalde politici op de proppen met een zogenaamd uitstelscenario. Een scenario dat hierop neerkomt: het land heeft dringend een efficiënt sociaal-economisch beleid nodig, dat aandacht heeft voor de werkgelegenheid, de pensioenen en er tevens voor zorgt dat de koopkracht van de mensen erop vooruit gaat. Met anderen woorden – en u voelt de bui natuurlijk al hangen: de communautaire onderhandelingen moeten, in het belang van de burger natuurlijk, over de vakantieperiode heen worden getild en worden hervat in september. Bijvoorbeeld in een constructie waarbij rechtstreeks tussen gemeenschappen wordt onderhandeld.
De ‘bedenkers’ van dit plan zijn niet toevallig Franstalige politici, zoals we verder zullen zien. Maar dat men van dit zogenaamd uitstelscenario nu ook nog eens het ‘wit konijn’ wil maken, dat het land van de ondergang zal redden, gaat ons iets te ver. Waarom? Omdat dit uitstel gewoon het plan is van het Belgische grootkapitaal. Op 10 juli 2008 riep Etienne Davignon – “naar wie geluisterd wordt tot in de hoogste kringen”, weet Het Laatste Nieuws (10.07.2008) – de Belgische overheid op “voldoende tijd te nemen voor een grondige staatshervorming en ondertussen te doen waarvoor ze zijn aangesteld: besturen”.
Niet toevallig Davignon, één van de steunpilaren van het land. Een persoonlijke vriend van de koning, raadgever van Laurent. Steeds klaar hij klaar “om orde te scheppen in de financiën van prins Laurent of om op de puinhopen van Sabena een nieuwe luchtvaartmaatschappij te bouwen”. De titel van burggraaf heeft zijn nut al bewezen. De belangen van het Belgische grootkapitaal, met daarin vermengd natuurlijk de belangen van het Hof en al wat daarrond circuleert, zetten alles op alles om België als constructie te behouden.
We zijn daarom zeer benieuwd naar de reactie van de Vlaamse ondernemers in deze. Zowat elke Vlaamse ondernemer beseft ondertussen al jaren dat de Vlaamse economie door het Belgische federale model onder druk staat. De Vlaamse ondernemers beseffen maar al te goed dat een opleving van onze Vlaamse economie maar mogelijk is als er inderdaad een fundamentele staatshervorming komt, die alle fundamentele economische hefbomen in handen van de Vlaamse staat legt.
Franstalige politici hebben liever een slecht bestuurd België dan een goed geleide, slagvaardige en slanke Vlaamse staat. Eens te meer ligt de bal in het kamp van de Vlaamse christen democraten. “Samen werkt”, maar niet met de Franstaligen. Wanneer dringt dat besef door tot de Vlaamse christen democraten?"
Opmerkelijk feit dat ik u toch wil meegeven: CD&V durfde het al eerder niet aan een ledencongres bijeen te roepen om het communautair pakt van Leterme te evalueren. Het werd dan maar een uitgebreide vergadering van bestuurs- en kaderleden. Maar zelfs dat was blijkbaar te hoog gegrepen. Feit is dat blijkbaar alle media ook beginnen door te hebben dat er in Vlaanderen een radicalisatie heeft plaatsgegrepen, die ook de lokale SP.a- en CD&V-besturen heeft "aangetast". Vlaanderen wordt Vlaamser en steeds minder Belgisch. Vlaams Belang-voorzitter Valkeniers heeft overschot van gelijk als hij laat optekenenen dat "deze poging (van de CD&V-top) om de staatshervorming op de lange baan te schuiven en uiteindelijk definitief te begraven, al te doorzichtig is".
maandag 14 juli 2008
Nieuwe regularisatiegolf
Het Vlaams Belang nam de vorige regularisatie van illegalen scherp op de korrel. De redenen liggen voor de hand: niet alleen is het regulariseren van afgewezen – en dus illegale – asielzoekers onrechtvaardig voor de echte asielzoekers die wel de regels en de procedure stringent volgen. Het is vooral een fout signaal omdat regularisaties waar ook ter wereld een aanzuigeffect hebben en de volgende collectieve problemen al aankondigen.
Daarom gaf onze partij minister van Migratie, mevrouw Turtelboom (Open VLD) ferm tegenwind met haar voorstel om een zogenaamde tijdelijke en beperkte verblijfsvergunning te geven aan hongerstakende illegalen. Dit zogenaamd Belgisch compromis – verenigingen die opkomen voor illegalen willen onbeperkte en permanente toegang tot het land, het Vlaams Belang wil dat illegalen worden uitgewezen – lost natuurlijk niets op, want de volgende collectieve regularisatie met definitieve verblijfsvergunningen dient zich al aan.
En zie, de inkt van de verschillende kritieken was nog niet droog of er doken al her en der berichten op over nieuwe hongerstakingen. “Papieren of de dood”, luidt één van de artikels. De boodschap is duidelijk: chantage loont in België. “Als de asielzoekers morgen een zaal vinden waar 1.000 hongerstakers kunnen verblijven, ligt die meteen vol”, aldus een woordvoerder. Ngo’s en kerken hebben al tal van aanvragen tot harde actie gekregen. Een golf van hongerstakingen is op komst.
Andere krantenartikels hebben het dan weer over de verzorging van hongerstakers die de belastingbetaler tientallen miljoenen euro kost, want de overheid is nu eenmaal verplicht om medische hulp te verstrekken.
Feit is in elk geval dat het zoveelste Belgische voorbeeld van “Kurieren am Symptom” ook nu weer voor halfslachtige en dus slechte oplossingen zal zorgen. Asielzoekers, mensenhandelaars, bepaalde advocatenkantoren en actiegroepen allerhande hebben bloed geroken en zij zullen niet nalaten het onderste uit de kan te halen. Waarmee de Belgische overheid onrechtstreeks opnieuw duidelijk maakt geen efficiënt beleid te kunnen garanderen. Wég ermee!
Daarom gaf onze partij minister van Migratie, mevrouw Turtelboom (Open VLD) ferm tegenwind met haar voorstel om een zogenaamde tijdelijke en beperkte verblijfsvergunning te geven aan hongerstakende illegalen. Dit zogenaamd Belgisch compromis – verenigingen die opkomen voor illegalen willen onbeperkte en permanente toegang tot het land, het Vlaams Belang wil dat illegalen worden uitgewezen – lost natuurlijk niets op, want de volgende collectieve regularisatie met definitieve verblijfsvergunningen dient zich al aan.
En zie, de inkt van de verschillende kritieken was nog niet droog of er doken al her en der berichten op over nieuwe hongerstakingen. “Papieren of de dood”, luidt één van de artikels. De boodschap is duidelijk: chantage loont in België. “Als de asielzoekers morgen een zaal vinden waar 1.000 hongerstakers kunnen verblijven, ligt die meteen vol”, aldus een woordvoerder. Ngo’s en kerken hebben al tal van aanvragen tot harde actie gekregen. Een golf van hongerstakingen is op komst.
Andere krantenartikels hebben het dan weer over de verzorging van hongerstakers die de belastingbetaler tientallen miljoenen euro kost, want de overheid is nu eenmaal verplicht om medische hulp te verstrekken.
Feit is in elk geval dat het zoveelste Belgische voorbeeld van “Kurieren am Symptom” ook nu weer voor halfslachtige en dus slechte oplossingen zal zorgen. Asielzoekers, mensenhandelaars, bepaalde advocatenkantoren en actiegroepen allerhande hebben bloed geroken en zij zullen niet nalaten het onderste uit de kan te halen. Waarmee de Belgische overheid onrechtstreeks opnieuw duidelijk maakt geen efficiënt beleid te kunnen garanderen. Wég ermee!
vrijdag 11 juli 2008
Onze Vlaams-nationale feestdag
De Nationale Optocht van gisterenavond naar aanleiding van 11 juli 2008 en georganiseerd door het stadsbestuur van Kortrijk, viel letterlijk in het water. Niet alleen letterlijk, ook figuurlijk. De wolligheid van de burgemeester bereikte een zeldzaam hoogtepunt, maar daaraan zat niet veel nieuwswaarde vast. Met enige spanning werd namelijk uitgekeken naar de toespraak van Vlaams minister-president Kris Peeters. Het werd niet onmiddellijk een bezielende redevoering. Spijtig, Vlaanderen verdiende beter.
Kris Peeters herhaalde de gekende standpunten van zijn partij, wat ging van het verleggen van het politiek zwaartepunt van de federale staat naar de regio’s, de splitsing van arbeidsmarktbeleid, gezondheids- en gezinsbeleid. Hij hamerde op de financiële responsabilisering van de gewesten, maar had het niet één moment over de politieke responsabiliteit van de Franstaligen voor de crisisi waarin België al ruim één jaar zit. Hij had het niet één moment over de onzinnige Franstalige eisen inzake de corridor, de Franstalige gebiedsuitbreiding rond Brussel en in de Vlaamse Rand. Hij had het niet één moment over het dagelijks gebrek aan respect van de Franstaligen. En vooral: “er wordt niet aan de interpersoonlijke solidariteit geraakt”. En vooral: “B-H-V moet onvoorwaardelijk worden gesplitst”.
Ondertussen is het voor steeds meer commentatoren overduidelijk dat de zachte aanpak van het kartel CD&V/N-VA niet pakt. Leterme staat nergens en zelfs binnen zijn eigen meerderheid steekt een storm op. De Standaard-journalist Tegenbos verwoordde het zo: “De Vlaamse partijen vroegen 100, de Franstalige boden 0. Een normaal compromis moet dan in de buurt van 50 liggen. Voor de Franstalige partijen kan het hoogstens in de buurt van 10 liggen” (10.07.2008).
De Vlaming Yves Leterme, premier van België en gekozen met 800.000 voorkeurstemmen op een puur communautair programma, wil verder regeren, en zal dus – als het van hem alléén afhangt – het oneerbaar compromis slikken. Of de CD&V fluit hem terug, en in dat geval komt het scenario van Peeters meer in beeld: “Als de communautaire gesprekken federaal niet lukken, zou men de gesprekken kunnen opschorten tot de regionale verkiezingen van 2009, om daarna vanuit de regio’s volwaardig te onderhandelen over het confederalisme” (De Standaard, 11.07.2008).
Wij, het Vlaams Belang, zijn van mening dat de minderheidsafdreiging al lang genoeg heeft geduurd. Het Belgisch feit blijft enkel een feit omdat de Vlamingen slikken en verder werken. Het Belgisch feit blijft enkel een feit omdat de Vlamingen inderdaad de stekker niet uit het stopcontact trekken. Vlaanderen moet onafhankelijk worden en wel zo snel mogelijk.
Kris Peeters herhaalde de gekende standpunten van zijn partij, wat ging van het verleggen van het politiek zwaartepunt van de federale staat naar de regio’s, de splitsing van arbeidsmarktbeleid, gezondheids- en gezinsbeleid. Hij hamerde op de financiële responsabilisering van de gewesten, maar had het niet één moment over de politieke responsabiliteit van de Franstaligen voor de crisisi waarin België al ruim één jaar zit. Hij had het niet één moment over de onzinnige Franstalige eisen inzake de corridor, de Franstalige gebiedsuitbreiding rond Brussel en in de Vlaamse Rand. Hij had het niet één moment over het dagelijks gebrek aan respect van de Franstaligen. En vooral: “er wordt niet aan de interpersoonlijke solidariteit geraakt”. En vooral: “B-H-V moet onvoorwaardelijk worden gesplitst”.
Ondertussen is het voor steeds meer commentatoren overduidelijk dat de zachte aanpak van het kartel CD&V/N-VA niet pakt. Leterme staat nergens en zelfs binnen zijn eigen meerderheid steekt een storm op. De Standaard-journalist Tegenbos verwoordde het zo: “De Vlaamse partijen vroegen 100, de Franstalige boden 0. Een normaal compromis moet dan in de buurt van 50 liggen. Voor de Franstalige partijen kan het hoogstens in de buurt van 10 liggen” (10.07.2008).
De Vlaming Yves Leterme, premier van België en gekozen met 800.000 voorkeurstemmen op een puur communautair programma, wil verder regeren, en zal dus – als het van hem alléén afhangt – het oneerbaar compromis slikken. Of de CD&V fluit hem terug, en in dat geval komt het scenario van Peeters meer in beeld: “Als de communautaire gesprekken federaal niet lukken, zou men de gesprekken kunnen opschorten tot de regionale verkiezingen van 2009, om daarna vanuit de regio’s volwaardig te onderhandelen over het confederalisme” (De Standaard, 11.07.2008).
Wij, het Vlaams Belang, zijn van mening dat de minderheidsafdreiging al lang genoeg heeft geduurd. Het Belgisch feit blijft enkel een feit omdat de Vlamingen slikken en verder werken. Het Belgisch feit blijft enkel een feit omdat de Vlamingen inderdaad de stekker niet uit het stopcontact trekken. Vlaanderen moet onafhankelijk worden en wel zo snel mogelijk.
donderdag 10 juli 2008
O, Nederland, let op uw saeck
Ik heb mij altijd zeer ‘Nederlands’ gevoeld. Ik heb altijd al een – in het begin emotionele, maar later meer rationeel onderbouwde – band gevoeld met Rijks-Nederland. Hoe beter ik onze geschiedenis leerde kennen, hoe meer het mij eigenlijk opviel dat “wij” – Vlamingen en Nederlanders – de scharniermomenten ervan samen hebben beleefd.
Hoe kon ik dan ook niet gecharmeerd geraken door de Vrije Tribune in De Morgen (08.07.2008) van de heren Geert Wilders en Martin Bosma, resp. voorzitter van de Partij voor de Vrijheid en secretaris van de Tweede Kamerfractie van dezelfde partij? Zij vinden dat “de grens tussen Nederland en België een kunstmatige grens is (…) De komende ondergang van België biedt nieuwe mogelijkheden voor een oud ideaal. De zinloze verstrooiing kan beëindigd worden”.
Vlaanderen en Nederland hebben een gezamenlijke geschiedenis, dat getuigen ook deze Nederlandse politici. “De Beeldenstorm begon in Vlaanderen, in 1566, Willem de Zwijger was burggraaf van Antwerpen (…) Toen het zuiden in Spaanse handen bleef, werden Gent en Brugge spooksteden. Antwerpen stortte in elkaar. Vele honderdduizenden vluchten naar de Noordelijke Nederlanden. Daar vonden ze wel de vrijheid die er in het bezette Vlaanderen niet meer was”.
Een hereniging kan bijzondere voordelen bieden: “Een gezamenlijk bnp dat groter is dan dat van India of Rusland. De unie wordt in een klap een economische en politieke grootmacht, de unie van 21 miljoen inwoners vormt een serieuze speler op het wereldtoneel”, bepleiten de beide Noord-Nederlandse rechtse politici.
Het Vlaams Belang reageerde in een persmededeling positief op de uitgestoken hand: “Nadat de Vlaamse onafhankelijkheid een feit is, moeten Vlaanderen en Nederland dan ook tot een nauwe samenwerking komen. De aard van het samenwerkingsverband kan voor het Vlaams Belang, zoals Wilders voorstelt, inderdaad het onderwerp zijn van een volksraadpleging”.
Krijgt u ook soms de indruk dat er in een tijdspanne van enkele jaren méér kan veranderen dan in een tijdsbestek van decennia?
Hoe kon ik dan ook niet gecharmeerd geraken door de Vrije Tribune in De Morgen (08.07.2008) van de heren Geert Wilders en Martin Bosma, resp. voorzitter van de Partij voor de Vrijheid en secretaris van de Tweede Kamerfractie van dezelfde partij? Zij vinden dat “de grens tussen Nederland en België een kunstmatige grens is (…) De komende ondergang van België biedt nieuwe mogelijkheden voor een oud ideaal. De zinloze verstrooiing kan beëindigd worden”.
Vlaanderen en Nederland hebben een gezamenlijke geschiedenis, dat getuigen ook deze Nederlandse politici. “De Beeldenstorm begon in Vlaanderen, in 1566, Willem de Zwijger was burggraaf van Antwerpen (…) Toen het zuiden in Spaanse handen bleef, werden Gent en Brugge spooksteden. Antwerpen stortte in elkaar. Vele honderdduizenden vluchten naar de Noordelijke Nederlanden. Daar vonden ze wel de vrijheid die er in het bezette Vlaanderen niet meer was”.
Een hereniging kan bijzondere voordelen bieden: “Een gezamenlijk bnp dat groter is dan dat van India of Rusland. De unie wordt in een klap een economische en politieke grootmacht, de unie van 21 miljoen inwoners vormt een serieuze speler op het wereldtoneel”, bepleiten de beide Noord-Nederlandse rechtse politici.
Het Vlaams Belang reageerde in een persmededeling positief op de uitgestoken hand: “Nadat de Vlaamse onafhankelijkheid een feit is, moeten Vlaanderen en Nederland dan ook tot een nauwe samenwerking komen. De aard van het samenwerkingsverband kan voor het Vlaams Belang, zoals Wilders voorstelt, inderdaad het onderwerp zijn van een volksraadpleging”.
Krijgt u ook soms de indruk dat er in een tijdspanne van enkele jaren méér kan veranderen dan in een tijdsbestek van decennia?
woensdag 9 juli 2008
Vlaams Belang, eenthema-partij?
Ach, het toplaagje van de zichzelf subsidiërende en zichzelf bewierokende Belgische intellectuele elite maakt het Vlaams Belang zo graag belachelijk: “Die primairen van het Belang, die zijn alleen maar tegen de vreemdelingen, maar voor de rest weten ze niets, willen ze niets en kennen ze ook niets”. Enfin, het mag al een half wonder heten dat we een partijprogramma bijeen geschreven hebben.
Tegen beter weten in – wat baten immers kaars en bril, nietwaar? – wil ik het graag even hebben over een van die regelmatige uitgaven van het Vlaams Belang, die eigenlijk de stelling van progressief België in verband met onze partij totaal ongeloofwaardig maken. Uitgaven, die voldoende bewijzen dat het Vlaams Belang meer kàn en meer wil dan alleen maar het vreemdelingenstandpunt – hoe waardevol én noodzakelijk dat laatste ook is.
Ik heb het over Financieel-Economische Commentaren – te bestellen via fec@vlaamsbelang.org – de tweemaandelijkse Nieuwsbrief van onze studiedienst. Interessante en leesbare financiële en economische informatie, vooral geconcentreerd op de ronduit slechte economische vooruitzichten voor België: “De sociaaleconomische uitdaging kan samengevat worden in één woord: koopkrachtbehoud. Nagenoeg iedereen is financieel slechter af door de huidige inflatie-opstoot, ook al worden de uitkeringen en de meeste lonen geïndexeerd. Uiteraard zullen de hoge olieprijzen de economie negatief beïnvloeden (…) Hierdoor zal de Belgische economie dit jaar niet meer dan 1,5 en 1,4% volgend jaar groeien, tegen nog 2,7% in 2007”.
Budgettair zit dit land compleet aan de grond. Hoe we hieruit kunnen geraken? Naast de visie dat een onafhankelijk Vlaanderen zeer snel een feit moet zijn, zodat eigen financiële inspanningen eindelijk kunnen aangewend worden voor de eigen Vlaamse uitdagingen, waagt de studiedienst zich ook aan een aantal tips voor premier Leterme: “De overheid kan wel degelijk maatregelen nemen om een rampscenario te vermijden. Zo moet ze vooral een betere marktwerking garanderen, ook in de energie- en telecomsector. Meer concurrentie zorgt immers voor een neerwaartse druk op de prijzen (…) Ook een lagere (para-) fiscaliteit – bijvoorbeeld inzake btw op energie of sociale bijdragen op arbeid – zullen de koopkracht ondersteunen. Het Unizo-voorstel om het indexeringsmechanisme bij te sturen door enkel het nettoloon te indexeren, zal eveneens de koopkracht van de gezinnen verhogen zonder de concurrentiekracht aan te tasten. Enkel de overheid zal hierdoor inkomsten derven”.
Geïnteresseerd? Neem dan contact op met het e-postadres en ontvang gratis deze financieel-economische commentaren.
Tegen beter weten in – wat baten immers kaars en bril, nietwaar? – wil ik het graag even hebben over een van die regelmatige uitgaven van het Vlaams Belang, die eigenlijk de stelling van progressief België in verband met onze partij totaal ongeloofwaardig maken. Uitgaven, die voldoende bewijzen dat het Vlaams Belang meer kàn en meer wil dan alleen maar het vreemdelingenstandpunt – hoe waardevol én noodzakelijk dat laatste ook is.
Ik heb het over Financieel-Economische Commentaren – te bestellen via fec@vlaamsbelang.org – de tweemaandelijkse Nieuwsbrief van onze studiedienst. Interessante en leesbare financiële en economische informatie, vooral geconcentreerd op de ronduit slechte economische vooruitzichten voor België: “De sociaaleconomische uitdaging kan samengevat worden in één woord: koopkrachtbehoud. Nagenoeg iedereen is financieel slechter af door de huidige inflatie-opstoot, ook al worden de uitkeringen en de meeste lonen geïndexeerd. Uiteraard zullen de hoge olieprijzen de economie negatief beïnvloeden (…) Hierdoor zal de Belgische economie dit jaar niet meer dan 1,5 en 1,4% volgend jaar groeien, tegen nog 2,7% in 2007”.
Budgettair zit dit land compleet aan de grond. Hoe we hieruit kunnen geraken? Naast de visie dat een onafhankelijk Vlaanderen zeer snel een feit moet zijn, zodat eigen financiële inspanningen eindelijk kunnen aangewend worden voor de eigen Vlaamse uitdagingen, waagt de studiedienst zich ook aan een aantal tips voor premier Leterme: “De overheid kan wel degelijk maatregelen nemen om een rampscenario te vermijden. Zo moet ze vooral een betere marktwerking garanderen, ook in de energie- en telecomsector. Meer concurrentie zorgt immers voor een neerwaartse druk op de prijzen (…) Ook een lagere (para-) fiscaliteit – bijvoorbeeld inzake btw op energie of sociale bijdragen op arbeid – zullen de koopkracht ondersteunen. Het Unizo-voorstel om het indexeringsmechanisme bij te sturen door enkel het nettoloon te indexeren, zal eveneens de koopkracht van de gezinnen verhogen zonder de concurrentiekracht aan te tasten. Enkel de overheid zal hierdoor inkomsten derven”.
Geïnteresseerd? Neem dan contact op met het e-postadres en ontvang gratis deze financieel-economische commentaren.
dinsdag 8 juli 2008
Wat iemand pisnijdig maakt
Drie berichten, kriskras op enkele dagen bijeengeraapt. Drie berichten die soms beter dan een lange uiteenzetting, duidelijk maken waarom mandatarissen van het Vlaams Belang elke dag opnieuw op een gedreven manier aan politiek doen. Drie berichten ook die aangeven hoe verkeerd het met onze maatschappij wel aan het lopen is.
1. “Alle kinderen uit een polygaam huwelijk moeten zich kunnen herenigen met hun vader. Dat besloot het Grondwettelijk Hof donderdag.Volgens de nieuwe vreemdelingenwet kan een buitenlander die wettig in België verblijft, aan gezinshereniging doen. Hij kan echter slechts één echtgenote laten overkomen en ook alleen hààr kinderen.
Het Grondwettelijk Hof gaat ermee akkoord dat een moslim, die in België verblijft niet zijn vier vrouwen kan laten overkomen, maar slechts één. Maar het Hof vindt dat die moslim àl zijn kinderen moet kunnen laten overkomen, ook de kinderen van de drie vrouwen die hij niet mag laten overkomen. Die kinderen hebben immers een biologische band met hun vader.
Voortaan kan een buitenlander die met meerdere vrouwen tegelijk getrouwd is dus àl zijn kinderen laten overkomen, ook die van zijn andere vrouwen die in het buitenland moeten blijven” (Uit Gazet van Antwerpen, 03.07.2008).
2. Sommige berichten halen nooit de politiek correcte, zogenaamde kwaliteitskranten, zoals dit: “Na Turnhout heeft ook het Limburgse Heusden voor deze zomer een samenscholingsverbod goedgekeurd op een pleintje (…) Volgens de overheden was er geregeld overlast. Allochtone jongeren uit de buurt terroriseerden de Chiro-kampplaats achter het pleintje. Nadat donderdag de omheining in brand gestoken werd, besloot de burgemeester dat de maat vol was” (Het Laatste Nieuws, 05.07.2008).
3. Een jongen die vorig jaar in Gent werd neergestoken door 2 Oekraïense broers, durft een jaar na de feiten de deur niet meer uit, nu de jongste van de 2 verdachten weer op vrije voeten is. De tiener kreeg vorig jaar een mes in de hals en geraakte levensgevaarlijk gewond. Hij vocht dagenlang voor zijn leven.
“De twee messentrekkers werden opgesloten in de gesloten jeugdinstelling van Ruiselede. De jongste verdachte werd deze week vrijgelaten, op voorwaarde dat hij geen contact meer opneemt met het slachtoffer”. Het slachtoffer is fysiek hersteld, maar is nog lang niet verlost van het psychische trauma. Tijdens de reconstructie klapte hij volledig dicht.
Onvoorstelbaar dat het gerecht de vermoedelijke dader zomaar op vrije voeten laat. Het slachtoffer heeft helaas zoveel geluk niet. Een toevallige confrontatie met de jonge daders zou voor het slachtoffer nog meer traumatiserend kunnen werken. Leeft dit Belgisch justitieel apparaat nog in de 19de eeuw?
1. “Alle kinderen uit een polygaam huwelijk moeten zich kunnen herenigen met hun vader. Dat besloot het Grondwettelijk Hof donderdag.Volgens de nieuwe vreemdelingenwet kan een buitenlander die wettig in België verblijft, aan gezinshereniging doen. Hij kan echter slechts één echtgenote laten overkomen en ook alleen hààr kinderen.
Het Grondwettelijk Hof gaat ermee akkoord dat een moslim, die in België verblijft niet zijn vier vrouwen kan laten overkomen, maar slechts één. Maar het Hof vindt dat die moslim àl zijn kinderen moet kunnen laten overkomen, ook de kinderen van de drie vrouwen die hij niet mag laten overkomen. Die kinderen hebben immers een biologische band met hun vader.
Voortaan kan een buitenlander die met meerdere vrouwen tegelijk getrouwd is dus àl zijn kinderen laten overkomen, ook die van zijn andere vrouwen die in het buitenland moeten blijven” (Uit Gazet van Antwerpen, 03.07.2008).
2. Sommige berichten halen nooit de politiek correcte, zogenaamde kwaliteitskranten, zoals dit: “Na Turnhout heeft ook het Limburgse Heusden voor deze zomer een samenscholingsverbod goedgekeurd op een pleintje (…) Volgens de overheden was er geregeld overlast. Allochtone jongeren uit de buurt terroriseerden de Chiro-kampplaats achter het pleintje. Nadat donderdag de omheining in brand gestoken werd, besloot de burgemeester dat de maat vol was” (Het Laatste Nieuws, 05.07.2008).
3. Een jongen die vorig jaar in Gent werd neergestoken door 2 Oekraïense broers, durft een jaar na de feiten de deur niet meer uit, nu de jongste van de 2 verdachten weer op vrije voeten is. De tiener kreeg vorig jaar een mes in de hals en geraakte levensgevaarlijk gewond. Hij vocht dagenlang voor zijn leven.
“De twee messentrekkers werden opgesloten in de gesloten jeugdinstelling van Ruiselede. De jongste verdachte werd deze week vrijgelaten, op voorwaarde dat hij geen contact meer opneemt met het slachtoffer”. Het slachtoffer is fysiek hersteld, maar is nog lang niet verlost van het psychische trauma. Tijdens de reconstructie klapte hij volledig dicht.
Onvoorstelbaar dat het gerecht de vermoedelijke dader zomaar op vrije voeten laat. Het slachtoffer heeft helaas zoveel geluk niet. Een toevallige confrontatie met de jonge daders zou voor het slachtoffer nog meer traumatiserend kunnen werken. Leeft dit Belgisch justitieel apparaat nog in de 19de eeuw?
maandag 7 juli 2008
De macht van het getal, inderdaad!
Men voelt aan dat we op communautair vlak stilaan tot de kern van de zaak beginnen te komen. Zelfs een journaliste als Delvaux van de Vlaamsonvriendelijke krant Le Soir – eigenlijk moeten we schrijven ‘vlaamshatende’ krant, maar blijven altijd vriendelijk, nietwaar?) schrijft in De Morgen (06.07.2008): “Politici moeten ervoor instaan dat de basisbehoeften van de mensen worden ingelost. Wel, vandaag is ook de taalkundige en communautaire zekerheid van de mensen een basisbehoefte geworden. Vlaanderen wil gerustgesteld worden binnen zijn grenzen. En de Frantstaligen moeten worden gerustgesteld rond Brussel”.
De Franstaligen beseffen dus wel dat er iets moet gebeuren en dat het zo niet verder kan. Maar veel verder dan deze stap zijn we, vrees ik, nog niet. Minister van Buitenlandse Zaken De Gucht (Open VLD) komt in zijn interview met De Standaard (06.07.2008) dan ook heel snel tot de kern van de zaak: “Het Belgische systeem is gebaseerd op twee gemeenschappen, de Nederlandstalige en de Franstalige, met checks and balances voor de bescherming van de Franstalige minderheid. De Franstaligen interpreteren dat als een soort vetorecht. Het systeem kan niet functioneren als de minderheid vindt dat zij gewoon op alles een vetorecht heeft. In een democratie heeft ook een meerderheid haar rechten. Op termijn zal de wet van het getal altijd doorwegen”.
Inderdaad, kunnen de Vlamingen in dit land hun democratische rechten als meerderheid nog doen gelden? In een ‘normaal’ land natuurlijk wel: daar geldt inderdaad de wet van het getal. Alleen in België, en met de verpletterende verantwoordelijkheid van ALLE zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen, geldt de wet van de meerderheid niet meer. Door het instellen van allerlei alarmbelprocedures, bijzondere en dubbele meerderheden in elke taalgroep en een pak andere systemen hebben de Belgische politici ervoor gezorgd dat de Vlaamse numerieke meerderheid een politieke minderheid werd en de Franstalige numerieke minderheid een politieke meerderheid, want, inderdaad mijnheer De Gucht, de Franstaligen denken terecht dat ze op alles een vetorecht hebben en ze maken er ook gebruik van!
De zogenaamd Vlaamse systeempartijen zijn zelf de hoofdschuldige van het ontmannen van de Vlaamse meerderheid! Hoe ze dit systeem zullen omkeren? Ik vergeet nooit de commentaar van Franstalige politici nadat in de Commissie Binnenlandse Zaken de splitsing van B-H-V met een Vlaamse meerderheid aan stemmen werd gerealiseerd: “In een federaal land als België kan het toch niet dat de Vlamingen van hun numerieke meerderheid misbruik zouden maken”.
Dit systeem waarbij de Franstaligen de sleutel van het spel in handen hebben gekregen, zal op democratische manier niet ongedaan kunnen worden gemaakt, gewoon omdat diegenen die er het meest voordeel uit halen, nooit vrijwillig deze voordelen zullen opgeven. Zullen de Vlaamse politici de goedkeuring van de Franstaligen dan afkopen? Wordt Brussel uitgebreid?
De Gucht kwam tot de kern van de zaak. Hij vergat er alleen bij te vertellen dat alle Vlaamse partijen – het Vlaams Belang uitgezonderd, maar dat vermoedde u al – hierin een loodzware verantwoordelijkheid dragen.
De Franstaligen beseffen dus wel dat er iets moet gebeuren en dat het zo niet verder kan. Maar veel verder dan deze stap zijn we, vrees ik, nog niet. Minister van Buitenlandse Zaken De Gucht (Open VLD) komt in zijn interview met De Standaard (06.07.2008) dan ook heel snel tot de kern van de zaak: “Het Belgische systeem is gebaseerd op twee gemeenschappen, de Nederlandstalige en de Franstalige, met checks and balances voor de bescherming van de Franstalige minderheid. De Franstaligen interpreteren dat als een soort vetorecht. Het systeem kan niet functioneren als de minderheid vindt dat zij gewoon op alles een vetorecht heeft. In een democratie heeft ook een meerderheid haar rechten. Op termijn zal de wet van het getal altijd doorwegen”.
Inderdaad, kunnen de Vlamingen in dit land hun democratische rechten als meerderheid nog doen gelden? In een ‘normaal’ land natuurlijk wel: daar geldt inderdaad de wet van het getal. Alleen in België, en met de verpletterende verantwoordelijkheid van ALLE zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen, geldt de wet van de meerderheid niet meer. Door het instellen van allerlei alarmbelprocedures, bijzondere en dubbele meerderheden in elke taalgroep en een pak andere systemen hebben de Belgische politici ervoor gezorgd dat de Vlaamse numerieke meerderheid een politieke minderheid werd en de Franstalige numerieke minderheid een politieke meerderheid, want, inderdaad mijnheer De Gucht, de Franstaligen denken terecht dat ze op alles een vetorecht hebben en ze maken er ook gebruik van!
De zogenaamd Vlaamse systeempartijen zijn zelf de hoofdschuldige van het ontmannen van de Vlaamse meerderheid! Hoe ze dit systeem zullen omkeren? Ik vergeet nooit de commentaar van Franstalige politici nadat in de Commissie Binnenlandse Zaken de splitsing van B-H-V met een Vlaamse meerderheid aan stemmen werd gerealiseerd: “In een federaal land als België kan het toch niet dat de Vlamingen van hun numerieke meerderheid misbruik zouden maken”.
Dit systeem waarbij de Franstaligen de sleutel van het spel in handen hebben gekregen, zal op democratische manier niet ongedaan kunnen worden gemaakt, gewoon omdat diegenen die er het meest voordeel uit halen, nooit vrijwillig deze voordelen zullen opgeven. Zullen de Vlaamse politici de goedkeuring van de Franstaligen dan afkopen? Wordt Brussel uitgebreid?
De Gucht kwam tot de kern van de zaak. Hij vergat er alleen bij te vertellen dat alle Vlaamse partijen – het Vlaams Belang uitgezonderd, maar dat vermoedde u al – hierin een loodzware verantwoordelijkheid dragen.
vrijdag 4 juli 2008
Huisvesting voor 2 miljoen te duur!
Huisvesting is voor 2 miljoen mensen in dit land te duur. Veel eigenaars kampen met afbetalingsproblemen, maar het zijn vooral de huurders die hun financiële verplichtingen niet meer kunnen nakomen, zo blijkt uit een onderzoek van de Universiteit van Antwerpen (Het Laatste Nieuws, 30.06.2008). De Vlaamse overheid zou meer inspanningen moeten doen, aldus nog dezelfde studie. Het gevolg is een stijging van de huisuitzettingen. Hoeveel het er precies zijn, kan men zelfs niet meten (typisch Belgisch?). Maar een woordvoerder van de federatie van gerechtsdeurwaarders weet wel dat op één dossier vroeger, er nu drie dossiers op tafel liggen. Een enorme stijging dus.
De oorzaken van deze financiële problemen zijn gekend: de prijs van de bouwgrond die de jongste jaren zo gestegen is. De koopkracht van de mensen die de laatste tijd zo erg onder druk is komen te staan. En niet te vergeten: de fiscale druk die ervoor zorgt dat de mensen netto gemiddeld minder overhouden dan de helft van het inkomen dat ze zogezegd ontvangen.
De slachtoffers? “De eerste slachtoffers van deze evolutie zijn huurders die stilaan met pensioen gaan en mensen met een leefloon die in de problemen komen”, aldus een verslag in De Morgen (30.06.2008). Tiens, denk je dan: gepensioneerden? Stelden net de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen geen fundamentele verhoging voor van de pensioenen? Had Paars in de afgelopen jaren niet juist gezorgd voor het opstarten van een Zilverfonds, dat de problemen van de pensionering eens en voor altijd ging oplossen (althans als we Grote Manitoe Johan Vande Lanotte mochten geloven)?
Als u net als ik dacht, geachte lezer, dan stellen we u voor om stevig op uw stoel te gaan zitten: het Zilverfonds zit stilaan op droog zaad, aldus persberichten…. “Het Zilverfonds, het potje dat de overheid aanlegt om de kosten van de vergrijzing te dragen, zit op droog zaad. Door de tegenvallende begrotingsresultaten dreigt het fonds zonder inkomsten te vallen”. Toch even aan herinneren dat het Vlaams Belang altijd heeft volgehouden dat dit Zilverfonds één dikke, vette leugen was, een zeepbel, een fonds zonder geld.
Niet alleen de begrotingsresultaten beginnen ons zuur op te breken, België als financieel systeem breekt ons op. De hardwerkende Vlamingen betalen op tijd hun belastingen, betalen gedwee hun boetes, zien hun inkomen op alle mogelijke manieren netto steeds minder groot worden en merken nu opnieuw op dat de Belgische staat haar verplichtingen gewoon aan haar laars lapt.
De oorzaken van deze financiële problemen zijn gekend: de prijs van de bouwgrond die de jongste jaren zo gestegen is. De koopkracht van de mensen die de laatste tijd zo erg onder druk is komen te staan. En niet te vergeten: de fiscale druk die ervoor zorgt dat de mensen netto gemiddeld minder overhouden dan de helft van het inkomen dat ze zogezegd ontvangen.
De slachtoffers? “De eerste slachtoffers van deze evolutie zijn huurders die stilaan met pensioen gaan en mensen met een leefloon die in de problemen komen”, aldus een verslag in De Morgen (30.06.2008). Tiens, denk je dan: gepensioneerden? Stelden net de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen geen fundamentele verhoging voor van de pensioenen? Had Paars in de afgelopen jaren niet juist gezorgd voor het opstarten van een Zilverfonds, dat de problemen van de pensionering eens en voor altijd ging oplossen (althans als we Grote Manitoe Johan Vande Lanotte mochten geloven)?
Als u net als ik dacht, geachte lezer, dan stellen we u voor om stevig op uw stoel te gaan zitten: het Zilverfonds zit stilaan op droog zaad, aldus persberichten…. “Het Zilverfonds, het potje dat de overheid aanlegt om de kosten van de vergrijzing te dragen, zit op droog zaad. Door de tegenvallende begrotingsresultaten dreigt het fonds zonder inkomsten te vallen”. Toch even aan herinneren dat het Vlaams Belang altijd heeft volgehouden dat dit Zilverfonds één dikke, vette leugen was, een zeepbel, een fonds zonder geld.
Niet alleen de begrotingsresultaten beginnen ons zuur op te breken, België als financieel systeem breekt ons op. De hardwerkende Vlamingen betalen op tijd hun belastingen, betalen gedwee hun boetes, zien hun inkomen op alle mogelijke manieren netto steeds minder groot worden en merken nu opnieuw op dat de Belgische staat haar verplichtingen gewoon aan haar laars lapt.
donderdag 3 juli 2008
Vooruit! Neen, achteruit!
Wilt u nog een probleem dat tegen de magische datum van 15 juli zal ‘opgelost’ zijn? De regularisatie van de illegalen die in de Brusselse Begijnhofkerk aan het hongerstaken zijn. En los van de ellende van deze gelukszoekers van zowat overal in de wereld, lijkt mij de vaudeville die momenteel rond deze hongerstaking wordt opgevoerd, een perfecte illustratie van de politieke toestand van België.
Al een tijdje merken wij op dat heel wat Franstalige politici dit dossier aanwenden om hiermee moreel de drukken op de Vlamingen. Vlaamse politici zouden hardvochtig zijn, willen de regels van de wet toegepast zien, en “zie, enkele arme drommels doen beroep op onze menselijkheid, en wij zouden die weigeren?”
Uit dit dossier blijkt ook, en meer dan een beetje, dat dit land géén regering heeft. De ene minister wil vooruit, de andere minister gaat op de remmen staan. De minister van Migratie, mevrouw Turtelboom (Open VLD) heeft de verdienste dat ze wil proberen om uitgeprocedeerde illegalen het land uit te zetten – maar de daad moet nog wel bij het woord gevoegd, dus we wachten af met een visadempje. Terwijl de ene minister probeert om niet toe te geven aan de morele chantage die door de illegalen in de Begijnhofkerk wordt uitgeoefend, gaat minister ‘non’ Milquet (Werk en Gelijke Kansen – CdH) in dezelfde kerk op bezoek om de hongerstakers moed in te spreken…Volgens haar verklaringen in De Morgen (02.07.2008) zou ook de premier “ondertussen al een beetje meer overtuigd geraakt zijn dat er een oplossing moet komen”.
Staan we opnieuw voor een massale regularisatie van illegalen? Wij hopen van niet, maar we vrezen het ergste…Regularisatiegolven in het verleden en in het buitenland hebben steeds opnieuw aanleiding gegeven tot een massaal aanzuigeffect van nieuwe gelukzoekers, én dus van vernieuwde problemen.
Maar ook de liberalen in de regering, die als zogenaamde oplossing een puntensysteem voorstaan, waardoor mensen met bepaalde diploma’s wél ons land binnen zouden geraken, zijn niet consequent. Integendeel, zij leggen er gewoon een nieuwe tijdbom bij. Want in België verblijven honderdduizenden allochtonen zonder werk, zonder uitzicht op werk. En op zo’n moment willen de liberalen een massale economische migratie op gang brengen?
Al een tijdje merken wij op dat heel wat Franstalige politici dit dossier aanwenden om hiermee moreel de drukken op de Vlamingen. Vlaamse politici zouden hardvochtig zijn, willen de regels van de wet toegepast zien, en “zie, enkele arme drommels doen beroep op onze menselijkheid, en wij zouden die weigeren?”
Uit dit dossier blijkt ook, en meer dan een beetje, dat dit land géén regering heeft. De ene minister wil vooruit, de andere minister gaat op de remmen staan. De minister van Migratie, mevrouw Turtelboom (Open VLD) heeft de verdienste dat ze wil proberen om uitgeprocedeerde illegalen het land uit te zetten – maar de daad moet nog wel bij het woord gevoegd, dus we wachten af met een visadempje. Terwijl de ene minister probeert om niet toe te geven aan de morele chantage die door de illegalen in de Begijnhofkerk wordt uitgeoefend, gaat minister ‘non’ Milquet (Werk en Gelijke Kansen – CdH) in dezelfde kerk op bezoek om de hongerstakers moed in te spreken…Volgens haar verklaringen in De Morgen (02.07.2008) zou ook de premier “ondertussen al een beetje meer overtuigd geraakt zijn dat er een oplossing moet komen”.
Staan we opnieuw voor een massale regularisatie van illegalen? Wij hopen van niet, maar we vrezen het ergste…Regularisatiegolven in het verleden en in het buitenland hebben steeds opnieuw aanleiding gegeven tot een massaal aanzuigeffect van nieuwe gelukzoekers, én dus van vernieuwde problemen.
Maar ook de liberalen in de regering, die als zogenaamde oplossing een puntensysteem voorstaan, waardoor mensen met bepaalde diploma’s wél ons land binnen zouden geraken, zijn niet consequent. Integendeel, zij leggen er gewoon een nieuwe tijdbom bij. Want in België verblijven honderdduizenden allochtonen zonder werk, zonder uitzicht op werk. En op zo’n moment willen de liberalen een massale economische migratie op gang brengen?
woensdag 2 juli 2008
Cordon is antidemocratisch!
Je moet al Nederlander zijn, en van vreemde afkomst daarenboven, om in België vrank en vrij te kunnen zeggen wat je van de cordon sanitaire denkt, zonder openlijk van racisme te worden beschuldigd. Want wie het cordon sanitaire in twijfel trekt, morrelt aan ‘het communautaire evenwicht’, morrelt aan het ‘compromis des Belges’, en is dus niet alleen een gevaar voor zichzelf maar ook voor België zelf.
Er zijn Nederlanders die door de mazen van het net glippen en een vrije tribune weten te versieren. En niet van de minste! Neem nu Professor Afshin Ellian, hoogleraar, auteur en columnist, befaamd voor zijn scherpe islamkritische pen – mocht hij Vlaming zijn, men zou hem als ‘islamofoob’ bestempelen. In een Vrije Tribune in De Standaard (28.06.2008) klaagt hij vooreerst het zelfvoldane, arrogante politiek correcte toontje aan van de zelfbenoemde intellectuele en artistieke Belgische (én Vlaamse) elite. “Wie kwam Tom Lanoye in dat gesprek (voor een Nederlandse tv-zender), twaalf dagen na de moord op Van Gogh, veroordelen? De islamitische terroristen? Nee, hij veroordeelt Van Gogh, zijn stijl van columns, zijn regisseurschap. De meest schrikbarende uitspraak van Lanoye heeft betrekking op de vrijheid van meningsuiting: hij is tegen de volledige vrijheid van meningsuiting, die niet kan worden getoetst door de rechter”. Juist door de vrijheid van meningsuiting konden en kunnen artiesten als Tom Lanoye hun waar aan de man brengen: waarom is hij er dan tegen, denk je dan.
Nog veel fundamenteler zijn twee stellingen, die professor Ellian in zijn bijdrage verdedigt:
1. België is, in tegenstelling tot Nederland, een zéér politiek correct land: “De Belgen hebben nog altijd een politiek dogmatische taalvorm (…). Dat heet politieke correctheid: spreken in clichés, oordelen in clichés en sprekend handelen in naam van verschoppelingen. De dictatuur van de politieke correctheid vervuilt en verminkt de waarheid omwille van het bewerkstelligen van het goede. Het is de dictatuur van ‘de goede mensen’”.
2. Het cordon sanitaire, en bij uitbreiding elk instrument van het politiek correcte denken, is een heel slecht middel om partijen als het Vlaams Belang kapot te krijgen. Waarom? “Zij representeren een maatschappelijk vraagstuk (…) België kan nooit en te nimmer het Vlaams Belang laten doodbloeden zolang de problemen die aan de wieg van het VB liggen, niet worden aangepakt”.
Wedden dat professor Ellian op heel weinig applaus van het Belgische toplaagje zal moeten rekenen? Wedden dat de zogenaamde Vlaamse universiteiten niet dringend staan te dringen om professor Ellian als gastprofessor naar Vlaanderen uit te nodigen?
Er zijn Nederlanders die door de mazen van het net glippen en een vrije tribune weten te versieren. En niet van de minste! Neem nu Professor Afshin Ellian, hoogleraar, auteur en columnist, befaamd voor zijn scherpe islamkritische pen – mocht hij Vlaming zijn, men zou hem als ‘islamofoob’ bestempelen. In een Vrije Tribune in De Standaard (28.06.2008) klaagt hij vooreerst het zelfvoldane, arrogante politiek correcte toontje aan van de zelfbenoemde intellectuele en artistieke Belgische (én Vlaamse) elite. “Wie kwam Tom Lanoye in dat gesprek (voor een Nederlandse tv-zender), twaalf dagen na de moord op Van Gogh, veroordelen? De islamitische terroristen? Nee, hij veroordeelt Van Gogh, zijn stijl van columns, zijn regisseurschap. De meest schrikbarende uitspraak van Lanoye heeft betrekking op de vrijheid van meningsuiting: hij is tegen de volledige vrijheid van meningsuiting, die niet kan worden getoetst door de rechter”. Juist door de vrijheid van meningsuiting konden en kunnen artiesten als Tom Lanoye hun waar aan de man brengen: waarom is hij er dan tegen, denk je dan.
Nog veel fundamenteler zijn twee stellingen, die professor Ellian in zijn bijdrage verdedigt:
1. België is, in tegenstelling tot Nederland, een zéér politiek correct land: “De Belgen hebben nog altijd een politiek dogmatische taalvorm (…). Dat heet politieke correctheid: spreken in clichés, oordelen in clichés en sprekend handelen in naam van verschoppelingen. De dictatuur van de politieke correctheid vervuilt en verminkt de waarheid omwille van het bewerkstelligen van het goede. Het is de dictatuur van ‘de goede mensen’”.
2. Het cordon sanitaire, en bij uitbreiding elk instrument van het politiek correcte denken, is een heel slecht middel om partijen als het Vlaams Belang kapot te krijgen. Waarom? “Zij representeren een maatschappelijk vraagstuk (…) België kan nooit en te nimmer het Vlaams Belang laten doodbloeden zolang de problemen die aan de wieg van het VB liggen, niet worden aangepakt”.
Wedden dat professor Ellian op heel weinig applaus van het Belgische toplaagje zal moeten rekenen? Wedden dat de zogenaamde Vlaamse universiteiten niet dringend staan te dringen om professor Ellian als gastprofessor naar Vlaanderen uit te nodigen?
dinsdag 1 juli 2008
Onze mensen hebben het steeds moeilijker!
Soms wordt men wel eens geconfronteerd met de levensvraag: waarom is het Vlaams Belang nodig? Zou de politieke wereld niet beter af zijn zonder Vlaams Belang?
Hieronder vindt u 3 afzonderlijke berichten, die die duidelijk aangeven dat het met deze maatschappij de verkeerde kant opgaat. Die overduidelijk aangeven dat een nationalistische volkspartij, die de belangen van het eigen volk wil verdedigen, ook van de zwakkeren binnen dit volk, meer dan taken genoeg op zijn weg vindt. 3 berichten die symptomatisch zijn voor het groeiende individualisme en onverschilligheid in onze maatschappij, en die aangeven dat de staat zijn kerntaken aan het verwaarlozen is.
Eerste bericht. “Wat al bewezen was voor de pensioenen, staat nu ook vast voor het leefloon. Het is te laag. Het ligt lager dan de Europese armoedegrenzen. En niet een klein beetje. Het realiseert zijn doel niet meer: het ultieme vangnet zijn tegen armoede. Wie van het leefloon moet leven, wordt niet ui de armoede gehaald, maar wordt erin gehouden” (De Standaard, 26.06.2008).
Onze maatschappij zit in een neergaande spiraal, zoveel is duidelijk. Wie het al niet gemakkelijk had, krijgt het nu natuurlijk nog veel moeilijker. Steeds meer mensen slagen er niet meer in de eindjes aan elkaar te knopen. De volgende stap? Op krediet kopen, natuurlijk. Het tweede bericht: “Volgens de federale overheidsdienst Economie kochten de Belgen in de laatste zes maanden van vorig jaar voor meer dan 18,1 miljard euro op krediet, dat is 600.000 euro meer dan in het eerste semester van 2007” (Het Laatste Nieuws, 26.06.2008).
Uiteindelijk moeten al deze geleende bedragen natuurlijk worden terugbetaald, en de leenmaatschappijen moeten ook nog winst maken. Mensen belanden steeds vaker in allerlei afbetalingsschema’s. Of moeten lenen om andere leningen terug te betalen. Het ene gat vullen door er een ander te maken dus. Het derde bericht: “In 2005 en 2006 waren er 66.000 Belgen die gebruik maakten van een afbetalingsplan om hun belastingen te betalen. Dit jaar bereiken we zeker de kaap van 100.000 afbetalingsplannen”, aldus een bericht in Het Laatste Nieuws, 27.06.2008).
Een nationalistische volkspartij, met aandacht voor de noden van het eigen, verarmende volk, is dus zeker nodig. Nog méér dan in het verleden, zo blijkt steeds opnieuw uit de cijfers.
Hieronder vindt u 3 afzonderlijke berichten, die die duidelijk aangeven dat het met deze maatschappij de verkeerde kant opgaat. Die overduidelijk aangeven dat een nationalistische volkspartij, die de belangen van het eigen volk wil verdedigen, ook van de zwakkeren binnen dit volk, meer dan taken genoeg op zijn weg vindt. 3 berichten die symptomatisch zijn voor het groeiende individualisme en onverschilligheid in onze maatschappij, en die aangeven dat de staat zijn kerntaken aan het verwaarlozen is.
Eerste bericht. “Wat al bewezen was voor de pensioenen, staat nu ook vast voor het leefloon. Het is te laag. Het ligt lager dan de Europese armoedegrenzen. En niet een klein beetje. Het realiseert zijn doel niet meer: het ultieme vangnet zijn tegen armoede. Wie van het leefloon moet leven, wordt niet ui de armoede gehaald, maar wordt erin gehouden” (De Standaard, 26.06.2008).
Onze maatschappij zit in een neergaande spiraal, zoveel is duidelijk. Wie het al niet gemakkelijk had, krijgt het nu natuurlijk nog veel moeilijker. Steeds meer mensen slagen er niet meer in de eindjes aan elkaar te knopen. De volgende stap? Op krediet kopen, natuurlijk. Het tweede bericht: “Volgens de federale overheidsdienst Economie kochten de Belgen in de laatste zes maanden van vorig jaar voor meer dan 18,1 miljard euro op krediet, dat is 600.000 euro meer dan in het eerste semester van 2007” (Het Laatste Nieuws, 26.06.2008).
Uiteindelijk moeten al deze geleende bedragen natuurlijk worden terugbetaald, en de leenmaatschappijen moeten ook nog winst maken. Mensen belanden steeds vaker in allerlei afbetalingsschema’s. Of moeten lenen om andere leningen terug te betalen. Het ene gat vullen door er een ander te maken dus. Het derde bericht: “In 2005 en 2006 waren er 66.000 Belgen die gebruik maakten van een afbetalingsplan om hun belastingen te betalen. Dit jaar bereiken we zeker de kaap van 100.000 afbetalingsplannen”, aldus een bericht in Het Laatste Nieuws, 27.06.2008).
Een nationalistische volkspartij, met aandacht voor de noden van het eigen, verarmende volk, is dus zeker nodig. Nog méér dan in het verleden, zo blijkt steeds opnieuw uit de cijfers.
Abonneren op:
Posts (Atom)
