POLITIEKE COLUMN:

Wegens beëindiging van mijn politiek mandaat wordt deze blog niet langer bijgewerkt.
Oudere bijdragen blijven online staan.





donderdag 10 juli 2008

O, Nederland, let op uw saeck

Ik heb mij altijd zeer ‘Nederlands’ gevoeld. Ik heb altijd al een – in het begin emotionele, maar later meer rationeel onderbouwde – band gevoeld met Rijks-Nederland. Hoe beter ik onze geschiedenis leerde kennen, hoe meer het mij eigenlijk opviel dat “wij” – Vlamingen en Nederlanders – de scharniermomenten ervan samen hebben beleefd.

Hoe kon ik dan ook niet gecharmeerd geraken door de Vrije Tribune in De Morgen (08.07.2008) van de heren Geert Wilders en Martin Bosma, resp. voorzitter van de Partij voor de Vrijheid en secretaris van de Tweede Kamerfractie van dezelfde partij? Zij vinden dat “de grens tussen Nederland en België een kunstmatige grens is (…) De komende ondergang van België biedt nieuwe mogelijkheden voor een oud ideaal. De zinloze verstrooiing kan beëindigd worden”.

Vlaanderen en Nederland hebben een gezamenlijke geschiedenis, dat getuigen ook deze Nederlandse politici. “De Beeldenstorm begon in Vlaanderen, in 1566, Willem de Zwijger was burggraaf van Antwerpen (…) Toen het zuiden in Spaanse handen bleef, werden Gent en Brugge spooksteden. Antwerpen stortte in elkaar. Vele honderdduizenden vluchten naar de Noordelijke Nederlanden. Daar vonden ze wel de vrijheid die er in het bezette Vlaanderen niet meer was”.

Een hereniging kan bijzondere voordelen bieden: “Een gezamenlijk bnp dat groter is dan dat van India of Rusland. De unie wordt in een klap een economische en politieke grootmacht, de unie van 21 miljoen inwoners vormt een serieuze speler op het wereldtoneel”, bepleiten de beide Noord-Nederlandse rechtse politici.

Het Vlaams Belang reageerde in een persmededeling positief op de uitgestoken hand: “Nadat de Vlaamse onafhankelijkheid een feit is, moeten Vlaanderen en Nederland dan ook tot een nauwe samenwerking komen. De aard van het samenwerkingsverband kan voor het Vlaams Belang, zoals Wilders voorstelt, inderdaad het onderwerp zijn van een volksraadpleging”.

Krijgt u ook soms de indruk dat er in een tijdspanne van enkele jaren méér kan veranderen dan in een tijdsbestek van decennia?

Geen opmerkingen: