In Nederland heeft men te vaak de politieke correcte pen
gehanteerd als het erom ging de problemen bij naam te noemen. Over de
achtergrond van de verdachten van zware fysieke agressie – soms met de dood tot
gevolg – werd te vaak gezwegen, en het lijkt dat dit taboe bij onze
noorderburen stilaan tot het verleden behoort.
Neem nu de doodslag van een grensrechter na een
voetbalwedstrijd. In België zwijgen de media als vermoord als het over de
etnische achtergrond gaat, terwijl men in Nederland steeds beter begint te
beseffen dat juist die achtergrond een deel van het probleem vormt. Zo schrijft
men in De Volkskrant: “De betrokken jeugdspelers zijn lid van een voetbalclub
die zijn spelertjes recruteert uit Amsterdam-West en omstreken. De verdachten
blijken van Marokkaanse en Antilliaanse huize te zijn”. En verder: “Er is sprake van crimineel
groepsgedrag met een etnisch tintje” (10.12.2012)
De commentator windt er geen doekjes om: “De betrokken
verdachten zijn vaak Marokkaanse jongemannen. Ze zijn in Nederland geboren en
getogen, van huis uit krijgen zij een zeer negatief beeld mee over de
Nederlandse samenleving (…) Ze hebben schijt aan regels. Een autoriteit, anders
dan de vader, de broer of familieoudste, wordt niet geaccepteerd. Waarom zou je
integreren in een samenleving die je niet ziet zitten?”
De Nederlandse overheid, aldus de journalist, heeft het
probleem lang niet willen zien, “bang te worden beschuldigd van racisme of
discriminatie. De wetenschap sloofde zich uit in verklaringen, waarin geen
plaats is voor etniciteit of cultuur. De overheid kwam een aantal jaar geleden
met goedbedoelde imagocampagnes met prachtige kleurenfoto’s van goed
geïntegreerde Marokkanen. ‘Hoe leuk zijn de Marokkanen?’ Alleen al het stellen
van de vraag had een teken aan de wand moeten zijn”.
België zit nog steeds in de fase van prachtige
kleurenfoto’s. Een ernstig debat mét inbegrip van de etnische factor is hier
nog steeds onmogelijk. Spijtig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten