De geestelijke vader van de Eenmalige Bevrijdende Aangifte
in 2004, waarbij belastingplichtigen hun zwart of grijs buitenlands geld naar
België konden terugbrengen tegen een eenmalige bevrijdende aangifte, is niet
mals voor de regering. Niet voor deze regering, maar ook niet voor de vorige,
die deze EBA invoerde: “Ik was daarom
voorstander van de eenmalig bevrijdende aangifte in 2004, maar niet tegen die
lage tarieven. Dat was veel te goedkoop. Belachelijk goedkoop” (De Morgen, 08.12.2012).
Nu is deze topadvocaat, meester Dauginet, zo mogelijk nog
scherper voor de maatregelen van de regering Di Rupo en dan vooral voor de
fiscale maatregelen. Hij vindt de nieuwe en zoveelste eenmalige bevrijdende
aangifte tegen twee tarieven een “dwaas compromis”: “Ik heb zoals elke
succesvolle werkende Belg mijn hele leven 50% belastingen betaald. Dat mag u
gerust weten: ik betaal 1 miljoen Belgische frank belastingen per maand. Omdat
ik hard werk en een succesvol bureau heb. Maar ik betaal ze wel. Wij werkende
Belgen hebben toch ook recht van spreken? En wat zegt de regering nu? De
braven, die mogen voor 15% komen. Ik durf te wedden dat ik vooral braven aan
mijn deur zal zien”.
Hetzelfde verhaal wat de verhoging van de roerende
voorheffing betreft: een dom verhaal, want ook de gerechtsdeurwaarders vallen
daaronder: “Dat is extreem asociaal. De kerel die al in de goot ligt, krijgt er
nu nog eens 21% bovenop. Wat krijg je dan van politici te horen? We zullen wel
zien of we reparatiewetten moeten maken”.
In België is een echt beleid niet meer mogelijk, het is
allemaal steekvlampolitiek. “Daardoor krijg je rap-rapwerk”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten