omwille van de smeer

Links bevindt zich in België in een ernstige crisis, in Wallonië is ze aangetast door het decennialange toegepaste cliëntelisme op zijn Italiaans, en in Vlaanderen kampt ze met een reuzengroot geloofwaardigheidsprobleem. Binnenkort gaan we zeker nog eens dieper in op enkele analyses van linkse auteurs en wetenschappers.

Vlaams links dat zich gedurende jaren opwierp als de verdediger van de rechten van de kleine Vlaamse man (en vrouw), had steeds een Vlaamsgezinde vleugel, die sterk fulmineerde tegen het Belgische grootkapitaal, het Hof en de Kerk – voor haar trouwens drie handen op één buik. Deze Vlaamsgezinde vleugel heeft het binnen links in Vlaanderen de jongste jaren zeer moeilijk gehad. De socialistische partij was alleen uit op de consolidatie van haar macht. Deze politieke macht was voor de Vlaamse socialistische partij grotendeels te danken aan de onomkeerbaarheid van de sterke Waalse PS, wat ertoe leidde dat de SP.A op communautair vlak regelmatig de kaart trok van het meest reactionaire, behoudsgezinde status quo, het behoud van de zogenaamde evenwichten in dit land en dus voor de blijvende ondergeschikte rol van Vlaanderen in dit apenland. Omwille van de smeer, de spreuk is alom gekend. Vlaams werd door links gelijkgesteld met ‘fout’, ‘eng’, ‘conservatief’ en vooral ‘racistisch’ en ‘extreem-rechts’. Het is onder andere die houding die hen nu zuur opbreekt. Oud-voorzitter Johan Vande Lanotte mocht dan wel proberen de partij op een meer Vlaamsgezinde koers te brengen, hoe geloofwaardig ben je dan nog als je noteert hoeveel SP.A-parlementsleden lid zijn van een Belgicistische vereniging als de Belgische Progressieve Socialisten (BPS)?

In West-Vlaanderen alleen al zouden de volgende parlementsleden lid zijn van deze oude krokodillenvereniging: Michèle Hostekint, Dalida Douifi en Myriam Vanlerberghe. Daarnaast vindt men er volgende collega’s: Hans Bonte, Kurt De Loor, Marcel Logist, Elke Roex, Gracienne van Nieuwkerke, Jan Peeters, Ludwig Vandenhove, Mia De Vits. Ook andere namen springen in het oog: Freddy Thielemans, Kris Deschouwer, Benno Barnard, Dieter Lesage, Dave Sinardet, Freddy Willockx en Willy Claes. Allemaal pour la Belgique à papa?

Links heeft duidelijk nog een lange weg af te leggen, vooraleer van enig herstel sprake kan zijn. Wat moet de nieuwe SP.A-voorzitter trouwens met deze club ‘oude Belgen’?