Zorgenkind Justitie

Is de staatshervorming, waar Vlaanderen al decennia om schreeuwt, een van de heikele punten in de huidige regeringsvorming, dan moet ook aan justitie de meeste aandacht worden geschonken. Immers, na twee ambtsperiodes paars en na de doortocht van Laurette Onkelinx (PS), is er toch wel werk aan de winkel.

Natuurlijk, en misschien zelfs gedeeltelijk ten onrechte, zal het justitiebeleid Onkelinx voor altijd in de herinnering blijven hangen door de ontsnapping – mét lepel en mes, a.u.b. – van niet minder dan 24 criminelen uit één gevangenis, die van Dendermonde. Maar er was natuurlijk meer, en het is goed dat ook daaraan wordt herinnerd. Er waren de verschillende schandalen rond de nieuwe justitiepaleizen (Antwerpen, Gent, Ieper). Er zijn de verschillende communautaire scheeftrekkingen in Justitie.

Dat Onkelinx heeft proberen te remediëren? Het zou er nog maar aan mankeren. Zo meldde De Morgen (04.06.2007): “Onkelinx heeft in het begin van haar beleid drie kernpunten naar voren geschoven: Themis, Phenix en de werklastmeting. Themis is met veel omhaal aangekondigd, maar wat overblijft, is een commissie voor de modernisering van de magistratuur. Ze heeft haar plannen teveel van bovenaf opgelegd. Bovendien was haar hervorming niet compatibel met ons rechtssysteem.”

Ook Phenix, het informatiseringsproject van Unisys, werd geen succes. Ze greep “niet tijdig en niet intelligent in”, aldus het linkse dagblad, en “ze heeft er ook ontzettend veel geld over de balk gegooid”. En tenslotte de werklastmeting: “Die is wettelijk verankerd, maar niet doorgevoerd omdat de grote verschillen tussen Wallonië, Brussel en Vlaanderen zouden opvallen”.

Ondertussen lekte een vertrouwelijk rapport inzake de informatisering van Justitie in verschillende kranten uit. “De kosten om alle geledingen van justitie te informatiseren, rijzen de pan uit. Bovenop het stukgelopen Phenix-contract dat de staat al 11 miljoen euro kostte, moet men op bijkomend ruim 36 miljoen euro rekenen”, aldus De Tijd (19.10.2007), dat terecht titelt dat met een likje verf justitie niet meer valt te redden.

De Vlamingen hebben recht op een veiligheids- en bestraffingsbeleid. Daartoe moeten méér middelen worden vrijgemaakt, zoveel is duidelijk. Maar het moet evengoed duidelijk zijn dat de middelen efficiënt moeten worden ingezet. Zoals de afgelopen jaren is omgesprongen met het belastinggeld, kan niet langer. En ook de werklastmeting moet nu eindelijk in de praktijk worden gebracht…