Niet onder de indruk

De zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen steken een tandje bij, nu blijkt dat de oranje-blauwe regeringsvorming aan het leegbloeden is en dat zelfs de zogenaamde borrelnootjes er niet zullen zijn. Open VLD en het zogenaamd Vlaams kartel CD&V/N-VA willen een communautaire doorbraak voor 7 november, want “anders zullen ze niet langer aandringen op een uitstel van de stemmingen (over Brussel-Halle-Vilvoorde)”, aldus een bericht in De Standaard, 29.10.2007.

Waarmee ze zichzelf meer dan tegenspreken natuurlijk. Al wekenlang staat Pieter De Rem op de rem in de Kamercommissie Binnenlandse Zaken, en al wekenlang probeert het Vlaams Belang een stemming over de voorstellen te forceren… Nu erkent men eindelijk dat men op de rem is gaan staan.

Stilaan bewegen de zogenaamde Vlaamse meerderheidpartijen – maar nog niet helemaal – in de richting van onze partij. Wij verkondigen al langer dan vandaag dat er met de Franstaligen politiek geen land meer te bezeilen valt en dat zij helemaal niet geïnteresseerd zijn in communautaire hervormingen, omdat ze in niets nog vragende partij zijn. Bij vorige hervormingen kregen zij namelijk alles waar ze op hoopten.

Maar opnieuw slagen de zogenaamde Vlaamse partijen erin om zelfs over de datum van 7 november de grootste vaagheid te behouden. De zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen eisen een duidelijk signaal. Maar wat er op 7 november precies op tafel moet liggen, is minder duidelijk. CD&V-voorzitter Vandeurzen: “Het is niet dat er een akkoord moet zijn of een regering. Maar de contouren van een concreet akkoord moeten zichtbaar zijn”. De ‘contouren van een akkoord’…voelt u hem? Het oprichten van commissies van wijzen die eindeloos over de toekomst van België zullen palaveren, gaat in dezelfde richting. De broodnodige grote staatshervorming dreigt begraven te worden.

Een Franstalige onderhandelaar vatte de Franstalige reacties op dit Vlaamse ultimatum als volgt samen: “Och, we zullen tegen halfweg volgende week heus wel een signaal geven, maar dat is iets helemaal anders dan een communautair akkoord” (De Standaard). En deze bijkomende dreiging vanuit Franstalige hoek: een stemming in de kamercommissie over B-H-V betekent onherroepelijk het einde van oranje-blauw.

Het mag dan al zo zijn, dat de Franstaligen de taalwetten niet respecteren en het hen, in navolging van Maingain, eigenlijk geen barst kan schelen of er een nooit geziene crisis volgt. De vraag is alleen of de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen een ernstige crisis aan kunnen en niet gaan plooien voor de Franstalige weigering.