Lanoye en zijn bastaardland

“Het gaat opnieuw over de zuiverheid van een identiteit, net als in de jaren dertig”. Aan het woord is Tom Lanoye in een interview in De Morgen (03.10.2007) naar aanleiding van het verschijnen van zijn nieuwe boek, “Schermutseling”. Daarin onder andere – het is nu eenmaal ‘bon ton’ in die kringen – opnieuw een aanval op het Vlaams nationalisme.

Tom Lanoye, wel eens de prins van de Schone Letteren in België genoemd, heeft, zo zegt hij toch, “respect voor de roots van de Vlaamse Beweging”, want het ging om een sociale, emancipatorische beweging. Het ‘emancipatorische’ is er volgens de auteur volledig af. Waarom? Omdat de beweging aan het multiculturele dogma durft twijfelen? Zo schrijft hij: “Ik vind dat we eindelijk maar eens klaar en duidelijk moeten laten horen dat we het beu zijn dat alles wat Vlaams is, wordt gecarjackt door politici die daar hun exclusief handelsmerk van willen maken”.

Verder blijkt dat Lanoye het misschien wel moeilijk heeft met bepaalde democratische beginselen, zoals dat van ‘één man, één stem’. Hij roept de politici op om eindelijk eens te luisteren naar wie “schrijft en speelt en zingt voor dat volk”, de zelfbenoemde elite van kunstenaars dus. Dan vragen wij ons af: wat is er mis met luisteren naar het volk? Waarom zouden politici éérder moeten luisteren naar de stem van de kunstenaars dan naar de stem van het volk, van de kiezers, mijnheer Lanoye? Spreekt hier geen belerend arrogant kunstenaarstype dat het allemaal wel veel beter weet dan het domme, achterlijke, Vlaamse volk?

Natuurlijk, we begrijpen het wel: de Vlaamse kiezers hebben op 10 juni natuurlijk voor meer Vlaanderen gekozen. Zo slaagden de partijen die een staatshervorming eisten, erin om de paarse coalitie te breken. Links wordt zelfs resoluut naar de oppositiebanken verwezen. Is het dat wat Lanoye tegensteekt?

Zijn remedie is even simpel als bonjour: “Geef Belgen de kans om te stemmen voor Belgen. Dan was Guy Verhofstadt nu premier en hadden we al drie maanden een werkende regering”. En de Vlaamse verzuchtingen dan, mijnheer Lanoye? Wat met de wensen van het meerderheidsvolk in dit land? Geen staatshervorming dus, geen splitsing van B-H-V en geen bijkomende bevoegdheden voor de gemeenschappen/gewesten. Dat is de emancipatorische boodschap van schrijver Tom Lanoye.