taalkennis in ons land

Sommige studies van zeer geleerde professoren (professor Deschouwer e.a., sommige zijn trouwens lid van de Paviagroep) komen – niet toevallig – tot de conclusie dat het doemscenario van de radicale Vlaamse Beweging, alsof Brussel en Vlaams-Brabant zouden bezwijken voor Franstalige druk, volkomen uit de lucht is gegrepen. Integendeel, beweren deze wetenschappers, er zijn geen bewijzen dat de druk van Franstaligen toeneemt. De kennis van de Nederlandse taal zou toenemen en steeds meer Franstaligen leren onze mooie taal. Nog maar onlangs was er het krantenbericht dat Wallonië massaal Vlaamse juffen aantrekt om jonge Walen Nederlands te leren.

“Prachtig”, zou je dan onmiddellijk willen uitroepen. Tot de rauwe werkelijkheid je opnieuw overvalt. Er blijven namelijk verhalen rondgaan over Nederlandsonkundige dokters en verplegend personeel in en rond Brussel. “Geen woord Nederlands kwam eruit”, aldus een verontwaardigde bejaarde dame, toen haar zieke echtgenoot vanuit Vlaams-Brabant naar een Brussels ziekenhuis werd gebracht. Van tweetaligheid was absoluut géén sprake. “Ze (in het ziekenhuis) zeiden alleen dat het très grave was. Gelukkig kan ik mij beredderen in het Frans”, aldus nog de dame in haar getuigenis in Het Laatste Nieuws (07.09.2007).

Er is nog ander nieuws. Een studie van professor Philippe Van Parijs (UCL) in De Morgen (26.09.2007) geeft namelijk aan dat Franstaligen eerder de voorkeur geven aan het Engels als tweede taal dan aan het Nederlands. Een natuurlijke en goede evolutie, zegt u? Natuurlijk, wij moeten de Franstaligen inderdaad de volle vrijheid geven om hun eigen taal te kiezen. Alleen hypothekeert dit nog meer de al zeer virtuele tweetaligheid in en rond Brussel. In Vlaanderen is het Frans nog nét de tweede taal, maar ook bij ons bestaat een vrij natuurlijke tendens om het Engels als tweede taal te kiezen.

Interessant uit de studie is ook volgend cijfer: slechts 20% van de Walen geeft aan Nederlands te kennen, terwijl 52% van de Vlamingen de Franse taal zegt te begrijpen en te spreken. Een opmerkelijke communautaire scheeftrekking. De stelling van Van Parijs alsof het Engels zou kunnen optreden als ‘brug’ tussen Nederlandstaligen en Franstaligen, moet geklasseerd worden in de categorie ‘wishfull thinking’: als de Franstaligen onze Nederlandse taal niet eens willen (of is het toch ‘kunnen’) begrijpen, waarom zouden ze ons dan wel begrijpen in het Engels?