Belgische syndicaten staan haaks op democratie

Zeg nu nog eens dat het Vlaams Belang er niet toe doet! Rob Verreyken, actief in de vakbondscel met Marie-Rose Morel, Guy D’haeseleer en Jurgen Ceder, publiceerde een beklijvend dossier “Welkom in Vakbondistan” en kreeg voorwaar – God betere het! – een lovende bespreking in De Standaard (08.09.2010). “In een moderne democratie valt het moeilijk te rijmen dat iemand geen lid kan zijn van een vakbond, wanneer die tegelijkertijd lid is van een partij die aan alle grondwettelijke vereisten voldoet om aan verkiezingen deel te nemen”.



De vakbondscel stootte op nogal wat ‘onregelmatigheden’, een echte vakbondsdemocratie onwaardig. De Belgische vakbonden in de 19de eeuw opgericht om de belangen van de arbeider te verdedigen tegen het machtsmonopolie van de werkgevers, ontaardden weldra in monopolie-instrumenten. België betaalt de vakbonden namelijk buiten proportie. In ruil daarvoor verdedigen de vakbonden het Belgische politieke status quo. “In militaire jargon heeft zoiets een huurling”, aldus Marie-Rose Morel in haar inleiding.


Volgt een lange lijst – mét uitleg – van overtredingen van de vakbonden. Zo stoorden ze zich niet aan de wetgeving op de Privacy om gegevens van ‘foute’ gesyndiceerde werknemers aan elkaar door te spelen.


Maar het gaat om meer, om veel meer, natuurlijk. Om veel geld bijvoorbeeld. Zo is België het enige land ter wereld waar de vakbonden een de facto monopoliepositie bezetten wat het uitbetalen van werkloosheidsuitkeringen betreft. O ja, we vergeten natuurlijk de Hulpkas voor Werkloosheidsuitkeringen, maar ook in dat bestuur zitten…vakbondsmensen. Voor het uitbetalen van die werkloosheidsuitkeringen krijgen de vakbonden bijzonder veel geld, zo’n 168 miljoen euro per jaar (2008).


Lidgelden van de syndicaten voor overheidspersoneel wordt vlotjes door de overheid (u en ik dus) terugbetaald, zoals dat ook het geval is voor werknemers van steden en gemeenten. In 2007 een bedrag van 32 miljoen euro. Maar zelfs voor leden die al waren uitgeschreven uit bijvoorbeeld ABVV werd de vakbondspremie nog terugbetaald. Kan u nog volgen?

Het systeem wordt ook toegepast in de privésector, wat had u gedacht. En dan valt op hoe Belgische toppolitici, die blijkbaar een ‘verwijzing’ naar deze of gene vakbond hebben, krampachtig het deksel op de pot houden, zodat ambetante pottenkijkers van het Vlaams Belang omzeggens aarde en hemel moeten bewegen om aan informatie te komen.

Zo is er de klucht van de sociale verkiezingen. Verkiezingen zijn vrij, maar in België heel wat minder vrij dan op een ander. Hier mogen maar 3 vakbonden, niet toevallig de kleurvakbonden, aan sociale verkiezingen deelnemen. “Gooi de ramen open!” riep het Vlaams Belang uit en steunde onafhankelijke werknemers die zich kandidaat wilden stellen. Ondertussen hebben we de weigering voor de rechtbank gebracht, maar ja, de werkdruk.


Rob Verreyken heeft het verder ook over de financiële schandalen in bijvoorbeeld de Fondsen voor Bestaanszekerheid, de affaire van het ACV-geld in de KB-Lux zaak, over de schat van 1,3 miljard euro van de monopolievakbonden.


Of er oplossingen zijn? Jazeker, weet de auteur, maar dan op Europees vlak en niet langer op Belgisch vlak, waar alles gepolitiseerd is en gebetonneerd met het doel de Belgische belangen mooi te beschermen.


Bestel het boekje vandaag! Wat hier wordt voorgelegd, is dynamiet voor de zoveelste rotte Belgische instelling.



Verreyken, Rob, “Welkom in Vakbondistan”, 2010, Uitgeverij Egmont, Brussel, 141 pagina’s, 12,5 euro
ISBN 978 – 90 – 78898 – 20 – 7