Sinds zowat overal in Europa rechtsnationalistische, populistische en andere systeemkritische partijen stemmen binnenhalen en aan invloed winnen, dat steeds meer gewone mensen durven zeggen wat ze denken van de zogenaamde zegeningen van de – van buitenaf opgelegde – multicultuur, is een soort Europese cordon sanitaire neergedaald. Een soort politiek correct ijzeren gordijn, waarmee de politieke elite zich van de werkelijkheid afschermt met haar multiculturele droom.
Je moet enorm veel moeite doen om het kleinste gaatje in dit politiek correcte gordijn te krijgen. Thilo Sarrazin heeft met zijn boek “Deutschland schafft sich ab” (*) een reuzengroot gat geschoten in de muur van het grootste politiek correcte land van de Europese Unie. Deze voormalige Schepen van Financiën van de stad Berlijn, oud-senator en momenteel bestuurder van de Bundesbank – géén kleine jongen dus – is nog steeds SPD-lid, maar moet wel vrezen met alle zonden van de wereld de woestijn in te worden gestuurd.
Sarrazin werpt alle burgerlijke partijen voor de voeten dat ze het nooit nodig gevonden hebben om over de demografische ontwikkeling in Duitsland een breed openbaar debat te voeren. Nooit werd de burger naar zijn mening gevraagd betreffende de plannen in de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw van de Duitse regering – en bij uitbreiding alle Europese lidstaten – om Europa om te toveren tot een multiculturele maatschappij.
“Het massaal toelaten van gastarbeiders in de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw was – als je het vandaag bekijkt – een gigantische vergissing (…) Minder positieve empirisch-statistische analysen over de vraag of gastarbeiders en hun families in Duitsland wel zo’n bijdrage aan de welstand hebben meegebracht, zijn gewoon niet voorhanden”. Sarrazin analyseert scherp en kritisch. ‘Hinderlijke’ feiten en stellingen voor de hogepriesters van het nieuwe, multiculturele geloof!
Maar daar blijft het niet bij. Nuchter en realistisch formuleert hij ook een aantal draconische maatregelen tegen die inwijkelingen die niet willen of niet kunnen werken. Zo wil hij de rigoreuze vermindering van sociale uitkeringen voor diegenen die zich niet willen integreren, wil hij de familiehereniging fel beperken en huwelijksmigratie stoppen. Inderdaad: allemaal voorstellen die dicht aanleunen bij voorstellen van het Vlaams Belang. Theo Sarrazin: een naam om te onthouden!
Sarrazin, Thilo, “Deutschland schafft sich ab”, DVA-Verlag, 2010, 464 pagina’s,
ISBN: 978-3-421-04430-3
Geen opmerkingen:
Een reactie posten