Tussendoor kapittelt hij het onderhandelingsmodel van de preformateur Di Rupo, die inzet op een afspiegelingscoalitie, tot Ecolo het nodig vond om ook Groen! erbij te halen. Vanaf dat moment had je “twee centrumrechtse partijen, N-VA en CD&V, die verplicht werden te onderhandelen met 5 linkse partijen”. Tja, waarom aanvaarden CD&V en N-VA dit dan, mijnheer de professor.
Opmerkelijk als waarschuwing is ook de volgende opmerking van professor Vuye: “Wanneer een nieuwe staatshervorming in zich reeds de kiem bevat van een toekomstig communautair dispuut, dan is er geen meerwaarde. Men wint wat tijd, maar uitstel is geen afstel. De 6de staatshervorming moet heldere lijnen trekken”.
De Morgen vindt dit een waarschuwing aan het adres van de PS, maar men kan het evengoed lezen als ernstige waarschuwing aan het adres van Bart De Wever: de 12 gekende financieel-economische principes spreken elkaar op zo’n manier tegen dat de tegenstrijdige interpretaties van een en ander zo ingebakken zitten. Deze principes allemaal toepassen, betekent de kiem van een toekomstig communautair dispuut.
Dit Belgisch aftakelingsproces duurt veel te lang. En nochtans is er geen ontkomen aan. Waarom het proces dan niet versnellen zodat de toegebrachte schade kan worden beperkt? Waarom de koterij – want daar gaat ook deze staathervorming weer op eindigen – waarom de koterij niet uit de weg gaan, door een eindonderhandeling op te zetten. De ordelijke opdeling? Inderdaad!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten