Het verschijnsel werd met meer dan gewone belangstelling en met verbazing in verschillende Vlaamse kranten gemeld: “De dreigende taal van vicepremier Laurette Onkelinx dat België gesplitst dreigt te worden, heeft nauwelijks een rimpel doen bewegen op de internationale financiële markten. De lange termijnrente, de beste barometer om de financiële toestand van een land te voelen, steeg slechts licht in vergelijking met de Duitse rente” (Het Laatste Nieuws, 07.09.2010).
De angst voor de chaos leek dus nergens voor nodig, waarmee onmiddellijk een argument tegen de splitsing leek te smelten als sneeuw voor de zon. Bepaalde specialisten merkten op: “De markt geeft enkel aan dat de weg naar een betere financiële positie door deze situatie vertraging zal oplopen”. Economen noemden de stijging van de Belgische rente “verwaarloosbaar”.
De boodschap mag duidelijk zijn: de paniek die bepaalde Belgisch behoudende zakenkringen proberen te zaaien bij een uiteenvallen van het land, de paniek die bepaalde Franstalige partijen als strategisch middel om de Vlaamse partijen toch maar tot verdere toegevingen te drijven, slaat nergens op. De internationale financiële kiezen eieren voor hun geld en hebben allang door dat Vlaanderen zijn internationale verplichtingen minstens even goed als België zal nakomen. Een ordelijke opdeling is wel degelijk mogelijk. Vlamingen mogen zich niet langer als bange konijnen voor een lichtbak gedragen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten