Zo was er de zeer hypocriete houding van allerlei opiniemakers – ook, en vooral in ons land – die de maatregelen van Frankrijk inzake de Romazigeuners vergeleken met de maatregelen tegen de joden in de Tweede Wereldoorlog. Zéér kies, allemaal. Vooral als we dan de werkelijkheid onder ogen kregen. In Nederland bijvoorbeeld ontstond er ophef rond een zigeunerfamilie (14 leden) die van een gemeente een luxueus miljoenenpand hebben toegewezen. “Een echte schande”, vindt de oppositie, want “deze ongewenste vreemdelingen moeten het land eigenlijk uit”. Blijkt dat de familie berucht is in de regio, waar ze al 30 jaar rondzwerft. Soms in caravans, soms in toegewezen huurhuizen. Maar steeds heeft ze het binnen de kortste keren aan de stok met de buren, met de politie, met zowat iedereen. Zo stuurden ze ook al een open brief naar de gemeente om te klagen over hun nieuwe onderkomen, de villa.
Ondertussen moeten onze brave burgers braaf hun werk blijven doen, braaf blijven afdragen en vooral hun kinderen op het hart drukken van welgemanierd door het leven te gaan en vooral niemand met de vinger te wijzen.
Zo werd ook bekend dat een Irakees, die in 2004 veroordeeld werd voor medeplichtigheid aan terroristische activiteiten, in het gesloten asielcentrum van Brugge moet blijven. Hij kan niet worden teruggestuurd naar Irak “omdat zijn veiligheid daar niet gegarandeerd is”. Hoe het dan wel zit met ONZE veiligheid in ONS EIGEN land is blijkbaar een kwestie van bijkomend belang. Tenslotte is de veroordeelde slachtoffer ook maar ‘een slachtoffer van een onrechtvaardige maatschappij’, zeker?
Het pamperen van vreemdelingen gaat dus door, onverstoorbaar. Hoe “verrijkend” ondertussen het multicultureel experiment is geweest, die vraag mogen wij in de “vrijste van de vrije maatschappijen” nog altijd niet stellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten