Nieuwe fiscale inkomsten géén evidentie

De communautaire spanningen lopen nog steeds op. Passionaria Onkelinx (PS) deed hier nog een schepje boven en ontpopte zich tijdens het weekend als volwaardige Waalse independentiste. Achteraf bleek dat het eigenlijk vooral bedoeld was om de Vlamingen – zoals de Franstalige tactiek voorschreef – schrik aan te jagen, in hun hok te krijgen en opnieuw in de pas te doen lopen. Nochtans – dachten u en ik – hebben wij het Belgique van de 19de eeuw toch al eventjes achter ons, neen?

Wij zouden wel eens durven vergeten dat er nog steeds een economische crisis woedt en dat België opnieuw met een record begrotingstekort kampt, zowat het grootste van de ganse Europese Unie. De socialisten dringen aan op nieuwe belastinginkomsten. Een interessante bijdrage van het jongste nummer van “Financieel-Economische Commentaren” (een uitgave van de Vlaams Belang Studiedienst) heeft het uitgebreid over nieuwe fiscale inkomsten.


Men wijst er op de studie “van de Italiaanse econoom Alesina die aantoont dat een saneringsoperatie bestaande uit 70% aan maatregelen betreffende de uitgaven (besparingen) en uit 30% uit maatregelen inzake de inkomsten (nieuwe belastingen) het meeste kans op succes heeft. Hoe hoger echter het aandeel van inkomstenmaatregelen, hoe groter de kans dat de toekomstige groei afgeremd wordt”. Waar zullen de prioriteiten van de (toekomstige) Belgische regering liggen?


F.E.C. begint haar uiteenzettingen met enkele vaststellingen: “De globale Belgische belastingdruk is en blijft hoog. In 2008 bedroeg de totale belastingdruk (totaal van belastingen en socialezekerheidsbijdragen in verhouding tot het bbp) in de 27 EU-landen 39,3% (-1,3% ten opzichte van 2000). In België zakte de fiscale druk met 0,7% van 45% in 2000 tot 44,3% acht jaar later. Hiermee staat België stevig op de 3de plaats, na Denemarken met 48,2% en Zweden met 47,1%”. De daling van de belastingdruk in België bedraagt maar de helft van het Europees gemiddelde. Het verschil met de koplopers Zweden en Denemarken wordt overigens steeds kleiner. België stevent af op de absolute koploper inzake belastingen.


We mogen trouwens niet vergeten dat het hoogste marginaal tarief in België nog steeds 53,7% bedraagt tegenover gemiddeld 37,5% in de EU. Enkel Zweden hanteert met 56,4% een nog hoger maximaal tarief.


Tenslotte is er ook nog de aanslagvoeten op arbeid, consumptie en kapitaal. Vooral inzake fiscale druk op arbeid scoort België bijzonder slecht, weet FEC: “Enkel Italië blijkt met 42,8% arbeid nog iets meer te belasten” (België zit op 42,6% impliciete druk op arbeid). In 2008 bedroeg het EU-gemiddelde 34,2%. In 2008 daalde het Europees gemiddelde met 1,6 procentpunt, in België daalde men slechts met 1%.


De onderhandelaars zullen de bevolking toch eens moeten duidelijk maken waar zij in godsnaam ruimte zien om de belastingen nog wat te verhogen?