Het is goed van uw vijanden te leren, zegt het spreekwoord. De Vrije Tribune van pater Leman, vroeger directeur van het zogenaamde Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebeleid, en momenteel hoogleraar aan de KULeuven (niet toevallig gepubliceerd in de Morgen, 28.01.2008) verdient aandacht in onze kringen. En wel om meerdere redenen.
In de inleiding geeft de geleerde pater onmiddellijk toe dat “men” het debat zovele jaren vervalst heeft. Immers: “Van de jaren 80 tot 1995 sprak men over ‘multiculturele samenleving’, maar in feite was die samenleving niet multicultureel. Het ging in feite om de geleidelijke acceptatie van de omvorming van een land ‘zonder’ zichtbare naar een land ‘met’ algemeen zichtbare immigratie”. Interessante stelling. Vooreerst omdat hier nog eens duidelijk wordt toegegeven dat men nooit naar de mening van de betrokken Vlaamse autochtone bevolking heeft gevraagd. En ten tweede omdat de pater (ongewild? We kunnen het niet geloven) misschien wel een tipje van de multiculturele sluier licht.
De hamvraag, de vraag naar de kern van alle dingen, wordt namelijk door de pater heel snel duidelijk gemaakt: welke diversiteit willen wij? De vraag wordt dus niet meer gesteld 'of' wij een diversiteit willen, ons zou nog enkel de keuze resten 'welke' diversiteit. In de denkwereld van pater Leman zijn er namelijk twee opties: “een diversiteit op geassimileerd decor”, met andere woorden: een etnische diversiteit, maar met het waardenpatroon van Europa, België, Vlaanderen. Ofwel een diversiteit zonder voorwaarden: “Een niet-geassimileerde diversiteit, waarbij we aanvaarden dat mensen nu eenmaal dingen willen doen, ook al vinden we ze zelf niet leuk (…) Het is mijn aanvoelen dat het beleid ervan mag denken wat het wil, maar op termijn, onder andere dankzij de globalisering, zal de niet-geassimileerde diversiteit zich doorzetten”.
Het gevolg van deze diversiteit zonder voorwaarden is een versplintering van de civiele maatschappij in allerlei parallelle maatschappijtjes, met allemaal eigen regeltjes, eigen rechtssysteem, eigen rechtspraak, enzovoort. Een nachtmerrie? Inderdaad, maar daarover zwijgt de pater natuurlijk in alle talen, wel wetend dat voor deze diversiteit-zonder-voorwaarden al helemaal geen maatschappelijk draagvlak in Vlaanderen bestaat. Opeens wordt het voorstel van enkele jaren geleden om de Sharia in Canada in te voeren, een stuk concreter, nietwaar?
Past het hoofddoekendebat in verschillende Vlaamse steden in dit kader? Feit is in elk geval dat links razend is op het Vlaams Belang. Misschien omdat wij hen dwingen kleur te bekennen en hun optie voor diversiteit-zonder-voorwaarden aan het brede publiek niet verkoopbaar is? De verantwoordelijkheid van links in de versplintering van onze maatschappij is verpletterend groot.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten