Geruststellend?

Natuurlijk kan deze paarsoranje regering – die eigenlijk zelfs geen regering is – niet anders dan de burgers proberen te sussen na de terreurdreiging in het begin van dit jaar in ons land en na de gewelddadige moorden op landgenoten in Jemen. Het terrorisme is een moderne plaag en vooral moslimterroristen en –fundamentalisten spannen hierin de kroon. Wat men in een bepaalde progressieve en ‘tolerante’ pers ook moge beweren, leidt een bepaalde lezing van de koran blijkbaar tot dusdanige disfunctie van de hersenen, dat zelfmoordterroristen zichzelf vol overtuiging en enthousiasme zelfs bij allerlei gelegenheden opblazen. Probeer daar maar eens een oorlog tegen te winnen.

Let evenwel goed op: wie deze meningen durft te verspreiden, tegelijkertijd twijfelt aan de zegeningen van de multiculturele maatschappij en daarbovenop nog eens militeert voor de verkeerde partij, die riskeert niet alleen strafrechterlijke vervolging, maar daar hangt ook de intrekking van de partijfinanciering als een zwaard van Damocles boven het hoofd. Want ‘islamofobie’ wordt in dit land niet door de vingers gezien – zoals Filip Dewinter mocht ervaren – waar de PS de jongste gemeenteraadsverkiezingen in Brussel alleen kon winnen door de kandidatenlijsten vol te proppen met islamitische allochtonen.

Ik kom tot de kern van de zaak: zelfs een terrorismespecialist als Claude Moniquet slaat alarm: “Of we dat nu graag horen of niet, ons land zal moeten leren leven met een permanente terreurdreiging”, verklaarde hij aan Het Laatste Nieuws (07.01.2008). Voor wie soms mocht denken dat de terroristen in spe het Europees klappen van de zweep niet zouden kennen, volgende waarschuwing: “Volgens internationale studies zijn 700 van de vele moslims in België echte jihadisten. Deze personen zijn moeilijk te detecteren. Ze zijn meestal goed geïntegreerd, hebben een job en vallen niet op (…) Er leven in België naar schatting minstens 10 extremisten, die bereid zijn zichzelf op te blazen. Dat was vroeger ondenkbaar”.

De Franstalige PS hield het land altijd voor dat ze zich zeer tolerant opstelde ten opzichte van moslims, zelfs ten opzichte van extreme moslims, omdat op die manier de dreiging voor België voor een stuk zou weggenomen kunnen worden. Moniquet wuift deze “strategie” volledig omver: “We mogen ons vooral geen illusies maken. De dreiging is reëel. België is ook een makkelijk land voor terroristen. Het ligt in het centrum van Europa en in geen tijd ben je aan de grenzen van Duitsland, Nederland of Frankrijk”.

De vraag is alleen of de Belgische overheid wel tegen haar taak is opgewassen? Zeker met partijen in de meerderheid die van de abdicatie tegenover de radicale islam bijna hun merknaam hebben gemaakt.