Van bepaalde, vooral belgicistische en behoudende, en zelfs van gematigd Vlaamse zijden wordt ons wel eens voorgehouden dat Vlaanderen niet al te veel moet klagen. De Vlaamse economie doet het goed en fiscaal zou Vlaanderen reeds zoveel instrumenten in handen hebben dat de Vlaamse rekeningen een mooi batig saldo vertonen. Een en ander mag toch wel eens in perspectief worden gezet, meen ik.
Zo bedragen de totale middelen van de Vlaamse begroting in het begrotingsjaar 2007 21, 6 miljard euro. Maar: de eigen belastingen hierin zijn maar goed voor 4,3 miljard euro of bijna 20% van de inkomsten. Het leeuwenaandeel van de middelen – 78% namelijk – zijn federale overdrachten.
De “Financieel-Economische Commentaren”, de economische uitgave van de Studiedienst van het Vlaams Belang, vermeldt in haar decemberuitgave 2007 dat “de fiscale Vlaamse autonomie met amper 20% aan eigen belastingen bijna de helft onder het OESO-gemiddelde van 38% ligt”
Niet alleen ten opzichte van de OESO is de fiscale autonomie van de deelstaten in dit land bijzonder mager. Ook als we die autonomie vergelijken met de andere Europese landen, die een federale structuur hebben, moet het schaamrood ons op de wangen komen. “In België bedraagt het aandeel van de inkomsten van de deelstaten slechts 9% van de totale inkomsten van de gezamenlijke overheden. In Duitsland en Spanje zijn de deelstaten goed voor bijna 24% van de volledige overheidsinkomsten; In Zwitserland, die het confederale model nog het best benadert, speelt het subsidiariteitsbeginsel een grote rol: de kantons zijn er goed voor ongeveer 43% van de totale inkomsten tegen een federaal aandeel van 47%”.
Tenslotte wijst de studie er terecht op dat het Belgische mechanisme geen stimulansen voorziet voor de verantwoordelijke regio’s, dat het budgettair wanbeheer niet kan worden gesanctioneerd en dat de geldstromen er niet geplafonneerd zijn. België: een federaal model voor de rest van de wereld. Wij denken van niet!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten