Talen sterven aan de lopende band. Door de globalisering en door de druk vooral van het Engels worden kleinere talen inderdaad in hun voortbestaan bedreigd. Globalisten, belgicisten en andere “taalongevoeligaards” nemen het de Vlaamse Beweging wel eens kwalijk dat we zo’n belang hechten aan correct taalgebruik en aan taalbescherming. Alsof het Nederlands als taal ooit zou kunnen uitsterven! Het idee alleen al, hoor je ze bijna denken.
Zo belachelijk is het echter niet. Dat talen, net als volkeren en culturen, kunnen verdwijnen, is een vaststelling waarmee men in de jongste dagen nog eens werd geconfronteerd naar aanleiding van het overlijden van Marie Smith Jones in Alaska. Zij was de laatste actieve beoefenaar van het Eyak, een indianentaal die behoorde tot de zogenaamde Athabaskische familie, waaronder ook het Apache en het Navajo vallen. Jones had negen kinderen, die geen van allen Eyak kenden. Het uitsterven van het Eyak is te wijten aan zowel de tegenwerking van Indiaanse talen door de Amerikaanse overheid als aan migraties van andere volkeren in het gebied van de Eyak. In de tijd dat de kinderen opgroeiden, “was het niet acceptabel een Indiaanse taal te spreken”, aldus een verslag in Dag ((23.01.2008).
Wat er van de Eyak overblijft, kan men op internet terugvinden: een winkelcentrum, een sportcentrum en een centrum waar voor de toeristen de Eyak-cultuur wordt vertoond, als een curiosum.
Dat men ons dus niet meer komt vertellen dat een taal niet kan verdwijnen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten