Walen slechte betalers?

Vandaag en morgen wil ik het graag met u hebben over het consumenten- en kredietgedrag van de Vlamingen en de Franstaligen. Een belachelijk onderwerp, vindt u? U heeft ongetwijfeld gelijk, het is een triviaal onderwerp dat eigenlijk niet op een politieke webstek thuis hoort, ware het niet dat uit het fundamenteel verschillend financieel consumentengedrag wel politieke lessen te trekken zijn.

Ik vat de resultaten van enkele van mijn schriftelijke vragen samen. De Vlamingen zijn met 60% van de ‘Belgische’ bevolking goed voor ongeveer 45% van de consumentenkredieten in 2006 en 2007, de Walen voor ongeveer 44% en de Brusselaars voor 11%. In verhouding nemen Vlamingen dus veel minder krediet op korte termijn op, en zetten ze liever (én voordeliger ongetwijfeld) een spaarpotje op, waardoor ze de aankoop kunnen doen wanneer ze het geld contant ter beschikking hebben.

Ook wat de registratie van consumentenkredieten betreft, komen we tot ongeveer dezelfde cijfers.

Het antwoord op mijn vragen inzake betalingsachterstand bij kortlopende kredieten bevestigt daarenboven duidelijk het beeld van Walen als slechte betalers. Gaan de Franstaligen gemakkelijker kredieten aan, dan blijkt dat ze in verhouding veel slechter en trager terugbetalen. 38% van de terugbetalingsachterstand slaan op dossiers van Vlaamse kredietnemers, terwijl 47% van de dossiers betrekking hebben op kredietnemers in Wallonië, en 14% in Brussel.

De politieke les hieruit? Dat Vlamingen en Franstaligen een verschillend kredietprofiel hebben, wat ook zal blijken uit de cijfers morgen op deze webstek. Dan willen we het met u hebben over de hypothecaire kredieten in Vlaanderen en Franstalig België. Om het in bancaire termen te zeggen: een totaal verschillend aankoopprofiel vraagt een verschillend aanbodpolitiek en een verschillende reglementering. Inderdaad: een eigen politiek, aangepast aan de eigen noden en wensen.

Ik bezorg de geïnteresseerden graag de concrete cijfers (2006 en 2007).