In tegenstelling tot de Franstaligen die in verhouding veel intekenen in allerlei consumentenkredieten en andere kortlopende persoonlijke leningen, investeren Vlamingen eerder in onroerende goederen en sluiten hiervoor hypothecaire leningen af. De cijfers in de ministeriële antwoorden zijn vrij duidelijk.
Zowel in 2006 als in 2007 hadden ruim 60% van alle nieuwe hypothecaire kredieten een kredietnemer die in het Vlaamse Gewest gevestigd waren, terwijl 30% uit Wallonië kwam en ongeveer 10% uit het Brusselse stadsgewest.
Inzake de betalingsachterstand echter worden de cijfers bijna omgedraaid en zien we opnieuw zeer significante verschillen opduiken. 45% van de dossiers “betalingsachterstanden” hebben een Waalse oorsprong, een Waalse niet-betaler, ongeveer hetzelfde aantal een Vlaamse kredietnemer en ongeveer 10% van alle achterstallige dossiers zitten in Brussel verankerd.
Vlamingen investeren in verhouding tot hun bevolkingsaantal iets meer in onroerende goederen en schrikken er niet voor terug om hiervoor (soms) zware hypothecaire leningen af te sluiten. Ze betalen die ook mooi een braaf af, terwijl Franstaligein in verhouding meer achterstallige betalingen veroorzaken dan de Vlamingen. Ze betalen in elk geval minder vlot terug.
De verschillen zijn te duidelijk om geen gevolgen op de financiële markten te veroorzaken. Het is duidelijk dat de risico’s minder groot zijn in Vlaanderen en dat een andere kredietpolitiek zich dan ook opdringt.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten