Hoelang nog?

De Franstalige politici gaan rustig door met de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen te jennen. De agenda van een grote staatshervorming stond al eerder onder druk. Nu gaan Reynders en Maingain nog een stap verder. In De Tijd (27.03.2008) kon men lezen “dat de Vlaamse partijen er zich beter bij neerleggen dat het niet zo simpel is om meteen naar een grote staatshervorming te gaan.

“Komt het ooit nog goed in deze regering? Zelfs de grootste optimisten beginnen de moed te verliezen”, aldus een politiek commentator in dezelfde krant. Zelfs een kleine, zeer kleine staatshervorming, met hier en daar wat kleine akkoorden over bijvoorbeeld het arbeidsmarktbeleid wordt onwaarschijnlijk.

Ondertussen wordt ook steeds duidelijker waarom de Franstalige politici op geen enkele manier willen dat er aan de Belgische status quo iets verandert. Vlaanderen speelt nog steeds – en misschien zelfs meer dan vroeger – de melkkoe voor de Franstaligen. Het is Vlaanderen dat in belangrijke mate bijdraagt tot de economische groei in België, het is Vlaanderen dat meest bijdraagt tot de export van dit land, tot de afbouw van de werkloosheid, enzovoort.
Uit cijfers van het Instituut voor de Nationale Rekeningen – gepubliceerd in De Tijd, 26.03.2008) blijkt dat de economische groei in België in 2006 versneld is tegenover 2005 en dat dat vooral dankzij Vlaanderen is.

In België nam de bruto toegevoegde waarde toe met 2,8%. Dat is een groeiversnelling tegenover 2005 (1,8%). De bruto toegevoegde waarde nam het sterkst toe in Vlaanderen (+3,3%), gevolgd door Brussel (+2,2%) en Wallonië (+2%). Dit dus in een jaar waarin het Marshallplan in Wallonië met veel gejuich en geroep werd aangekondigd en dat zijn eerste opmerkelijke resultaten zou laten optekenen. Niet dus…

Ondertussen staat ook de Vlaamse economie onder druk. Of de Belgische bewindvoerders rekening houden met de druk op de Vlaamse economie? Veel te weinig, zoveel is duidelijk. Er komt geen ontlasting van de druk, omdat dit een aantasting van de ‘nationale solidariteit’ voor gevolg zou kunnen hebben. En die moet voor de Franstaligen te eeuwigen dage blijven bestaan. Enfin, toch zolang als zij er blijven van profiteren natuurlijk.