In Italië staat een huis...

In Italië staat een huis, en in dat huis, daar woont een prins. Eigenlijk behoort het huis ons allemaal toe, als je het op de keper beschouwt. Villa Sofia op Parranea werd namelijk aangekocht door een immobiliën-vennootschap, zodat de eigenlijke koper, prins Laurent, op geen enkele koopakte is verschenen. De prins blijft dus buiten schot. Laurent van België/de Belgique/von Belgien betaalde voor de villa-in-heel-slechte-staat de prijs van 637.932 euro. Alsjeblieft!

Toch wel merkwaardig, deze transactie. Een prins die er zich dagelijks over beklaagt over geen geld te beschikken om zelfs levensnoodzakelijke verbouwingswerken aan zijn eigen woning uit te voeren, en dus illegaal een beroep moet doen op de Belgische Marine, een prins die er zich dagelijks over beklaagde dat hij arm als de straat is en dus een beroep moet doen op staatstussenkomst en dotaties, koopt een ‘schamele’ tweede woonst in Italië aan voor de som van ongeveer 650.000 euro. Welke arme drommel doet het hem na?

Welke arme drommel moet trouwens proberen rond te komen met een jaarlijks inkomen van 300.000 euro, zoals prins Laurent nu al enkele jaren doet? Zoals u zich wellicht nog herinnert, besliste de ministerraad op 11 mei 2001 om Laurent een jaarlijkse dotatie van 272.683 euro toe te kennen. Zonder aanwijsbare tegenprestatie!

Ondertussen is door indexatie het bedrag opgelopen tot 312.000 euro, “waarbij de prins aan niemand verantwoording hoeft af te leggen over de manier waarop hij het geld van de dotatie gebruikt”, aldus VUB-professor Matthijs (in Het Laatste Nieuws, 08.03.2008). In dezelfde bijdrage verneemt men tot de niet geringe verbazing dat de dotatie volledig belastingvrij is.

Voor ons mag deze slecht gespeelde maar duur betaalde vaudeville vandaag ophouden. Onze partij zal daarom in de plenaire zitting een motie indienen waarbij de regering wordt gevraagd om de Koninklijke Schenking af te schaffen. In het verleden stelde het Vlaams Belang al voor om de dotaties in te trekken. Wij zijn er zeker van dat senator Pol Van Den Driessche – consequent zoals hij is – zijn partij CD&V zal weten te overtuigen om de resolutie te helpen goedkeuren, zodat deze 19de eeuwse toestanden eindelijk een einde kennen.