Nadat Japan door aardbevingen en een geweldige tsunami werd getroffen, stond dit Oosterse land gedurende weken in het nieuws. Zeker toen ook de nucleaire kerncentrales in Fukushima getroffen werden en er grote hoeveelheden radioactiviteit vrij kwam, bleven de camera’s draaien. Ondertussen is Japan uit de eerste pagina’s verdwenen, wat niet betekent dat de gigantische problemen er verdwenen zijn.
Zou vernemen we dat de kernreactoren 1, 2 en 3 in Fukushima een zogenaamde melt down hebben gekend, gesmolten zijn. Enkele schaarse Vlaamse kranten brachten het nieuws: “Japan slaagt er niet in de radioactiviteit in de kernreactoren onder controle te krijgen. Daarom heeft zich nu een nieuwe groep helden aangediend. Meer dan 200 gepensioneerde burgers, onder wie veel ingenieurs, willen de plaats van de reddingswerkers innemen”, aldus een verslag in Het Laatste Nieuws (06.06.2011).
Dat Japanners een volk zijn dat het groepsgevoel zeer belangrijk vindt, en dat daarenboven vanuit haar religieuze en culturele achtergrond een bepaald eergevoel met zich mee draagt, wisten we al. Maar zowel groepsgevoel als eergevoel blijken nog steeds zeer levendige karakteristieken van de Japanse ziel, zeker als we de commentaar van de vrijwilligers lezen: “Dit heeft niets met moed, maar alles met logica te maken, aldus een oud-ingenieur. Ik ben 72 jaar en heb normaal gesproken nog tussen de 13 en de 15 jaar te leven. Zelfs als ik blootgesteld word aan de straling, duurt het nog tussen 20 en 30 jaar vooraleer de kanker zicht heeft ontwikkeld. Dat is een pak langer dan bij jongere mensen, vermits hun cellen zich veel sneller delen”. Het is onze plicht, lees ik op verschillende andere plaatsen in het artikel.
Ik zie het hier bij ons nog zo gemakkelijk niet gebeuren, om eerlijk te zijn.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten